i
1
Oud land
Oud land
Marcel Koopman
De landweg weifelt in de schemering
de akkers schijnen reddeloos
en in hun onmeedogend zwart
kiemt een verwachting van paniek
De knecht schuift de grendels voor de staldeur,
de pomp blijft steken met een snik
terwijl het oude-krattenvuur
onder een bladerdek verstikt.
Kaninefaten bouwden hier
eens bedden voor hun doden.
Konijnen mijden angstbestoven
de plekken waar de stenen rusten.
De zon gaat schreeuwend onder en
mijn stem slaat op het venster stuk.
0
Engelien Duijvestijn (vertaelienge)
De pad wufelt in de deêmsteringe
de kaevels lieke nie te redden
en in 't compassielöze zwart
schiêt de verwarrigheid om'oöge
De knecht schuuft de griengels voe de staldeure
De pompe bluuf steke mie een snokke
sind a 't vier van ouwe kistjes
onder een deken van blaeren verstikt.
Vroeger bouwden de Kaninefaten 'ier
de graeven voe d'r overleefden
Kernienen, benoöd, komme nie
waèr a de sténen ruste.
De zunne gaè schreêuwend onder
m'n stemme slaèt kepot op 't raem.
noe nummer 20
