Galerieflat
Jan Zwemer (Oöskappel)
Moe je je voorstelle: je weunt in een flat. Een galerieflat. En een stik-
je verder stae nóg zö een flat. Ook een galerieflat dus. Noga kortbie.
Ik jaeren in zö'n lank ènde beton mee raemen en deuren geweund.
'k Bin d'r a wi acht jaer weg, mae 'k weete 't nog asof 't gister
gebeurde.
'k Zat op m'n balkon en 'k ao mae te kieken, 't Was net een film.
Ik kieke op een gegeve moment op van m'n boek en ik zien daè an
de overkant, bie dien aore flat, een vent naè buten kieke. Asof n op
iemand wachtende was. Dien kérel was netjes, oeoe. Z'n 'aer
gepoest en strék geleid, z'n kaeken bloenke an weerskanten en ie
draoide nog een bitje de punten van z'n snorre bie.
Goed, da's noe niks biezonders, dus ik leeze verder.
Tien minuten laeter kieke 'k op, staet dien vent nóg aoltied vo z'n
raem. Noe mee tweê 'anden an z'n snorre en vanaf m'n balkon kon
'k toch dudelijk ziee dat n 't nie naè z'n zin ao. Jawö, daè kiekt n op
z'n 'arlozie. Ik kon 't nie laete om ook even te kieken - op 't miene
natuurlijk. Vuuve over achte.
O, die verwacht zeker iemand om acht uren en die is t'r nog nie.
'k Wou net wi in m'n boek duuke a 'k een wuufje binnen zag steke
in 't trappen'uus van dien aore flat.
Dat was ze zeker.
's Oplette of ik geliek ao.
Mae neê, de dame in kwestie verscheen even laeter op de galerie
I noe nummer 22
van de tweêde verdiepienge. En dien man die a stoeng te wachten
achter z'n raem, dat was op de eerste verdiepienge.
Typisch, dat wuufje zeulde wé mee een bos blommen en ze was ook
a zó netjes angekleêd. 'Aer in een golfje, klikklak-schoenen, mooi
bloesje. En ze was ook wé een bitje van de leeftied van dien man
mee z'n snorre, eên verdiepienge laoger.
Daè goeng ze over de galerie.
Moe je noe toch ziee. Ik zeide toch da 't net een film was? Daè bleef
ze staen, precies recht boven dien kérel die as zenuwachtig z'n kinne
stoeng te masseren en nog 's op z'n 'arlozie keek. Zevene over
achte.
Jawoor, daè belde ze an. Bie nummer 204, in plekke van bie 104.
Tenminste, as ze wezenlijk een weunlaege mis was. Ik goeng d'r
eigenlijk aomae meer van uut.
D'r wier nie open gedae. Van geên wonder. Bie nr. 204 ao 'k nog
nooit een levende ziele geziee. Dat was vast zó'n adresje daè as ze
wiet kweêkte. Daè waere die flatten bie ons noga geschikt vo.
En ze keek op d'r 'arlozie.
En ze beet op d'r lippen.
En eên verdiepienge laoger stoeng dien vent op z'n naegels te bie
ten. Ie keek doenker en de krul was an eên kant uut z'n snorre.
Boven belde 't wuufje nog een keer en toen a t'r niks gebeurde keek
ze mee een 'ulpelöze blik naè d'r bos blommen. D'r schouwers
waere afgezakt en d'r lakschoentjes klikklakte glad nie mi as ze nae
