De verkeerde kattedraol
maete van de muziek. En dan nog ergens een kwakzalver/tandars,
die zögenaemd mee een lange draed een kieze trekt van een onge
lukkige patiënt. Ik vinde 't aol prachtig!
Dan bliekt dat de pastoor nie kan komme. Die is nodig in eên van d'
andere kerkjes in de vallei. Dus ja, wat doe je dan? Gelukkig is t'r
een muziekgroep uutgenódigd, en die bliekt moeiteloos t 'êle
programma te kunne vullen. Vuuf violisten, een contrabassist, een
keyboardspeler, en een stik of zeven koorzangers. Dit aol zonder
dirigent. Ze spele van aolles, van Stille Nacht toet White Christmas.
As ze aolles gespeeld 'ebbe, beginne ze gewoon wi van voren af an!
Bie Jingle Bells klapt het 'êle kerkpubliek mee, de tweêde keer net zö
goed as d'n eerste keer. De violen waere min of meer gestemd bie
anvang van 't evenement, mae ook in deze kerke is 't koud. Binnen
tien minuten klienkt aolles dus vreê-se-lijk vals. 't Koor vergeet regel-
maetig in te zetten en 'aelt de 'oogste noten mee moeite. Mae nie
mand die d'r last van eit - ik ook nie. In m'n eige zieng 'k zachtjes
de woorden mee van Nu sijt wellekome. Ik krieg d'r traenen van in
m'n ogen. Zö welkom kan een mens z'n eige dus voele, tussen
vreemde mensen die een andere taele spreken. En zö kresg 'k - in
een kouwe kerke zonder pastoor of dominee - toch nos 't echte
kerstgevoel te pakken.
n
I noe nummer 20
