Band: Sound Circus
Demo: idem
Info: 01184-19432
Opname: Piet
Meulmeester,
voorjaar '94
Meteen nadat ik de demo
van Sound Circus opgezet
had, baalde ik als een
stekker...dat Piet
Meulmeesters studio zo'n
kort leven beschoren was.
Ongelofelijk, wat een
sound staat er op dit
bandje. Volgens mij heb ik
nog niet eerder zo'n goede
produktie gehoord van een
demo. Dan de inhoud. De
demo bestaat uit vier
nummers en opent met het
vlotte 'Chasin' The Blues'.
Goede zang, perfect
gespeeld en een mooie
uitgebalanceerde
compositie. Dit is
melodieuze rock van het
hoogste niveau en kan
voor mij zo de Mega top-
50 in. We vervolgen met
de rustige akoestische
ballad 'How Long?' Ook
hier is het moeilijk om wat
aan toe te voegen.
Misschien had de zang iets
krachtiger gekund.
Op kant B beginnen we
met het stevige
instrumentale 'All That I
Want'. Een mooie
compositie die heel goed
is gearrangeerd en waarin
Wim helemaal van de beer
los gaat. Geinig
tussenstukje ook.
De demo eindigt met het
weer rustige 'I Need An
Answer'. Het nummer
bouwt goed op en is
gewoon een prima ballad.
Is deze demo dan enkel
jubel en glorie? Nu, als ik
dan toch mag zeiken (en
dat mag ik), Richard kan
beter zingen dan hij soms
op de demo doet, zeker
het laatse nummer gaat hij
af en toe over de streep.
Piet heeft bij het
beëindigen van de
nummers soms wat te veel
en soms wat te weinig
haast. Ach, het doet niets
af aan een erg goede
demo. (PT)
Band: Du Driefstang
Demo: Fuck you
informatie:
Opnamen: Jos
Rentmeester, Ovezande
Qua leipheid overtreft Du
Driefstang z'n grote broer
Surrender op bijna alle
fronten. Bij het beluisteren
van de demo 'Fuck you'
krijg je zin in bier en dat
dit kostelijke gele vocht
ook bij alle fasen van de
totstandkoming van deze
demo eraan te pas
gekomen is, blijkt wel uit
het feit dat op de bijsluiter
van het bandje de titel
'Zatte Boeren' niet
helemaal uit de verf is
gekomen. Er staat 'Latte
Boedem'
Ik kan me voorstellen dat
er in Zeeland een paar
mensen zijn die een
dergelijk stukje Status
Quo/Normaal-achtig
gesnoei moeilijk te
verteren vinden, maar ik
kan het zeer waarderen. Af
en toe is het lekker ranzig,
bijvoorbeeld in dat
nummer 'Zatte Boeren'
zingen ze op de melodie
van 'What shall we do
with the drunken sailor':
'Geef ze een wuuf om vol
te douwen...', maar ja, wat
moet je ook met een zatte
boer?
Op deze demo staan 10
nummers, een paar eigen
nummers zoals 'Peejuntiet
in Zuud-Beveland' en 'Kees
z'n Harley', maar hou me
ten goede, alleen van de
nummers 'Beerenbotje'
(ging uit varen) en
'Roodkapje' (waar ga je
henen) weet ik zeker dat
ze het niet zelf schreven.
En dan de titel 'Fuck You'.
Dat slaat op een van de
nummers op kant B. Als je
weet dat de tekst
ongeveer gaat als 'Fuck
you in the mispit, fuck you
op het land, Fuck you op
de trekker..' dan begrijpt
iedereen dat de mannen
van Du Driefstang weten
hoe moeilijk de boeren het
hebben in de Zak van
Zuud-Beveland.
Deze Demo schaf je niet
aan om van verfijnde
muziek te genieten, maar
omdat je dorst hebt.
Recht-toe-recht-aan rock,
soms bijna death-metal (in
het nummer 'Pjotter'),
maar dat neem je op de
koop toe van een band die
zijn hele bestaan te wijten
heeft aan het feit dat er al
50 fans in een t-shirt van
ze liepen voordat er nog
maar instrumenten waren
aangeschaft. (BvL).
Band: Champagne Charlie
CD: Live in Razzmatazz
Info: 01180-34894
Opnamen: Live (dec 1993)
door Lex Amrein (LA
Sound)
Een live-cd van
Champagne Charlie. Vooral
onder de wat oudere
popliefhebbers een geliefd
'orkest'. Mensen die het
veel te kleine zoldertje van
Razzmatazz aan de
Middelburgsestraat in
Oost-Souburg kennen,
weten dat het opnemen
van een Live-cd op die
locatie een riskant
karweitje is. En ook op
deze CD hoor je het
'zolder-geluid' naar mijn
idee soms wat te
nadrukkelijk. Vooral in het
blues-nummer 'When
things go wrong', daar
slaat het zware bas-geluid
van de tuba van Reinder
Hofland de boel af en toe
compleet dicht en klinkt
de stem van Sjef Hermans
niet zoals je hem op
andere locaties hoort.
Maar dat mag de pret niet
drukken, voor mensen die
van lekker in het gehoor
liggende muziek houden, is
deze CD een aanrader.
Champagne Charlie is een
zeer veelzijdig gezelschap.
Zappend langs de
nummers hoor je blues,
reggae, gospel, jug, en
zelfs tradioneel-achtige
Afrikaanse muziek, kortom
voor elk wat wils. Hoewel
heel wat popmuzikanten
dit soort muziek allemaal
misschien wat soft vinden,
kunnen ze heel wat leren
van Champagne Charlie.
Zij weten met hun versies
van al die verschillende
nummers ook de sfeer van
zo'n nummer te pakken.
Ze weten waar ze mee
bezig zijn en kiezen -zo
komt het tenminste over-
niet zonder nadenken een
willekeurig instrument om
het ten gehore te brengen.
Dat maakt het luisteren
naar deze bijna 1 uur
durende CD een prettig
tijdverdrijf. Zeker als je er
eens voor gaat zitten en
het boekje erbij pakt en je
bij tijd en wijle mee laat
slepen door het
mondharmonikaatje of het
soms veel te verstopte
(maar wel hoorbare)
gitaarsol ootje van Theo de
Koning. (BvL).
Band: The Emmerroyts
CD: Emmerroyts' Blues
info: 01182-3495
Opnamen: Peter Vink
Oscar Holleman (RS29
Waalwijk)
Hij staat als een huis,
heeft humor en klinkt
zoals een blues-rockgroep
moet klinken. Alleen het
bestuderen van de fraaie
cover van de CD tovert al
een grijns op je gezicht:
Beff-records Nou ja,
maar goed. Het zou anders
wel eens tijd worden zeg.
Eindelijk eens band die
gewoon toegeeft dat
opnemen een vak is en dat
je dat dan ook aan vaklui
moet overlaten. En met
deze CD bewijst
Emmerroyts dat zij, door
een producer als Peter
Vink (vroeger Q65) in de
arm te nemen, een produkt
kan maken waar je trots
op mag zijn. Vink was
kennelijk zo enthousiast
over deze CD dat hij het
niet kon laten de bas ter
hand te nemen en mee te
spelen op het nummer
'Buzz Buzz'. De CD bevat
vijf covers en zes eigen
nummers en daarmee
geeft deze band een mooi
staaltje van zijn kunnen.
Voor de eigen nummers
tekent gitarist Rene Koole
en als je daar zijn
ijzersterke gitaar-bijdragen
bij optelt dan mag het
duidelijk zijn dat hij in de
Emmerroyts zijn stek
gevonden heeft. De
muziek balanceert tussen
ZZ-top en Stevie Ray
Vaughan (prachtig
trouwens, die ode aan
deze al weer enige tijd
geleden overleden zanger:
'Stevie Says')
Kompliment trouwens ook
voor 'poepstrakke'
drummer Peter van Liere
en zanger/gitarist Kees
Moerland die ondanks het
feit dat hij ook nog lang
geen 40 is meer dan
genoeg doorleefd rauw-
Band: The Juke Joints
CD: Tin House
Informatie: 01194-9673
Opname: Stonesound
Roosendaal
The Juke Joints hebben
een reputatie hoog te
houden. De band bestaat
inmiddels tien jaar en is in
die tijd uitgegroeid tot een
absolute topper in het
Foto*s:Blof tijdens het bevrijdingsfestival te Vlissingen.
(Fotografie: Frank Husslage)
rock geweld uit zijn strot
krijgt om deze band body
te geven.
Als je binnenkort in een
aankondiging ziet dat ze
op een Zeeuws podium
staan, wees er dan gauw
bij want als ze dit niveau
vast weten te houden dan
zien we ze niet vaak meer
in onze provincie (BvL)
genre van de bluesrock.
Niet alleen in Zeeland,
waarvan menigeen denkt
dat élke popgroep daar
blues speelt, maar ook
naar nationale maatstaven.
Na twee elpees en één cd
kon de band van Peter
Kempe het niet laten bij
zomaar een opvolger. Dus
werd ervoor gekozen Tin
House op te nemen met
een echte producer:
gitarist Will Sophie van
A Girl Called Johnny.
Die beslissing blijkt een
meesterzet. De muziek
van The Juke Joints
klonk altijd al
opzwepend, swingend
en dampend; nu mogen
daaraan ook de
predikaten subtiel en
gevarieerd worden
toegevoegd. Sophie
heeft het beste uit de
band weten te trekken,
zonder dat allemaal
tegelijk in een nummer
te willen proppen. De
ene keer is het Rinus
Oudejans die als
vanouds schittert met
zijn jankende gitaarsoli,
vervolgens bezorgt
'Sonny Boy' van der
Broek dê luisteraars
kippevel en dan ineens
ligt - verrassend en
ontroerend - het initiatief
bij Wouter Izeboud en
zijn orgeltje.
De blazers van de
'Southside Horns'
maken het geluid op Tin
House nog een tikkeltje
rijker dan het al is. Het
heeft geen zin
hoogtepunten op te
sommen, omdat
daardoor de schijn zou
kunnen ontstaan dat er
ook mindere nummers
op Tin House staan.
Naar mijn smaak is dat
niet het geval. Anders
dan bij veel bluesbands
zijn de meeste nummers
kort en dat maakt ze des
te krachtiger. Maar ook
de enige uitzondering op
deze regel ('What in the
world, 7 min 36) duurt
geen seconde te lang.
Rectificatie:
Bij het artikel over The
Emmeroyts Noot 1 /'94
is een verouderde foto
afgedrukt. Hiervoor onze
excuses. Helaas hebben
we echter nog geen recen
tere foto mogen ontvangen,
anders hadden we die
zeker bij deze afgedrukt.
de redactie
