Geên thuus
Woninglooze
Geên thuus
Adriaan Filius (vertaelienge)
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen.
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.
Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
Dat voor den nacht mij de oude kracht ontbreekt
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
Waarmee 'k weleer kon bouwen, en de aarde
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.
(Uit: J.Slauerhoff, Verzamelde Gedichten, 11e druk 1961)
18
noe nummer 22
Alleen a 'k kan schrieve dan bestae ik,
Aol 't aore is niks;
Een eige stek kon 'k nie an,
Toen a 'k wat ao most ik drekt weg.
Ik mö kunne schrieve.
A 'k mae weete da 'k ergens,
Waè ok ter wereld, mee woorden kan bouwe
Dan 'k er ok geên last van.
't Kan wè even anlöpe, mae de tied komt
As m'n geêstkracht op is, en 'k geên goeie regels mi kriege
Ok a zou ik er om smeke,
Die 'k vroeger wè zö kon pakke
En sterve gae; m'n over za geve
En uuteindelijk opgae in 't donkere niks.
