OPA VERTELT
8
Van 200 man in Schore
naar een handje vol bij
de Popprijzen
Schore oktober 1965.
In het Dorpshuis aan
het Kerkplein speelde ik
met mijn eerste bandje
The Mooch uit Goes
voor een kleine 200
dorpelingen. Al vonden
wij onszelf bijzonder
genoeg, het publiek had
waarschijnlijk nog nooit
van ons gehoord.De
simpele aanwezigheid
van een bandje was
echter reden genoeg om
in grote getale naar het
zaaltje te gaan. Zo ver
liep menige zaterdag- of
vrijdagavond. Elk dorp
of gehucht had zijn ei
gen sociëteit, (in de zes
tiger jaren Soos gehe
ten) en overal kon je als
Zeeuwse band terecht.
En overal waren de zaal
tjes vol met mensen.
Nu, dertig jaar later ko
men er amper 200 men
sen kijken naar de uitrei
king van de Zeeuwse
popmuziek is de belang
stelling tegenwoordig
gering. In de PZC van 3
februari 1996 stond een
onrustbarend artikel over
de uiterst geringe op
komst in de Zeeuwse
theaters, zowel bij de
Zeeuwse to
neelgezelschappen als
bij de onbekendere
nationale groepen. Hier
ligt een duidelijke paral
lel. De Youpen van het
Hek en de Paul de Leeu
wen trekken lang van te
voren - via die klote
abonnementen - uitver
kochte zalen. Zo is het
ook in de muziek:
Melissa Etheridge zorgt
moeiteloos voor een
volle Ahoy, de amateur-
groepen spelen te vaak
voor zelf meegebracht
publiek. Aan wie ligt
het?
Popprijzen, een evene
ment waarbij een 10-tal
ds aanwezig was om
n prijs in de wacht
slepen en waarbij
ïranpa Nicks
Session Band de
avond professioneel
vulde met muziek.
Radio Maximaal en
tedio Goes waren
ianwezig en ook in
e pers had het no-
ge gestaan. O.K.,
zijn anno 1996 al-
I blij met zo'n
Dekersaantal, maar
rincipe is het toch
te weinig.
m we echter 'gerust'
niet alleen voor de
Doodgewoon
Dertig jaar geleden was
een bandje in het dorps
huis nog een leuke af
wisseling. Nuworden we
24 uur per dag over
spoeld met muziek. Op
talloze tv stations wor
den non-stop clips
uitgezonden. Popmuziek
is niks bijzonders meer.
Bovendien is wat we op
het scherm zien van
professioneel niveau en
dat wordt daardoor ook
van het bandje uit de
buurt verwacht. Helaas,
maar al te vaak voldoet
de amateurpopmuziek
daar niet aan. Het grote
publiek zit daar dus
doodgewoon niet op te
wachten. 'Als je wil
spelen, ga gerust je
gang, maar val ons er
niet mee lastig,' lijkt
men te te denken.
Stichting Popmuziek
Zeeland is zich hier ter
dege van bewust en
poogt voortdurend posi
tieve aandacht voor de
Zeeuwse popmuziek te
krijgen. We kennen de
Zeeuwse Belofte, de
wedstrijd waarin groe
pen strijden om deze ti
tel en natuurlijk om het
prijzenbedrag, dat door
veel andere lokale stich
tingen als bijzonder flink
wordt bestempeld. De
jury van dit evenement
bestaat bijna per defini
tie uit niet-Zeeuwen.
Veelal kennen de juryle
den de deelnemende
groepen niet. Zo is
objectiviteit gegaran
deerd. Maar.... het blijft
natuurlijk altijd appels
met peren vergelijken.
Zelf houd ik meer van
peren (waarmee ik wil
zeggen dat je wel dege
lijk keuzes kan maken).
Het bestuur vande SPZ
zet zich hier eigenlijk
buitenspel. Zij organi
seert de wedstrijd, maar
mag niks zeggen. Bo
vendien vindt de
Zeeuwse Belofte slechts
om de twee jaar plaats.
Publieksprijs
Vandaar dat we op het
idee kwamen van de
Zeeuwse Popprijzen.
Met een schuin oog kij
kend naar de Electra
Awards die door het
Zeeuwse amateur
theater jaarlijks worden
uitgereikt. Hier neemt
de SPZ dus wel stelling.
Zij bepaalt hier wie de
beste demo of CD ge
maakt heeft en wie de
beste band is. Hoe arbi
trair het ook mag zijn,
het bestuur laat hier een
mening horen. Toch is
ook hier ruimte voor
meningen van buiten en
daarom is de vierde ca
tegorie de Publieksprijs.
Het Zeeuwse publiek
mag via open inschrij
ving bepalen wie zij de
beste band vindt. En het
is hier dat het dit jaar
enigszins misliep.
In een uitvoerige brief -
ontvangen vooraf
gaand aan de prijs
uitreiking- wees Kees
de Feiter (Crosshead)
ons op de feiten. De
publiciteit vooraf was
warrig en onduidelijk
geweest. In het
gewaardeerde blad dat
je nu aan het lezen
bent, beste lezer,
stond geheel verkeerd
een lijstje met vier
bands vermeld waarop
gestemd kon worden.
Hiermee werd de in
druk gewekt als zou
de publieksprijs
slechts gaan om deze
vier bands. Helemaal
fout natuurlijk, want
het gaat er juist om
dat het publiek zijn ei
gen favoriet moet kie
zen. Samen met wat
geharrewar ten aan
zien van inleverdata
zorgde dit voor een si
tuatie waarvan je kan
zeggen dat er op die
manier nooit even
wichtig een winnaar
uit kon komen. Het
bestuur van Stichting
Popmuziek Zeeland is
het daarmee eens en
zij dient zich daar vol
gend jaar terdege re
kenschap van te ge
ven.
Maar gezien de toch
wel aanzienlijke ver
schillen in aantallen
stemmen kan ik vrede
