m'neêr mos overlegn over 't 'papierke' voo
de slaopkaomer, gieng 't wuufje gliek kiekn
of da ze misschien iemand anders tussendeu
kon 'èlpn. Zö 'ielp ze soms wè vier klantn
tegeliek. Ze weetn precies waor a aolles ligt,
verdeêld over drie wienkels, de vliering en
nog een magazien èrgenst waor an ze op de
fiets nao toe gaon. "k 'Eb da'd ier nie meêr,
maor 'k 'eb nog in 't magazijn, daor zijn 'k
zeker van. Ik zal d'r subiet e kieer achter
gaon op de velo. 'Ebt ge een menuutje?'
'k Èn zeldn zö staon genietn binst da'k op
m'n beurte stoeng te wachtn. Ik zou d'r wè
vaoker een papierke wiln gaon koöpn mao
jao, een 'uus mao zövee muurn ee...
Affijn, nao een 'alf uurtje wazze 'k-ik an de
beurte, ook eevn tussendeu, bènst da ze
nog drie andere mènsn an 't 'elp'n was. 't
Zöge-naomde 'retrobehang' wa'k uutge-
koozn aon, stoeng vlak voo d'r neuze, dus
da was makkelijk. Ik noemde de afmetiengn
van de muure en binn tweê teln wist 't
wuufje 'oevee baonn behang en dus 'oevee
roln 'k most èn. 'k Most geliek eevn an
'Wedden dat?' dienk'n, mee Jos Brink. 'En
21
't Léste paradies
noe nummer 22
