opnieuw aon voor een kus van die rotzak. Die tweê lachten en kroel
den mee mekaore. In Ko z'n kop begon d'r van alles te spoken.
't Was of t'r een rooie vlamme voö z'n oögen sloeg. Schreêuwend
van machteloze woede gooiden die z'n eigen op 't vrieënde paortje.
Ie sloeg Arie wao at ie 'm raoken kon. Die was te verrast om iets
terug te doene en voelden z'n eigen onder de klappen van Ko weg
zakken in een doenker gat. Bewusteloos stuukten die van de boöm-
stronke op de grond. Mimi keek versteven van de schrik nao Ko. Ze
weerden d'm af mee t'r tweê 'annen toen tie dichterbie kwam. Ze
riep: 'Ko, Ko, asjeblieft. Ko, niet doen.' Ze zag aon den blik in Ko z'n
oögen dat ie z'n eigen nie mi was. Ie viel op z'n knieën voo d'r neer,
pakten d'r oöfd tussen z'n 'annen en drukten z'n schumende mond
op die van 'eur. Ze probeerden 'm mee alle macht af te weren. Ze
voelden z'n annen van d'r 'oöfd nao d'r 'als zakken. Z'n ögen puul-
den uut. Ko z'n 'oöfd wist nie wa z'n 'annen deeën, toen die ze as
een bankschroeve rond Mimi's nek klemden. Ie wurgden Mimi
Vermeilen, omdat ze nooit van 'um zou worren. Toen ze nie mi
bewoog, brulden Ko 't uut: 'Trouwn, Mimi. Je moe meê me trouwen.
Je bin van mien. Ze moeten mee t'r pöten van je afbluuvn.'
Zö vonnen ze 'm, de andre vrieërs die op de herrie afkwaomen. Ze
durfden nie in z'n buurte te kommen, 't Leek wè een geêst zö at ie
dao zat mee de levenloze Mimi tegen 'm aongeklemd. In paniek
renden ze mee z'n allen nao 't durp.
Mimi
Toen de politie mee tweê man sterk bie de put kwaom, zat Ko nog
altied meê Mimi in z'n aermen. Arie was overènde gekrabbeld en
stoeng jankend as een klein kind nao die tweê te kieken. Ko liet z'n
eigen gewillig meenemen.
Ze 'ebben 't bie de rechtbanke nog lang over z'n toerekeningsvat
baarheid g'ad, maor uuteindelijk was 't vonnis: 12 jaar onvoorwaar
delijk. Ko wist nie wao-ta beteêkenden.
Noe, nao al die jaoren, 'ier zittend op z'n bankje in 't Bredase zonne
tje, weet ie t. Tien van de twaolf jaor 'ad ie uutgezeten en dat is
'eêl lange. Terug naor z'n durp, da most ie nog mao nie doene. Eerst
mao 's kieken of tie ergens wa kon eten en onderdak kon vinnen voo
z'n eerste nacht as vrie man. En dan zou tie weê wè vedder ziene. Ie
stak 't stikje krantepapier wee in z'n tasse, voog z'n ögen en z'n
neuze af mee de mouwe van z'n jas en liep langzaom in de richting
van de stad.
noe nummer 23 I
33
