Van Sint Joris en de Draok nao de H. Maria mee den inktpot
was. In mien moeder z'n thuus bin der tweê achtermalkander doöd-
gegaon, kinders. Eên van de krop, da's an de keel ee, en 't andere an
sliemziekte. Mien grootmoeder 'ad oök tweê maol 'ne miskraom g
'ad.
Mien vaoder is in zien slaop vertrokkn. Ie èt 't nooit geweetn. Mien
vaoder is eigenlijk nooit ziek gewist. Ik was nog op kostschoole en ik
kreeg toen da bericht. Asjeblieft zeg... en mien vaoder was alles vö
mien. En da was oök iemand die goe capaobel was zonder dat 'm
veele zei en as tie wat zei was 't over het algemeên wel goe. Mao ja,
ie is nie oud meugen wordn.
Wat er over is van z'n familie: ik ken ze nie. Dat is g'eel uut mekaore
gegroeid en dat is omdat de band in de familie nie zo goed was. Ze
keken neer op mien moeder, die pakte da nie; of ze minder was als
zudder, mao die nam da nie. En over een jaor of drieëe was ik op de
begraovieng van een neef van mien - neê 't is nog mao goe tweê
jaorn - en ik zegge: Potverdorie. Tegen ene van een achternichtje
van me, zeg ik: Wat voor een ouwe vent zit daor noe toch? Zo 'eêl
gries haar. Ze zegt: ken je die niet? 't Was een zeune van vaoders
jongste zuster en die 'ad mao ene joengen. Die 'ad ik sinds m'n trou
wen nie meer gezien. Ie was 'eêl oud geworn. En ie is zo eigenzinnig
alsdat ie groöt is. Me mostn een bitje lachen. Daor 'eb ik geên con
tact meer mee, mee die van vaoders broere, mee die kienders van
vaoders broere.
Mien vaoders jongste zuster awè, daor 'eb ik nooit een band mee
I noe nummer 22
kunn 'èn. Die 'ad oök mao eêne joenge en daor is nie vee van
terechtgekomn. Mao jao, êne van die joengen van 'em wilde wel
contact zoekn. M'n neef z'n vrouwe, die zeit dat. Dan moet ie zelve
contact zoekn. Ik gao noe nie beginnen ernaortoe loöpn, zekerst nie
naor Beernem, dan moetn ze zelve mao komn. Da's een keer een
opwellinge zeker. A m'ne moeder nog leefde en ik ging dan naor
moeders mee Nieuwjaor of zö, dan gieng 'k altied an bie de jonge
nonkels. Ja, want ze wistn wel iedere keer at er een kindje geboorn
was, want dan kregen ze een kaortje en dan wisten ze dat. Zö zei d'r
eên een keertje... Ze zegt: Noe al weer een kindje bie Martha? Die
was zelve nooit getrouwd gewist. Ik was oök mao alleêne, mao jao,
dat zat erin ee. A je zö laote trouwt en nog an eentje geraokt...
Maor jao, onze eerste is oök misgegaon... is een miskraom geworn
op zeven maonden, tussen de zevende en de achtste maond en dan
èn me Marie-Thérèse gekreegn. Daor was een jaor tussn en dan
kwam Henri. Da's jammer genogt mis. Ie ziet er echt goe uut, maar
ie kan nie praotn of nie. Ie kan wel dudelijk maokn of tie wat wil, da
wè. Ie is een gezonde joengen zeggen ze, mao 't is jammer. En dan
èn me Godelieve en dan Herman, die is gestorven as t'ie 21 maondn
was, an hersenvliesontstekienge. Die was in een dag weg.
Da zien diengn die gebeurn. Herman was nog geên tweê jaor en 's
morgens rond een uur of viere overgeevn en akelig zien. Ik zegn: Die
èt koortse, da kan nie anders. De dokteur gebeld, die was er al om
zes uurn en die zei: Pak mao een dekentje en dan naor 't zieken'uus.
