Moedertaele
vuuve terug een soort discussie geweest.
Nou ja, een discussie was 't nie precies. Een
paer Zeêuwse schrievers op 't gebied van
geschiedenis waere 't faliekant oneêns: den
eênen zeide dat mondelienge bronnen 'eêl
onbetrouwbaer waere, den anderen zeide
dat dat nie zö was. Ik dienke zelf dat dien
lesten 't meêste geliek ao, mae dat 't er ook
vanaf 'angt mee wien a je te maeken eit én
over wat vö onderwérp as 't gaet.
Los van de kwestie van 'oral history', was
die 'discussie' op z'n zeiven eigenlijk óók
interessant. D'r wier feitelijk nie wezenlijk op
de zaek zelf ingegae, 't was meer vastbiete
in de standpunten die at die tweê mannen
tóch a 'aodde. Aollebei 'aodde ze ook ulder
eige kriengetje van geliekgezinde en die
tweê groepen ménsen bleve apart van
mekaore.
Niks geên vergeliek maer op je strepen bluve
stae. Ik vinde dat dat noga dikkels zö gaet
'ier in Zeêland. Jammer en nie nódig, liek
mien. Ei nie den eênen een bitje geliek en
den anderen (misschien wat méér of minder)
toch óók?
Ook dat is trouwens een onderwerp daer at
over geschreve mag ore in de Noe.
Voelt jen eige vrie - mae nog 's: 't moe
redelijk wél geschreve weze en 't moe ook
vo een ander waerde kunnen
Dus schrieft, schrieft, schrieft. Mae je mag
ook gewoon alleên mae leze. Dae bin me
Noe net vo.
Corrie Kopmels ('s Graevenpolder)
M'n 'arte boenst
een diek is deurebroke
een weêl van Zeêuwse zinnen
stroomt over m'n luppen
woorden d'r ineleid
deur m'n moeder
en aol die jaeren goeed ebleve
borrele in me op
je zou verschrikke
van die vremde geluuden
mae ze komme van mien
noe nummer 22 I
3
