Boon Jt Petroliemannetje
Janna (Ritthem)
Toen m'n moeder nie langer allênig kon weune, is ze een paer jaer
bie mien in 'uus geweest (ze was toen a 101 jaer) en dan vertelde ze
wel 's van vroeger.
Op een keer vertelde ze over d'r vaoder uut de tied toen zie nog
kleine was. Ik dienke, mae dat weete 'k nie zeker, dat 't zowat rond
1893 moe geweest
D'r vaoder, mien grötevaoder dus, was aerebeier op 'Kersenburg' en
op de dag vo Kossemisse kwam n thuus mee de boöschap dat n
gedae gekregen ao. Dat was een slechte boöschap, geên werk en de
winter vo de deure, mae mien grötevaoder was nie vo eên gat te
vangen. Op derde Kossemisse gieng n de boeren langs om te vrae-
gen of n de petrolie thuus moch brienge. Wan op dunderdag gienge
de boeren en boerinnen naè stad, mee de verewaegen, mee beuter
en eiers en dan brochte ze petrolie mee terug. Mae daè 'aodde de
boerinnen zö een 'ekel an, wan da stoenk zö.
En zö kreeg grötevaoder z'n eerste klanten. Eerst in de omtrek, mee
jok en petroliekannen. Mae toen dat goed liep, gieng n ook verder
Walcher in. Z'n petroliekannen wiere agauw te klein, wan toen
gieng n ook petrolfe verkope en nie alleêne thuus brienge. Toen
gieng n een steekkarretje opdoee, mae om bie de boerén te kom
men, mocht n nog aoltied langs de padjes wan een gg^ie weg was
t'r dikkels nie. En daè ko je mee een steekkarre nie teqlcht. Mae,
zöas ik zeide, m'n grötevaoder was nie vo eên gat te Vangen. Ie
gieng mee z'n steekkarre van Sint-Lauers (wan daè wjgunde n) nae
Koukèrke (daè weunde mien vaoder en moeder) en daè liet n
z'n karre stae en ie gieng mee jok en kannen verder. Zö kwam n
biena deu 'eêl Walcheren en zö wier n bekend as Boon 't Petrolie
mannetje.
D'r wier op een petrolieventer wel 's neergeziee deu riekere ménsen
zöas toentertied zövee gebeurde: riek keek neer op aerm. Mae ik bin
'eêl groös op mien grötevaoder die aolles anpakte toen n geên wérk
a - en die grote boer van 'Kersenburg' stae bie mien nie zö 'oöge
angeschreve.
itoe nummer 20 I
