't Spook en de duvel
Albert Goeman (Yese)
't Was een kleine gemeênschap, dat Yese-dam. 't Lag verschooln in
een 'oeksje van de diek daèr a de Oösterschelde een bochte maektn.
Daè weundn nie vee mensen mae de oesterboeren 'aan daè de eerste
kaaie an'eleid voe d'r booten en dan aa je nog de veerboot naè
Goris'oek, die voer op de zeilen. En dan een café daèr an de reizigers
kondn boeken voe de overtocht. Den dam lag 'oöge, langs een steile
aprel liep naè beneen de Damse straete in, daè stoengen an wees
kanten 'uuzen en glad op 't leste stoeng de schoole.
Vadder een ènde niemandsland. A je naè 't eigenlijke durp goeng,
most je langs 't ouwe kerkof. Dat wier a jaeren nie mi ebruukt en
daè stoeng een 'aege langs van wè drie meter 'oöge. Dan aa je an
de are kant de meulen mie een gróte bogerd d'r rond. Aalles mie
aalles zag-t t'r wè luguber uut. De meêste mensen durfden 's
aevends in den doenker glad nie d'r langs, wan 't spooktn d'r en
soms kon 't gebeuren a d'r een spook zömae boven een graf
zweefdn.
Vlak voor a je an 't eigenlijke durp kwam, was d'r een zieweg die a
doöd liep op de Moer. Daè stoeng de 'oeve van baes Borrel. Die
wier deur iedereên zcfcenoemd omma n noga van een borrel 'ieuw.
Ie was dan ok een vaste klant van dat café op den Dam. 's Aevends
laete mos ie dan terug naèr 'uus langs dat kerkof, maer jfJtvas glad
nie benauwd. Meêstal goed kachel liep n d'r an 't ziengejföe langs.
Zö van: 'Geef me d'r eêntje - en dan nog een paer - anders is 't
leven zö zwaer'.
I noe nummer 20
Z'n vrouwe aa daè toch wè verdriet van en ze zei op een keer tegen
de knecht: 'Dies, je weet ok a den baes vee te vee drienkt en noe
ik iets verzonn om n d'r of te 'elpen en daè mo jie mien bie 'elpen. A
jie dat doet, krieg jie van mien een dubbel weekloon bovenop je
gewoon loon.'
'Nou, vrouwe,' zei de knecht, 'Dat wil ik wè doen voe dat geld.
Zei 't mae.'
'Je weet, om een uure of elve kom den baes naèr 'uus en ie mo aal-
tied langs 't ouwe kerkof, ee. Ik een oud laeken vermaèkt toet een
soort jas, ok nog mie een kappe voe over j'n 'oöd. Voe de ogen 'k
d'r gaeten in eknipt. Noe doe jie die witte jas an en je kruupt in die
