Maor jao, die bruggen over't kanaol die sprongen altied, die blaos-
den ze op en dan was je verplicht mee een bootje over gezet te
worn. Eerst èn die Belgen de bruggen opgeblaozen in 't begin en
toen an 't ende van den oorlog zien ze weer opgeblaozen. Dus dat
was dubbelop en in die tussentied èn ze nog den andere brugge
moetn leggen ok. Da wier vertransporteerd mee een boömezel, je
weet natuurlijk wel watof dat is... Dat is waor ze die bomen onder
hangen ee, en die bielzen brachten ze mee dien boomezel naor de
vaorte om ze te leggen ee. En dat mosten ze van de ene naor den
anderen kant schuven en wat gebeurde d'r? Dien boomezel is uit z'n
nokken geslaogen en d'r leien drie paerden van voorn en boomezel
en paerden en al de vaort in en eên van die paerden is toen ver
smoord en de andere tweêe die an de butenkant zaotn, die bin
gered. Dat was ook vreemd 'oor, van die bruggen. Ze zien in '40
gesprongen, ze 'ebben toen anderen geleid en toen in '44 de
Duutsers weggetrokken zien, was 't weer van 't zelfste gemieter.
Dan most je mee een bootje over as je naor 't durp most. Jao, da
was nie zo gemakkelijk in dien tied.
Toen de Duutsers gegegaon zien, ik was toen een jaor of 16, vroe
gen de Duutsers of moeder kartoffeltjes wilde klaormaokn mee spek
en melkpap. Mien moeder zei: Da wil ik wè doen, mao da spek?
Daor giengen ze zelve voor zurgen. Ze 'èn goe gegeetn en toen
mosten ze weg. Ze zeien tegen ons dan ze giengen weggaon en as 't
tweê uren was, waorn ze allemaole weg. Mao die êne, da was een
onderofficier en die zei: as wulder weg zien 'eb je morgen vroeg de
Van Sint Joris en de Draok nao de H. Maria mee den inktpot
Canadeezn. En 't was waor ok, om vier uur ree d'r een tank door 't
straotje en daor zaotn Canadeezn op. Me mochten nie naor buutn
voor de zessen, want 't was nog oorlog ee. In de voormiddag dan
kwaomen d'r mee tanks gereeën die zien an Moerbrugge overge-
komme. k Weet nie of je da weet te zien? En dan kwaomen ze zo. 't
Was verzekerst wel te voet een uur en een 'alf gaons, en dan kwao
men ze over Beernem naor ons, huider, naor Sint Joris toe.
Maor al die bruggen waorn gesprongen ee, d'r was mao eên plekke
waor ze over kosten en da was an Moerbrugge en 't is daormee da
ze zö gevochten èn. Wulder waorn thuus. Moeder zegt: Ik vertrouw
't nie. me waorn al in 't land bezig gewist. Me 'adn 'erpels uutgeda-
on, ik en moeder. En jao, vaoder kwam thuus en zei: Gao niet te
verre van de deure zegt ie, want d'r is gevaor. 'Oe kom je daobie as
t'r gevaor is? Jao, zegt ie, Ze zien bezig bie Moerbrugge over te
komn. Ge moe maoken da je niet te verre van de deure ziet. D'r
komme vliegers over en je weet mao nooit. Mao ze èn geên bom
gesmeêtn, die vliegers. En 's nachts kwaomen die Duutsers bie ons
binnen die d'r nog zaotn.Ze vroegen an moeders of ze wildege eten
kookn: me wiln een keer goe eetn voor me weggaon.
Laoter zien ze vertrokkn. Ik weet da nog goe: moeders kwam naor
boovn. Ze zeg: ze zien weg 'oor. In de eerste daogen van den oorlog
waorn me schuw van de Duutsers, mao daornao gieng 't leevn zien
gangetje. Maar 't was 't kwaaist van al dien tied as ze begosten
jonge gasten op te eisn. Ende '43 begin '44 dan zien d'r bie ons ver
schillende joengens opgepakt en d'r bin d'r nog nie weregekeerd ok.
noe nummer 22 I
