Koeien
De joen en de koeie
de stad kieken of an de koeien goed verzurgd wieren en toen a die
de kaele plekken zag, zei die at n dat 's zou rapporteren en da ze d'r
een zak onder mostn bindn. Aldert zei dat 't z'n eigen hersteldn en je
d'r 't are jaer niks mi van kon zien. Mae die ambtenaer geloöfdn dat
nie - wat weet noe zö een boereknul van de natuur?
't Wier een butengewoon nat naejaer en 'eêl de Moer stoeng bie-
kans blank. Aldert brocht de koeien naè de weie deur 't smalle
weegje. De duiven an weeskanten stoengen vol en 't weegje stoeng
ok blank. Ie kon enkel de weg zien deur 't riet dat a an de duifkan
ten stoeng. De koeien liepen onfeilbaer over d'r padje, Blomme lest
wegens de rangorde. Ineêns kloenk d'r een geroenk. Aldert keek naè
boven en volgde geboeid 't vliegmachien. Die zag je nie iedere dag.
Mae toen stapten ie mis en gieng kopje onder in de duif. Ie gaf een
schreêuw en greep z'n eigen vast an 't gos van de duifkant. Z'n lae-
zen wassen vol'elöpen en ie kon z'n eige nie optrokken. Blomme
'oordn de schreêuw en keek achterom. Toen liep ze naè Aldert toe,
stak d'r kop naè voren a Aldert d'r 'orens kon pakken en mie een
gróte zwaai zetten ze Aldert op de kant. D'r baesje kreeg nog een
lekkere lek mie d'r tonge en toen sloot Blomme d'r eigen wee an.
Wie zei d'r an koeien stom bin?
I noe nummer 22
Corrie Kopmels ('s Graevenpolder)
A me verbie gae
zwaaie de koeien
de koppen nae boven
en vraege wat oöns 'ier doee
ze bin a emolke
en trokke begerig gos uut de weie
ze doee etend d'r werk
die zochte mesienes
