drie, vier minuten bie nr. 204 opstapte.
Ik kon 't nie mi anziee.
'k Goeng stae, 'k zwaoide naè de overkant en 'k brulde: 'Hee. Je
moet daè weze En 'k wees nè nr. 104, daè as an de bewuste
snorre nauwelijks nog punten te herkennen waere.
Affijn, lae 'k kort weze: 't wérkte.
Even laeter was 't stel in mekaore's aermen gevaalle en ik ao gliek
g'aod: je 'oef maer eên verdiepienge mis te wezen om mis te wezen.
Een bedankje 'k nooit g'aod, mae misschien leze ze 't wè.
't Was een kleine moeite
noe nummer 22 I
