7
VOLLEDIGE
tekst: Hubert Leeman, foto 's: Hubert Leeman
The godfather van musi
cerend Zeeuws-Vlaande-
ren woont tegenwoordig
in het Belgische Water
vliet. Hoewel verdreven
door onroerend goed-
speculanten die alle leu
ke woninkjes op 't platte
land aan Duitsers verpat
sen, is Ries de Vuijst niet
geheel los van zijn
geboortegrond. Hij geeft
poplessen in West-
Zeeuws-Vlaanderen en
predikt met Los Traufam-
adores dat Texas toch
eigenlijk het beloofde
land is. Althans, voor wie
de roots van de rock
roll zoekt. Een portret
van een markant Bressi-
aander, die de nooit uit
gebrachte elpee Soep Is
Ok Sause maakte, z'n
begeleidingsband in een
schaapskooi verloor en
soms deathmetal oefent.
Olé!
Een druilerige zaterdag
middag in Oostburg. De
tijd heeft stilgestaan in
Hotel du Commerce.
Rode skaib anken, ver
schoten gordijnen, fineer-
lambrizeringen en een zij
vleugel met gammele
tafeltjes waar de welfare-
groep Koewacht, bij een-
groept. Slides van Ry
Cooder spelen door m'n
hoofd. Over country
gesproken: daar is 'mister
slide' himself. Ries de
Vuijst (37) speelt al meer
dan twintig jaar gitaar.
,,Dat moet ik toegeven; 't
is meer dan erg."
Tot Los Traufamadores -
een planeet uit het science
fiction- boek Slaughter
house Five - is het geko
men. Het vijfkoppig gezel
schap waartoe hij tegen
woordig behoort, mixt
verschillende stijlen, maar
de inspiratie komt van
'Gods eigen land op aar
de'. En dat is TEXAS.
Geen wonder voor
iemand die de Amerikaan
se staat vereenzelvigt met
de zuidkust van de Wes-
terschelde. ,,Het zijn bei
de plattelandsgebieden
waar dialect wordt
gesproken. Elke Ameri
kaan heeft z'n eigen
accent, ik ook. Daarom
heb ik het waarschijnlijk
beter onder de knie dan
ABN. In feite wijkt Bressi-
aans weinig af van het
gemiddelde Amerikaanse
dialect."
Jubelen de Traufamadores
in het Texaans, vroeger
zong Ries de blues in
onvervalst Zeeuws
Vlaams. Vooral in het
begin van de jaren tachtig
genoot het duo Ries. de
Vuijst en Thijs de Melker
populariteit aan de 'over
kant' (in dit geval Zeeuws-
Vlaanderen, het gebruik
blijft volgens Drs P. arbit
rair). In 1981, toen zij
gezamenlijk op Beukelpop
in Biervliet musiceerden,
bracht het akoestisch
tweetal de single Kezand-
se Blues uit, die handelde
over de traumatische
omscholing tot timmer
man. ,,Die is alleen nog in
antiquariaten verkrijg
baar." Er volgde meer
zielepijn, zoals de Schoon-
diekse Blues.
De aanloopjes naar
bescheiden roem - ,,ik
heb daar nooit naar
gestreefd" - werden soms
hinkepotend genomen.
Het bluegrasstrio Boris
Marokko Band (ook met
Thijs) leed onder sullig
heid. „We hadden een
gitaar, een banjo en een
electrische solobas. 't Was
vooral leuk, als je op de
verkeerde plaatsen speel
de. We deden een keer
mee aan de karavaan
tegen kernenergie. Ieder
een dacht dat we van de
EO waren." De banjospe-
toen ben ik gedwon
gen ze op staande voet
te ontslaan...
Ier verbruide het. „Die
jongen moest de show
dragen, maar telkens voor
het optreden durfde ie
niet meer."
Glitter, glamour en dans
pasjes zijn aan Ries niet
besteed. „Vermommin
gen wel hoor. Ik heb eens
een paars jasje gehad, dat
drie maten te klein was. Je
begrijpt, ik blonk uit in
onbeweeglijkheid. Da's
trouwens wek zo rustig
voor het publiek, als je al
opzwepende muziek
maakt."
Een geldschieter uit
Wageningen financierde
Ries' eerste schijf Soep is
Ok Sause, een verwijzing
naar het algemeen agra
risch gebruik om na de
soep de aardappelen in
hetzelfde diepe bord op te
dienen. Helaas ging het
project, waaraan veel
Zeeuws-Vlaamse muzi
kanten een steentje bij
droegen, als een nacht
kaars uit. „De financier
ging failliet. De opnames
waren er, alleen het geld
om de plaats uit te bren
gen niet. Toen hebben de
nummers op cassette
gezet. We hebben er veel
leut aan beleefd. Tijdens
de opnames werd de stu
dio verbouwd. Die baas
metselde een muurtje, ter
wijl wij een deuntje speel
den."
Medio jaren tachtig Ava
lanche, 'de bluesband in
de Benelux'. Ook weer
Texas, zonder 'horns' en
toen een verfrissing tus
sen alle Chicago-blues-
vertolkers. Na grote festi
vals in Tegelen, Oldenzaal
en Amsterdam verliet Ries
de band. „De manier
waarop de handel
gebeurde, zat me niet lek
ker. Mensen werden
gekloot." Na een windstil
te Ries The Resets, tot hij
zijn begeleiders verloor in
een schaapskooi te Saef-
tinge. ,,'t Was op een knof-
lookfestival. In die schuur
mocht niet gerookt wor
den met al dat stro en zo.
Mijn mannen protesteer
den: niet roken, niet spe
len. Toen ben ik gedwon
gen ze op staande voet te
ontslaan, 'k Heb zelf
gespeeld, 't was berege-
zellig."
dus moet ik ook
deathmetal analyseren.
Da 's best leuk...
Ries leeft voor tachtig pro
cent van gitaarlessen,
waardoor hij op de hoogte
blijft van muzikale ontwik
kelingen. „D'r is veel aan
de hand hier, deathmetal,
grindcore, trash. Ik geef
wat m'n leerlingen willen,
dus moet ik ook deathme
tal analyseren. Da's best
leuk. Enne, ik ken m'n har
monieleer wel hoor, ik kan
meer dan drie akkoord
jes." In zijn vrije tijd geeft
hij ook popcursussen in
zijn thuisland. Momenteel
in het soosgebouw te
IJzendijke, waar de ver
warming alleen aankan als
je bij de brandweer de
sleutel van het kachelhuis
haalt. Zeeuws-Vlaander en
still has the blues.
Frank Balkenende
VOLLEDIGE
[VERGUNNING]
