't Léste paradies
A je noe een keêr écht terug in de tied wil
gaon, dan moe je nao Gènt. Jao, die stad is
vansèlf de moeite van een bezoekje waerd,
mao je moe voo de leute een keêr behang
gaon koöpn. D'r zit dao bie 't Paotershol
èrgenst een wienkeltje, da's gewéldig. Zö vin
je d'r nie vee meêr. 't Bin eigenlijk drie wien-
keltjes in eên straote. Tweêe doen alênig
mao dienst as etalaoge, de dèrdn puul ook
uut van de roln behang en dao kun je dan
ook nao binn. Toen an ik d'r was, waor 't
aordig druk en d'r stoeng tweê wuufjes mee
stofjasn an voo te 'èlpn. Omdat 't nog eevn
duurdn vooda'k an de beurte was, kon 'k 's
moöi bekiekn 'oe a ta gieng. D'r was een
Belgse madam die at een 'papierke voo de
slaopkaomer' most èn.
'Wa veur slaopkaomer moogt da zijn?'
'Donker eiken.'
'Aah... dan zoudt ge gieen donker papierke
moeten nemen... Wacht e kieer, 'k 'eb 'ier
wa schoons.'
En dao begon de zoektocht nao wa moois.
Overa wier behang vandaon getoöverd, 't
was ongeloöfelijk. En as madam eevn mee
20
noe nummer 22
