Eevn voostèln
rr;
t
-Y m
m
£5 'i - JR
Piet de Blaeij (Axel)
'k En 't ooit beloofd, dus moet 't er mao van komn. M'n eign
voostèln.
Di bin ik, een schaoduw in den Bossenblie bie Axel. 'k Ouwn van
een brêjen blik en pioniern. Tegeliek ligt m'n perspectief buutn 't
kaoder van wa 'k daogelijks zien: oe a den 'emel den polder raokt.
Oe a de mens den duif kuust, de goskantn maoit, 't land ploegt,
zaoit en wacht op wasdom. A 't eevn kan een volle maoge voo een
scheete en drie knikkers. En da aomao in de vaort van de volkn.
Kiekn oe a je ziet wa da je ziet, is m'n stiel, 't Woord zoekn op een
geploegdn akker en in de goskantn van de taol onder de roök van
de fabriek. 'Oe schraoler de grond, 'oe schoner de blomn.
