r
HET IDEALISME VAN
DE COVERBAND
STARSHOOTERS WARMEN PUBLIEK OP
VOOR LITTLE RICHARD
5
li
Het lijkt weieens of pop
muzikanten, wanneer ze
een dagje ouder worden,
hun idealen overboord zet
ten en voor routine kiezen.
Het jeugdige enthousias
me is verdwenen, de hoop
op een definitieve door
braak vervlogen. Zelfge
componeerde nummers
verdwijnen van het reper
toire en de band vlucht in
het spelen van covers.
Niet in het minst omdat
het publiek daar dol op is
Mensen zitten niet te wach
ten op bands die eigen num
mers spelen", zegt Meindert
Inderwisch (34), zanger/gita
rist van de Straight Johns.
,,Het publiek verliest na vier
nummers de interesse en op
een enkele geitenbreier na,
staat er niemand meer op de
dansvloer. Dan moet je ego
wel erg groot zijn, wil je ge
woon doorgaan."
Met de new wave-groep The
View speelde Inderwisch, in
middels meer dan tien jaar
geleden, eigen nummers. Te
gelijkertijd maakte hij deel uit
van coverbands. De num
mers die hij nu met de
Straight Johns speelt, om
schrijft hij als 'cultnummers
die toch bekend zijn bij het
grote publiek'Als voorbeeld
The Straight Johns
noemt hij 'Losing my reli
gion' Inderwisch is zijn idea
len niet kwijt, maar, zoals hij
zegt, 'naief idealisme is be
wust idealisme geworden'.
Het idee dat hij anderen met
zijn eigen nummers een ple
zier doet, is veranderd in het
bewustzijn dat alleen telt wat
hij er zelf van vindt. ,,Ik pro
beer zo goed mogelijkmijn ei
gen nummers te schrijven en
op te nemen. Maar ik hoef ze
niet meer live te brengen.
Ook een platencontract am
bieer ik niet meer." Samen
met Bart van Reems neemt
hij poëtisch-lyrische muziek
op die - naar hij hoopt - nog
iets toevoegt aan wat al be
staat.
Ook zanger/gitarist Cees
Groenewegen (27) van Mo
ther Vandenberg the Fabu
lous Four heeft op popgebied
meer dan een ijzer in het
vuur. Zijn band maakt onder
de naam The Dreamscape ei
gen nummers die in de toe
komst op een cd terecht moe
ten komen. Onder beide na
men wordt rockmuziek ge
speeld, van 'Purple rain' tot
'The look' en 'Paradise by the
dashboard light'Groenewe
gen: „Tijdens concerten pro
beren we ook eigen nummers
uit.
Die slaan prima aan." Vol
gens hem komt een band die
covers speelt veel makkelij
ker aan de bak als het om op
tredens gaat. Met het geld
dat daaruit binnenkomt, kan
de band zijn eigen muziek
opnemen en promoten. Hij
ziet in het brengen van
covers dan ook absoluut geen
verlies van idealisme. ,,De
Beatles en de Stones zijn ook
met covers begonnen. Dat is
echt niks nieuws onder de
zon."
Gitarist Wim Klippel (45) van
de latin roek-formatie Jack-
street band ('Santana heeft
wel een stempel op onze mu
ziek gezet') zoekt de verkla
ring in maatschappelijke ver
anderingen. ,,Op een be
paald ogenblik trouw je,
neem je kinderen. Je gaat een
tijdje uit de muziek en je komt
weer terug. Dan ben je niet
zo ambitieus meer. Drie keer
per week repeteren is er niet
meer bij. Wanneer je een
baan hebt, moet je gewoon
kiezen: werk of hobby."
Ook Klippel gelooft dat cover
bands sneller geboekt wor
den dan groepen met een ei
gen repertoire. ,,Een zaalei
genaar die het van zijn bar-
omzet moet hebben', pro
grammeert een coverband.
Daar komen mensen op af.
Want laten we wel wezen,
Mother Vandenberg
zo'n man moet wel iets ver
dienen. Wordt hij daarente
gen flinkgesubsidieerd, dan
kan het hem misschien min
der schelen en krijgt een ori
gineel bandje een kans."
Klippels zoon is gitarist van
de veelbelovende band Bone-
child. Hij denkt niet dat zij
ooit op covers overschakelen
als ze te lang veelbelovend
blijven. En hij zal het ze zeker
nooit aanraden. ,,Je moet
jongeren nooit de illusie ont
nemen dat ze door kunnen
breken. Een band kan wat
dat betreft geen kapsones
genoeg hebben. Dat moet er
in zitten als ze iets willen be
reiken."
Ernst Jan Rozendaal
Het klinkt als een jongens
droom in de Ahoy-hal spelen
in het voorprogramma van
één van de.pioniers van de
rock 'n' roll. Voor de Zeeuwse
groep The Starshooters be
gint het bijna gewoonte te
worden. Nadat ze eerder in
Goes en Badhoevedorp het
voorprogramma van Fats Do
mino verzorgden, openen ze
op 9 maart als 'special guest'
het eerste Nederlandse op
treden van Little Richard.
,Dat is toch wat pittiger dan
een personeelsfeest of een
braderie", zegt manager Pe
ter Boone. We moeten het
publiek vermaken en wel de
gelijk een opwarmer zijn."
The Starshooters bestaan
ruim acht jaar. Van de origi
nele bezetting die zich voor
namelijk op personeels
feesten richtte, is alleen
drummer Martin Koster over.
Van begin af aan zocht de
band zijn inspiratitie in de
rock 'n' roll van de jaren vijf
tig. Op de vorig jaar versche
nen debuut cd Splish Splash
staan louter covers, die bij
beluistering onmiddellijk het
beeld van glimmende vetkui-
ven, ruisende pettycoats en
dreunende jukeboxen voor
ogen roepen. Bill Haley, de
'vroege' Elvis, Buddy Holly,
dat zijn zonder twijfel belang
rijke voorbeelden voor
Zeeuwse zesmans-formatie.
De klassieke rock 'n' roll num
mers krijgen van The Star
shooters geen nieuw jasje
omgehangen. Alleen de ar
rangementen worden hier en
daar aangepast,
verklaart Boone. Wij gaan
niet zover als Willy De Ville
bijvoorbeeld doet met Hey
Joe. Toch hebben we wel een
eigen geluid. Met de twee sa
xofonisten die we hebben,
kunnen we alle kanten op."
Boone betwijfelt of Little Ri
chard Ahoy - met 8000 zit
plaatsen - vol kan krijgen.
„Fats Domino is toch beken
der, die spreekt een breed
publiek aan. Een optreden
van Little Richard trekt mis
schien andere mensen. Hij
gold vroeger wel als een ruige
bink. Bovendien heeft hij een
nieuwe band en het is de
vraag of die de sound van
vroeger kan evenaren."
Heel even schiet de gedachte
door zijn hoofd dat de oude
roek-legende er misschien
wel een potje van
maakt. Dat zou voor de Star
shooters publicitair niet eens
zo slecht zijn, filosofeert hij.
„Sommige mensen zeggen
dan misschien: goh, ik heb
van het voorprogramma nog
meer genoten dan van de
hoofd-act. Dat kan ons weer
wat optredens opleveren."
The Starshooters spelen op 5
maart - als generale voor
Ahoy - in de Stadsdanszaal
in Middelburg. Op 9 maart in
Ahoy, Rotterdam, in het
voorprogramma van Little Ri
chard. Op 16 april in de Cot
ton Club in Vlissingen met
saxofoniste Rosa King.
Ernst Jan Rozendaal
