't Was 'eêl zere, da was een kwiek ventje, Maontje. Weg zeit ie. Ie èt
nie anders gezeit: Maontje weg. 't Is al dat d'r nog uutkwam. Ie
most wel 't gevoel g'ad 'èn dat 't 'eêl slechte was. Dat zeit ie, de
dokteur. As tie d'r deure komt, negen van de tiene zien 't dan suk
kels, en dan 'adn me Henri al, daorvan wisten wulder oök al dat da
nooit iets ging worn. Jao, me èn oök wel vee meegemaokt oor, mao
gauw, gaondeweg da sliet wel uut.
Maor anders èn me nooit vee ziektes g'ad, mao pao was eigenlijk
echt versleetn 'oor. Ie kwam een keer thuus, veertien daogn of drie
weekn voordat ie doödgegaon is en die zegt: Kiek,'k èn de auto in
de garaoge gezet en ik gaon d'r nie meer mee rieën. Ik zeggen: Is er
iets gebeurd en ie zegt: D'r is niets gebeurd, mao er mag niets
gebeurn. Zö was dadde. En wa mien betreft: D'r is mao eên dink da
'k slecht kan verdraogn en dat is as ze je in je gezicht staan uut te
greêtn..."
'Eên vraag buurvrouw: Beuter of kaos maokn, 'ei je je daor ooit mee
bezig g'ouwen?'
"Kaos nie zoveele, mao wè beuter. Kaos maokn von ik rotwerk, die
kaos most vee te lange rijpen eer dat 't goe was. Mao platte kaos
dat deed ik vee meer. En dan mee een smaokje van look of een bitje
peterselie of 't eên of 't ander, da wè. Mao kaos en beuter maokn,
neê, de melk gieng naor 't fabriek en 't was daormee uut. Mao me
'èn nog lange de ontromer g'ad, want die is nog uut mekaore
gevloogn. 'k Verschoot m'n eigen as 't gebeurde. Me èn 't toen nie
Van Sint Joris en de Draok nao de H. Maria mee den inktpot
meer gedaon, nog altied wè een bitje melk achterg'ouwen om beu
ter van te maokn, mao op den duur oök nie meer.Toen mien vaoder
stierf was oök dat afgeloöpn. En over m'n 'uus in Heille: vroeger
stoengn daor drie boömn, een appelaor, een perkei en een perelaor.
Mao die èn me weggedaon, da's geên zicht, da wier altmaor gróter.
'Doe mao weg, me gaon daor een bloemperkje maokn.'
Maor ik kan noe almao minder ee..."
noe nummer 22 I
