Niks
Siemen Janse (Oöskappel)
Een dunderdag kon je't a merke. Auto's mee caravans en afgelaoie
auto's mee spullen en fermielje. De winter is om en't voorjaer
begint. Tied om's even te bekommen van een paer maenden werke.
En van de stress, dienk ik er nog bie, as ik achter zö'n auto an riee,
op weg naer 'uus. Mensen bin ook overaol't zelfde: as't voorjaer
begint dan wille ze ineêns weg. Weg van de diengen van aolledag en
even wat anders.
Maer wat vö anders dan, zat ik te dienken.
Misschien kon 't geên kwaed om dat 's te onderzoeken. Zöas aolle
andere diengen tegenwoordig ook onderzocht ore. Da's in de mode.
En op maendagochend 'oor je den uutkomst dan in 't nieuws. Dat
begint natuurlijk lekker, vö die mannen van de nieuwsdienst, zö
vroeg in de weeke. Dan is t'r in 'eêl de wereld nog niks gebeurd en
de overheid eit ook een vriee dag g'aod. Ka je 's even op stoom
komme, zei mae.
Afijn, ik op onderzoek uut, op zondagmiddag, 't Was m'n eige tied
en omdat er niemand om gevrogen ao, was dit onderzoek ook nog 's
onbezoldigd. Aolle reden dus om nie te twufelen an m n onafhanke
lijkheid.
M'n eerste gedachte was, dat die mensen van die afgelaoie auto's
wè 's op strange konde zitte. D'r op af dus. De zunne en de tempe
ratuur waere in m'n voordeêl.
De laon van Zeêduun afgelope en deur 't bos over de dunen 't
noe nummer 23
strand op. Dat leit er netjes schoöngemaekt bie. Vee wandelaers bin
d'r, die as een flienk ende wille lope. Richtieng de Duunweg komme
d'r stilletjes an steeds meer van die 'aolve tentjes. Ze bin opgesteld
mee den achterkant naer den oöstewind. Zö kun de mensen a lekker
een bitje in de zunne leie en uutruste.
Opgewonde kinderstemmetjes rond een 'oop zand, 'ier en daer een
vlieger. Guus, broekspupen opgetrokke, die as mee d'r vaoder of
moeder 's een stikje de zeê in lope, om avast te perberen. Vee
lawaoi en koud waeter natuurlijk.
Een sfeertje zöas je die ook van die ouwe zwart/wit plaetjes uut de
vorigen eeuw afleest. De winter oor glad weggespoeld en de zurgen
vor een poosje, da's goed te zien. En daer is nie vee vö nodig, con
stateer ik. 't Past gewoon in een rugzak. Die ook nog in gebruuk is
as een 'andig kussen. Dan ka je onder 't leien toch wat kieke. Of in
de verte staere, zöas dien Duitser dat doet.
Ineêns merk ik da 'k mee z'n mee kieke over de zeê. Daer is niks te
zien as in de zunne schitterend waeter, zoverre as je kan kieke. En
toch kiekt n aomae. Meschien doet n wè an schijfopruiming, in z'n
'oöd. Eigenlijk moe 'k dat an z'n vraege, 't is tenslotte een onder
zoek. Maer dat durve ik nie.
Zomae d'r op af lope én vraege: 'Meneer mag ik u wat vragen stel
len?'. Ie za zeker onploffe.
Eindelienge is n even weg en dan wi zö'n zeêkzemel mee vraegen.
Over wat of je 'ier van vindt en wat of dat vö je betékent. Of je je
