12
13
PERSOONLIJKE NOOT
Frank Zappa is niet
meer. Na alle in memori-
ams van de laatste
dagen heb ik weinig
behoefte er hier nog
een aan toe te voegen.
Toch denk ik dat ook
NOOT niet zomaar voor
bij kan lopen aan de
dood van de wonder
lijke en geniale muzikant
die Zappa was. Zappa,
fenomenaal gitarist en
componist, leerde de
muziek waar ze mee
bezig hoort te zijn: het
zoeken naar grenzen,
naar uitersten; het tot in
het absurde (en soms
ondraaglijke) doorgaan
met die zoektocht. Maar
Zappa is, met zijn vlijm
scherpe analyses van
de werkelijkheid en zijn
bijtende satire (niet in
de laatste plaats op de
popmuziek zelf - im
mers, We're Only In It
For The Money) voor
mij vooral een van de
"denkhoofden" geweest
die de popmuziek ook
nodig heeft - en zal
blijven hebben. Voor de
liefhebbers is er de
hoestekst van "Joe's
Garage" om duidelijk te
maken wat ik bedoel.
Voor de rest geen
woorden meer. Of,
zoals de meester zelf zo
onnavolgbaar zei:
SHUT UP 'N'
PLAY YER GUITAR
vervolg van pag. 5
matig een assistent en
zelf een wachtlijst, ik
kom tijd te kort.
Noot: Nog even terug
naar die school, de
CMB. Wat voor diploma
haal je daar nou?
SZ: Op de school be
haal je certificaten die
bewijzen dat je de
school doorlopen hebt.
Daarnaast kan je vol
gens het aloude gilde-
systeem de titels gezel
en meester halen. Die
meesterstitel, die ik dus
binnenkort wil behalen,
heeft wel een zekere
internationale waarde.
Noot: Wil je dan ook
voor "beroemdegita
risten bouwen?
SZ: Ach, ik bouw en
repareer voor wie dat
wil en als daar bekende
re mensen tussen zitten
vind ik dat niet onaar
dig. Ik zit er niet direct
op te azen.
Noot: Maar heb je al
beroemde klanten?
SZ: Momenteel bouw ik
veel voor mensen uit de
dixieland/jazz-hoek,
maar Kaz Lux is hier
ook al geweest.
Noot: Wat bouw je zelf
het liefst?
SZ: Uitersten, dat wil
zeggen, ik bouw graag
heavy metal-gitaren om
daarna weer klassiek te
gaan bouwen. In de
klassieke bouw kan ik
mijn vakmanschap
volledig kwijt, terwijl je
bij het bouwen van
moderne elektrische
gitaren meer creatief te
keer kan gaan. Op het
moment ben ik bezig
met een kruising tussen
een klassiek instrument
en een elektrische
plank.
Noot: Zoiets a/s een
Godin?
SZ: Ja, maar dan goed
uitgevoerd. De opzet
van Godin was leuk,
maar de kennis ontbrak
het daar. Ze konden
duidelijk niet uit de
voeten met de resonan
ties van het bovenblad
en hebben dat opgelost
met stalen pennen. Ik
denk dat mijn ontwerp
beter is en dat zal je
zeker terughoren in de
akoestische klank van
de gitaar.
Noot: En ik maar den
ken dat Godin zo en
beetje het beste was
wat er op dat terrein te
verkrijgen was. Eh, heb
je nog aspiraties om aan
schaalvergroting te
gaan doen?
SZ: Eigenlijk wel. Dan
denk ik aan personeel
voor de reparaties,
opdat ik mezelf enkel
met nieuwbouw kan
bezighouden. Maar dat
is wel toekomstmuziek.
Sjak laat me vervolgens
enkele van zijn zelf
gebouwde en verbouw
de gitaren zien en be
spelen. Het is ongelofe
lijk. Hoewel de meeste
gitaren in zijn winkel
naar de specifieke
wensen van de toekom
stige eigenaren zijn
gebouwd, is de bespeel
baarheid en het geluid
zonder uitzondering van
bovengemiddelde kwali
teit. De dekplaatjes op
de body maakt Sjak van
hetzelfde hout als de
rest, dat staat verzorg
der vindt hij. De prijzen
van een Zwier liggen
heel redelijk. Sjak vindt
dat een goede gitaar
niet duur hoeft te zijn.
Je hebt hele dure,
slechte gitaren. Anders
om gaat het ook regel
matig op. Er zijn maar
heel weinig merken die
volgens Sjak een con
stante kwaliteit leveren.
Misschien krijgt hij zelf
die algemene erkenning
nog. Mijn zegen heeft
hij in ieder geval.
Peter Toussaint
vervolg van pag. 3
blijkt De Piek in de
praktijk nog niet al te
best te passen, terwijl
het poppubliek mèt het
glorierijke concertverle
den steeds verder uit
het zicht verdwijnt.
Laatste slag
In deze riante uitgangs
positie maakt het Vlis-
singse centrum zich nu
op voor de laatste slag
om het voortbestaan.
Op een steenworp
afstand van de Hellebar-
dierstraat bevindt zich
het Vestzaktheater,
trefpunt van Zeeuws
amateurtoneel, brand
punt van vernieuwende
theater program mering
en een bouwkundige
nachtmerrie. De keuze
voor de gemeente Vlis-
singen is simpel: Het
Vestzaktheater verbou
wen kost minstens één
miljoen; De Piek op
knappen en daarin de
door de Culturele Raad
Vlissingen felbegeerde
kleine-zaalaccommoda
tie onderbrengen, is een
stuk goedkoper. Dat is
dan ook precies wat de
Culturele Raad Vlissin
gen graag zou zien
gebeuren. Wat er ook
gebeurt -ook de kansen
op behoud van het
Vestzaktheater zijn
dankzij een steeds luid
ruchtiger wordende
lobby nog niet verke
ken- de popmuziek zal
de grote verliezer zijn.
Immers, zodra het ver
bouwde podium in de
Hellebardierstraat -dat
dan zeker niet meer De
Piek zal heten- het
vloekwoord "multi-func-
tioneel" krijgt
opgeplakt, dan kan er
gewoon een heleboel
niet meer. Geen lekkere
ruige concerten meer -
dat geeft zo'n smeer
boel. Geen avant-gardis-
tische trendsetterij meer
- daar komt te weinig
volk op af, dat doet het
bier niet stromen. En al
zeker geen Zeeuwse
popmuziek meer. Het
standpunt van de Cultu
rele Raad Vlissingen laat
wat dat betreft al jaren
niets aan duidelijkheid
te wensen over. In het
geval dat het Vestzak
theater niet wordt ge
sloten maar verbouwd,
is de toekomst voor De
Piek zo mogelijk nog
duidelijker. Dan zal
domweg het geld op
zijn in de toch al armlas
tige grootste gemeente
van Zeeland.
Gymzaal
En hoe staan de zaken
erbij in de provincie
hoofdstad? 't Is maar
hoe je dat bekijkt: Mid
delburg krijgt er een
hypermodern Centrum
voor Beeldende Kunst
bij en de Kloveniersdoe
len, onderkomen voor
het Zeeuwse raspaard
Stichting Nieuwe Mu
ziek, wordt voorzien
van een nieuwe, acous-
tisch geheel uitgedok
terde concertzaal. Op
telsom: 'n kleine negen
miljoen florijnen. Kunst
In Topvorm dus in Mid
delburg, zoals vanouds.
Maar ho. Wie zei daar
popmuziek?
Popmuziek vindt in
Middelburg een plaats
in het rustieke jongeren
centrum. Midgard, al
waar de concertzaal op
de eerste verdieping
rust op zestiende-eeuw-
se eiken balken die
vervaarlijk deinen wan
neer de jeugd uit zijn
dak gaat voor bands als
Osdorp Posse of Spo-
Dee O Dee. Met hon
derd man in het zaaltje
(laat de brandweer het
niet horen!) is er nau
welijks meer ruimte
voor een gemiddelde
PA, terwijl de bands op
het 'podium' moeten
oppassen voor al te
wilde sprongen. Anders
gaan zij letterlijk door
het dak. Al ongeveer
sinds de hippies en de
oranjebloesemthee
plaats maakten voor de
leren jasjes en de bier
flessen, staat de kapi
taalkrachtige woonom
geving van Midgard in
de Kuiperspoort op haar
achterste benen over al
dan niet vermeende
ondraaglijke overlast.
De welwillende wethou
der die momenteel de
portefeuille welzijn
beheert, heeft dan ook
plechtig beloofd om in
zijn ambtsperiode de
Midgardproblematiek op
te lossen.
De tijd begint te drin
gen, maar een lonkend
perspectief is nabij. Het
schitterend gelegen
gebouw De Schakel is
in the picture als nieuw
onderkomen voor Mid
gard (dat dan waar
schijnlijk ook al niet
meer Midgard zal mo
gen heten). Heerlijk. Het
lonkend perspectief op
een poptempel midden
in de binnenstad, mid
den in het uitgaanscen
trum; laat maar komen!
Hoewel. De beoogde
grote zaal herbergt nu
nog gymmende kinder
tjes. En dit schijnt nog
even zo te moeten
blijven. Afgezien daar
van dreigt de nieuwe
Wet Milieubeheer danig
wat roet in het eten te
gaan gooien. Gezien de
normen voor geluidshin
der die in deze wet
worden gesteld, vergt
het geschiktmaken van
het gebouw voor pop
concerten ongeveer het
bouwen van een bunker
om de bestaande bui
tenmuren heen. En het
prijskaartje daarvan zou
de ambtsperiode van
deze wethouder nog
wel eens kunnen overle
ven.
Popcultuur
Het kan natuurlijk alle
maal nog goed aflopen,
misschien is dit artikel
wel wat al te chagrijnig
van aard. Het probleem
op de achtergrond is er
echter niet minder om.
Zolang een gemeente
de popmuziek blijft
beschouwen als een
uitgroeisel van het
jongerenwerk en niet
als een zelfstandige en
levendige cultuurvorm
(wat wel eens tijd zou
worden!), zolang blijft
de popmuzikant aange
wezen op achterlijke
toestanden op de podia.
Zolang steden als Mid
delburg of Vlissingen de
eigen plaats van de
popmuziek in het cultu
rele uitgaansleven niet
willen erkennen, blijft
het ondanks alle goede
bedoelingen, aanmodde
ren. Het is te hopen dat
dit besef binnenkort
begint te dagen op de
ambtelijke burelen.
Een nieuwjaarswens?
Hubert Leeman
