FESTIVEEL
I
FESTIVALS
noot
noot
pagina 4
pagina 5
Door Hubert Leeman
Je hebt tegenwoordig zowat een organizer (en een snelle wa
gen) nodig om het festivalseizoen in Zeeland bij te benen.
Aangestoken door de fraaie zomers kent zo langzamerhand
elk dorp in onze provincie zijn eigen popfestival (zie ook het
artikel van Kees van der Heijden). Mooi zo dus!
Maar er is een keerzij. Ik hoorde laatst iemand verzuchten dat
het allemaal steeds meer op elkaar gaat lijken,
Festivalmoeheid bij het publiek ligt al snel op de
loer. Het is in laatste instantie dan toch de
programmeur die het verschil uitmaakt
tussen een interessant, geslaagd eve
nement en alweer zo'n gemoede
lijk samenzijn in de openlucht
waar de walm van hotdogs
zich vermengt met de
Nederwiet, de bierpomp
maar niet dicht wil, en de
ene na de andere rockband
zich voor een handvol
enthousiastelingen in het
zweet werkt terwijl de
grote meute zich in een
straal van hooguit vijftien
meter van de biertent op
houdt. Zomer in Zeeland!
VAART
Gelukkig brengt elk seizoen vol
doende interessante programma's
voort. Zoals op 18 mei School's Out
in Axel - een festival om goed in de
gaten te houden want het zou wel eens
heel groot kunnen worden - met pittige
Zeeuwse bands waarvan we ongetwijfeld meer zui
len horen. En zoals Klomppop, nog steeds één van u
klassiekers ondanks een paar uiterst magere jaren: dit keer zat
de vaart er weer in. Still to come: in Vlissingen Dijkpop en in
Hulst Woodrock, beide op 15 juni dus wellicht komt deze NOOT
daarvoor net te laat.
Met alle respect vor de Hulstenaren lijkt Dijkpop mij het inte
ressantst te gaan worden met een line-up van bijna uitsluitend
nieuwe bands plus de routiniers van Busted en, niet te missen
op de Zeeuwse podia dit jaar Dure As Heil. De eretitel Zeeuwse
Belofte legt de band uit Goes bepaald geen windeieren.
Het programma van Anywave (20-21 -22 juni in Zierikzee) is
zojuist van de persen gerold en we melden het hier maar met
een: op donderdag 'swingjazz' van The Handsome Harry
Company, op vrijdag The Scene met in het voorprogramma
Zeeuws Meisje en Rodi Dean, en tenslotte op zaterdag de klap
per véértien Zeeuwse bands alstublieftdankuwel.
VREEMDE EEND
in volgorde van het affiche: Positive Stroke, Wardog, As de
Brandweer, Shinukara, Sure As Heil (natuur
lijk) Beltrane, Sound Circus, Doris
Day Andere Stukken,
Paralysis, Crosshead,
Wouws Meisje
Them Bones
en tenslotte
het dans- en
feestorkest
De Arro-
gan-tjesü!
Vervol
gens
vindt
in Sas
van
Gent
op 29
juni
Rock
Around
The Bridge
plaats, ook
een evene
ment dat de
laatste jaren
stilletjes door
groeide.
Met Beachpop op 20 juli op
de Brouwersdam probeert men een
echt Zeeuws mega-festival op de kaart te
zetten. De Zeeuwse bijdrage is overigens beperkt
tot De Arrogantjes en (ja hoor alweer!) Sure As Heil. Die zich
wel een wat vreemde eend in de bijt moeten vinden tussen alle
dance-geweld. Hoe het ook zij: de organisatie is erin geslaagd
om internationaal toonaangevende acts uit de dance-scene te
contracteren en met hulp van The Music Factory zou dat wel
eens een van de grootse openlucht-parties in Nederland kun
nen worden. Dat hoopt althans de organisatie. Het festival-aan
bod in Zeeland is met Beachpop ineens heel wat veelzijdiger
geworden. Als de zon blijft schijnen kan het werkelijk niet meer
stuk.
t
Door Kees v.d. Heijden
Op hemelvaartsdag wordt
altijd het Klomppopfestival
gehouden in Heinkenszand.
Voor de tweede keer werd
dit, om kosten te besparen,
gekoppeld aan het straa
tfestival de zondag erna. Uw
correspondent ging naar
beide dagen om van de mu
ziek te genieten en om uiter
aard een verslag te maken.
De Nederlandstalige band In
geval van Noot opende het
festival. Zoals zo vaak op fes
tivals voor niet erg veel men
sen. Ze stelden twee nieuwe
bandleden voor en tevens
hun eerste cd-singel. De
nieuwe leden sloegen zich
goed door de (ingekorte)
set.
Als tweede op het
programma De Arrogantjes.
Zij brachten, ook in een
nieuwe bezetting, een
mengeling van soul en r&b.
Naar mijn smaak stonden de
blazers hier wat te hard,
zodat het wat ging
overheersen en op den duur
zelfs irritant werd. Ik denk
dat deze band wel voor een
feestje kan zorgen, maar dan
wel 's avonds als er meer
mensen zijn (wellicht in
Brogum misschien). De
eerste band op het
buitenpodium was de
hardcoreformatie Uppercut.
Deze band moest, net als de
bluesrockers van The Razor
Blade Blues Band, de regen
trotseren op het
hoofdpodium. Zij hadden
V)
wel de kansarm tweemaal te
spelen en gelukkig bezaten
beide groepen een schare
trouwe fans die de regen
voor het podium trotseerde.
De Prodigal Sons speelden
een set met snelle en mid-
tempo nummers, afgewisseld
met enige ballads. Een set die
stond als een huis.
The Gain stond voor de
tweede keer op Klomppop.
Ze openden, geïnspireerd
door de easy tune rage, met
Apache van The Shadows.
Door een betere mix kwam
hun optreden er veel beter
uit dan vorig jaar.
Sure as Heil wordt volgens
mij nog steeds beter. Het leek
wel of ze nu al de finale
speelden van de Grote Prijs
van Nederland. Kortom een
goed optreden,
Raimond van het
Groenewoud en zijn straffe
mannen hadden met enige
technische mankementen te
maken. Zo was de zang in het
eerste nummer enkel over de
monitorinstallatie te horen.
Een defecte compressor, zo
bleek al snel. Ook de
zendermicrofoon van
saxofonist Bertus Borgers
werkte niet, zodat hij
afwisselend zong en saxofoon
speelde door dezelfde
microfoon. Raimond speelde
niet al zijn hits om nieuw
materiaal ook een kans te
geven. Door de professionele
houding van Raimond wordt
elk optreden van hem toch
een gedenkwaardige. Dit
optreden was voor veel
mensen het hoogtepunt van
Klomppop.
De Franse band Blankass
speelde echte feestmuziek, te
vergelijken met bijvoorbeeld
Rowwen Heze of The
Whisky Priests. Ze kregen op
den duur wel wat mensen
aan het dansen, maar ja,
Zeeuwen zijn toch moeilijk in
beweging te krijgen.
Als laatste The Bintangs.
Deze band moest het al met
veel minder publiek doen als
Blankass. The Bintangs
maken al meer dan dertig
jaar dezelfde muziek, liefst
met oude spullen, zodat het
ook lekker ouderwets klinkt.
In de zang was in de eerste
nummers dan ook nog
vervorming te horen. D'rt
was later gelukkig weg. Dat
de band nog een aardige
partij kan spelen bewezen ze
wel, maar ze konden niet
tippen aan Raimond van het
Groenewoud. Helaas moest
Raimond die avond nog een
optreden doen, anders had
hij het festival beter kunnen
afsluiten.
Het straatfestival te
Ovezande op zondag 19 mei
bracht ook nog muziek. Les
Chouchoux speelde daar op
het buitenpodium voor een
goed gevuld terras. Ze
brachten vrolijke muziek met
folkrock, cajun, polka en
musette. Eens iets wat
anders van een Zeeuwse
band. De volgende drie
bands op het festival
programma zongen allen
Nederlandstalig. Blof als
eerste. De grote tent was
redelijk gevuld. Wat wil je:
Blof treedt op, het is gratis
en bovendien mooi weer.
Veel mensen zongen de
liedjes mee. De band speelde
echter zo luid dat dit niet te
horen was. Volgende keer
wat zachter, Ko.
Allez Mama moest het met
minder mensen doen dan
Blof, maar het feestgehalte in
hun muziek bracht wel een
dertigtal mensen aan het
dansen. Deze band brengt
cajun en zydeco die een
beetje te vergelijken is met
Rowwen Heze. Als laatste
was Big Billy Babys aan de
beurt. Deze uitsmijter
speelde Nederlandstalige hits
in smartrock uitvoering. Wel
leuk, maar het kon niet
tippen aan Blof en Allez
Mama. Het verwachte feest
bij deze band bleef dan ook
eigenlijk een beetje uit.
Op I juni, de dag van de
muziek, ging uw
correspondent naar het
Dam rockfestival te M'burg.
De organisatoren hadden
ervoor gekozen om voor elk
wat wils te programmeren,
maar wel allemaal rockbands.
De eerste band die daar
optrad was In geval van
Noot. Ze hadden daar
opnieuw de ondankbare taak
om het festival te openen.
Wellicht werd het
winkelende publiek
aangetrokken door de
muziek, want het aantal
luisterende mensen groeide
snel.
Naar mijn mening viel het
voor de geluidstechnici niet
mee. Een aantal storingen
Vervolg op pag. 6)
