In Flanders Fields
Piet de Blaeij (Axel)
toen an 'k joenk was docht ik
te stèrvn voo poëzie,
mèsn te pakn om rotte plekn uut te sniën,
klokuuzn uut te boörn
vèrzn te maokn om in te weunn
aomao zouen ze 't 'oörn.
en ik sniktn: nederland verdient beter,
stikn beter
maor een dichter, of een gasfitter snikt nie
een timmermens oek nie, oek a
slaon ze spiekers deu 'andn en voetn,
slaon ze trommels en dreunn ze dromers wakker
en blaozn ze bugels bie de menenpoórte in ieper
de godganse weeke te(vuuf uurn
nao den noen den lastpost
dat 't echoot in flafiders fields
het echoot in flanders fields: as 't nie
de moeite waerd is om te stèrvn voo poëzie
waovoo dan wè? waovoo dan mèsn pakn?
spiekerschrift in 'andn en voetn, symfonieën schrievn
voo kerkurgel en rommelpot,
voo klein zieltje, weggekroopn in kartonn doózn?
't echoot in flanders fields
nederland verdient beter, stikn beter...
