Luctor et immergo
Engelien Duijvestijn (vertaelienge)
Zachjes vergroot ze d'r eêste straelen
d'r gezicht verstoke onder de musse
van wolken en ineêns bin d'r tweê zeêen
eên van zand en eên van waeter.Tweê keêr glad as glas.
De rij dunen staèt laege op uut de mist
en ze kiekt slum onderuut
mie een oogopslag vangt ze de wolken
Ik voele da ze stilletjes naè me kiekt
De kaeken van 't strand bin pas eschore
Strandlöpers pikke in de blakke
Toet in de ouwe boorschachten van wurmen
Die onverlet gaeten graeve
k onder de scheermesjes verstoke in 't zout.
I
Dan komt ze langzaem van onder naè boven
een balie van helium en wolle.
Het licht lopt vol van waerme lucht
en zeê en land raeke 'erbore.
