Hfl 998,
NOOTVERBANDJES
Audio
Consult
KAMJEHAAR LIVE
IN 'T BEEST
TUE m®W (MUST <0©
12
BL0F
Adviesbureau voor kwaliteitsweergave
4424 AN
Wemeldlnge
SHURE DRAADLOOS
BODY PACK
ONTVANGER
Op 17 september,
16.00 uur 's middags
(jawel, 16.00 uur 's
middags) presenteerde
Kamjehaar hun gelijk
namige demo in 't Beest
te Goes.
Dat is leuk, want deze
demopresentatie toont
aan dat het beleid van 't
Beest ook rekening
houdt met Zeeuwse
bands.
Kamjehaar had dit op
treden op een korte ter
mijn geregeld wat ver
klaart waarom ze op
een ietwat ongebruikelij
ke tijd op het podium
stonden.
De opkomst was zeer
goed, waarbij de gemid
delde leeftijd van het
publiek - net als die van
de band - vrij jong was.
Kamjehaar ging van
start met een
goed gevulde zaal
waar de stemming al
lekker in zat. De muziek
van Kamjehaar hangt
rond de gitaarnoise stijl,
maar echt in dat hokje
passen ze ook weer
niet. Origineel zijn ze,
en niet alleen met hun
eigen composities maar
ook in de uitvoering van
behoorlijk wat cover
materiaal. Leuk om te
vermelden is bovendien
dat ze onlangs nog de
titel van "meest belo
vende band" kregen
tijdens het Pleur Op
Popfestival in Terneu-
zen.
Persoonlijk vind ik dat
de heren wat meer
aandacht aan hun
podiumpresentatie
mogen besteden. Dat
het daaraan soms wel
schortte, zal ongetwij
feld verklaren waarom
het optreden af en toe
wat terugviel qua sfeer.
Als dat aspect beter in
orde wordt gebracht,
denk ik dat we nog wel
het nodige van Kamje
haar zullen vernemen.
Roeland Hubregtse
Het adres voor
professionele LICHTVERHUUR
Telefoon 01102-41905
Semafoon06-59060071
excl. BTW
Band: Bl0f
Demo: Laatste ronde
informatie: 01192-2152
Opname: in eigen
studio, 1993
Met "Laatste Ronde" heeft
Bl#f een prima demo afgele
verd. Ik kan wel begrijpen dat
zij hem zelf, in hun eigen
studio hebben opgenomen,
maar eigenlijk is dat jammer.
Het eindprodukt is daardoor
matig in balans. Vooral het
(overigens prima) drumwerk
van Henk Tjoonk komt daar
door, zeker in het eerste
nummer ("Wachten op jou")
teveel op de voorgrond. Alle
nummers op de demo van
Bl0f zijn eigen werk en in het
Nederlands. Ik kan me voor
stellen dat mensen die de
groep voor het eerst horen te
gemakkelijk zeggen: Dit is een
kopietje van De Dijk en Bram
Vermeulen. Maar zeker als je
het tekstboekje er bij pakt
luister je daar gauw doorheen.
Alle teksten zijn van Peter
Slager en Pascal Jakobsen
maakte daar de muziek bij. En
het deugt, soms neigt het
bijna naar cabaret, maar dat
maakt de liedjes spannend.
Enerzijds zitten er leuke lief
desliedjes tussen ("De duivel
in m'n bloed" en "Droomko
ningin"), anderzijds wordt er
gewaarschuwd voor het op
komende fascisme (In "Kijk
eens om je heen" zit het
zinnetje "We zijn allang weer
uitgegleden. En houden Hitier
aan zijn woord, Kijk eens om
je heen..."). Muzikaal heeft de
band genoeg in huis om niet
te vervelen. Naast onvervalste
soul en rock invloeden kom je
ineens een reggae-ritme tegen
in een nummer als "Moeilijk
Dood" en dat maakt zo'n
beladen onderwerp grappig en
luchtig en dat maakt het
allemaal prettig luisteren.
Wat ook goed past bij deze
band is het gebruik van de
acoustische piano, bespeeld
door Bas Kennis. Dat maakt
de muziek van Bl$f vaak tot
echte kroeg-muziek met als
hoogtepunt de titelsong van
deze casette "Laatste ronde",
een uitstekende hekkensluiter
zowel op de demo als voor
heel wat etablissementen.
(BvL)
Band: King for a day
Demo: Starting over
Opname: Ron Konings in
Vrouwenpolder 1993
'Bloody hell', 'Fuck off!', 'Red
Bullet'; de songtitels op de
demo Starting over van King
for a day doen vermoeden dat
we met een agressief clubje
van doen hebben. Dat zal in
het dagelijks leven ongetwij
feld meevallen, maar hun
muziek heeft in ieder geval de
juiste hoeveelheid pit en
scherpte die van een beetje
rockband mag worden ver
wacht.
'Gitaarrock met noise-invloe-
den' noemen ze het zelf. Met
de eerste omschrijving ben ik
het helemaal eens, de noise-
invloeden zijn - op de demo in
ieder geval - met een lampje
te zoeken. Maar dat geeft
niets, want ze hebben die
helemaal niet nodig. King for
a day maakt spierballenrock
die rechtstreeks stamt uit de
koker van bands als Guns
Roses, Creedence Clearwater
Revival, Van Halen en zo kan
ik nog wel even doorgaan.
Traditioneel misschien, maar
onverslijtbaar.
Spil van de band is zanger
John Praise die ook allé com
posities schreef. Heerlijk om
van een Zeeuwse band uitste
kend verstaanbare en goed
gezongen Engelstalige teksten
te horen die lopen als een
trein. De nummers zijn mooi
afgerond en bevatten veelal
aanstekelijke refreinen die
blijven hangen. Hoogtepunten
zijn 'Red Bullet' en 'Fuck off!'
(afgezien van het wat melige
intro).
De prima zang van Praise
krijgt een steuntje in de rug
van een hechte band met
twee gitaristen die lekker vol
en vet spelen. Met Starting
over heeft King for a day een
symfonisch rockverleden
overboord gezet en is de band
aan een tweede leven begon
nen. Wie naar de tape luistert,
begrijpt waarom. (EJR)
Band: Drowning Accidents
Demo: Throwing the first
stone
Opname: 't Beest in Goes
door Alex Kempkes, septem
ber 1993
Wat maakt Drowning Acci
dents toch tot zo'n sympa
thiek bandje? Die vraag drong
zich op bij de kennismaking
met hun eerst demo Throwing
the first stone, met behulp
van hun 'huistechnicus' Alex
Kempkes in september opge
nomen in 't Beest in Goes.
Twee dagen eerder had ik
Drowning Accidents gezien
tijdens de tweede voorronde
van De Zeeuwse Belofte in
Middelburg en ook daar was
hun optreden ontwapenend.
Maar waardoor?
LAATSTE RONI^i
Het moet het enthousiasme
zijn dat overal in doorklinkt.
Als je met ze praat, als je ze
op het podium ziet, of als je
naar hun demo luistert; elke
keer valt op dat hier een paar
gedreven jongens bezig zijn.
Lekker eigenwijs, overtuigd
van eigen kunnen en tegen
draads. Ze proberen de plat
getreden paden van de Zeeu
wse popmuziek te ontwijken
en hun demo is een eerste
steen in de rimpelloze vijver
van blues en metal. Op me
nigeen zal Drowning Acci
dents overkomen als een stel
verwaande betwetertjes en
inderdaad balanceren ze soms
op het randje. Maar ze kun
nen altijd wijzen op hun mu
ziek. Die overtuigt.
Uit de vier nummers van
Throwing the first stone blijkt
dat Drowning Accidents op
zoek is naar zijn eigen gren
zen. De muzikanten explore
ren de popmuziek; met beken
de ingrediënten proberen ze
een smakelijk gerecht te be
reiden. Een snufje Cure, een
vleugje Depeche Mode, een
flinke scheut gitaarnoise en
het geheel overgoten met een
saus van echo en fabrieksge-
luiden. Het resultaat is een
stevige vier gangen-maaltijd.
Gitarist Wilfred Goncalves
geeft goed tegenspel aan de
synthesizer van Wut Apner en
een hoofdrol is weggelegd
voor zanger Jorg de Man. De
enige vraag is waarom hij zijn
teksten zo nadrukkelijk in coc
kney-Engels ten gehore
brengt. Dat klinkt te geleend
en kan de groep mogelijk een
achterhaald jaren tachtig
imago opplakken. En dat is
nergens voor nodig, want ze
zijn prima bij de tijd. (EJR)
