VERBANDJES
SBfdNVBUBA
VERBANDJES
VERBANDJES
SarONVBBBA
noot
noot
pagina 4
pagina 5
NOOT NOOTI
Band: Mamilla Paradise
Demo: Consideration
info: Ritthemsestraat
25, 4388 JM Oost
Souburg
Opname en techniek:
Wolfert Jumelet
Studio: Studio 2,
Ouwerkerk (Zld)
Om eens wat meningen
te horen over de nieuwe
CD van Mamilla deze on
langs op een feestje ge
draaid. Reacties: 'Niet
slecht, wel leuk eigenlijk
en 'ze werken wel steeds
naar een soort climax toe
en 'voegt niet echt iets
toe aan bestaande muziek
En dat is het niveau van
deze CD. Laat ik er dui
delijk over zijn: De man
nen van Mamilla Paradise
zijn duidelijk met hun
hobby bezig. Even nuan
ceren...: Ik denk dat we in
het algemeen
beter af zijn met een pro-
dukt dat met zorg en toe
wijding gemaakt is door
amateurs, zoals deze CD,
dan een half-af en slecht
afgewerkt produkt va
professionals. Het
polycarbonaat plaatje be
vat een aantal composi
ties die muzikaal absoluut
aangenaam in het gehoor
liggen, al valt mij de wijze
waarop Ruud zingt in ne
gatieve zin op. Ruud
heeft een hele mooie
stem, maar waarom is hij
zich de hele tijd aan het
overschreeuwen? Ik denk
dat de composities een
stuk beter zouden klinken
als Ruud echt zou zingen.
En dan die teksten..., bij
voorbeeld in Show me
your love: 'My father was
an alcoholic, he drunk to
much. He drunk my mot
her outside the door
dit is echt géén engels,
maar de compositie is
prachtig. En in Where s
My Baby Tonight: 'I told
her I drunk to much en
vervolgens is er werkelijk
geen bal van te verstaan.
Jammer, weer die uit
spraak die het min of
meer belachelijk maakt.
De
muziek is best wel af, en
absoluut aangenaam om
te beluisteren, eh... nou
ja, laat ik zeggen dat het
mij niet stoort als achter
grondmuziek of zo.
Totaalindruk: muzikaal
aardig, tekstueel te pre
tentieus, zang overdone.
Aanschaftip? Toch maar
wel doen, want het
swingt namelijk. Samenge
vat: Blues-rock, een
sprankje Van Morrison,
up-tempo, voor een
breed luisterpubliek.
PF
Band: Table-for-Two
Demo: idem
Opname: november
1997, Studio Ron
Konings, Vrouwen
polder
Info: 0118-612068
Aan één tafel voor twee
heeft Table-for-Two niet
genoeg; de band bestaat
uit twee heren en drie
dames. Ze hebben een
demo opgenomen met
zeven songs waarvan
tekst en muziek zijn ge
schreven door Jan
Francois die tevens mee
doet op gitaar en zang.
De naam van de band
suggereerd al een sfeer
van romantiek, intimiteit.
En het klopt met de mu
ziek, akoestisch gespeeld
op gitaar, viool en cello,
met een warme mannen
stem als lead en aange
vuld met da-meskoortjes.
Folk-achtige nummers
met raakvlakken aan
blues en wereldmuziek,
rustige songs afgewisseld
met iets snellere num
mers. Met titels als:
Carousel, Do that love,
Mystery land en Fly like
Icarus to the sun, en bij
passende teksten, doet
deze demo me denken
aan de muziek zoals die in
de late jaren zestig werd
gemaakt door mensen als
Leonard Cohen. Er word
niet geïmiteerd, meer te
ruggegrepen op een be
paalde traditie, en als dat
op deze wijze gebeurd is
daar weinig mis mee. De
composities kloppen, de
teksten zijn redelijk cor
rect engels, instrumenten
en zang zijn op een leuke
manier gearrangeerd, de
opnames en de produktie
zijn goed gedaan (hoewel
iets minder echo hier en
daar wel wat beter was
geweest). Wat is er dan
mis mee? Wel, de muziek
is nergens verrassend of
spannend, 't Is inderdaad
leuke muziek als je met
iemand aan een tafel voor
twee zit, lekker op de
achtergrond en niet sto
rend bij wat een span
nende avond kan worden.
Maar misschien hoeft
deze muziek niet span
nend te zijn. Gemaakt
vanuit een bepaalde stijl
en traditie, kun je het
ook beschouwen als am
bachtelijk geproduceerd
werk. En dan klopt 't alle
maal wel.
SN
I NOOT NOOTI
band: No Profile vs.
One Ear Bass
CDR: idem
opname: The Bass
Dungeon
info: Geen idee, maar
probeer De Vrijbuiter
in Goes eens...
Een alleraardigst staaltje
huisvlijt, ik kan niet anders
zeggen. No Profile vs. One
Ear Bass wordt aangeleverd
op CD-recordable, en dat
is over het algemeen toch
wel een stuk beter van
geluidskwaliteit dan de al
oude demo-cassette. Daar
komt nog bij dat deze op
name behoorlijk goed ge
produceerd is.
Het schijfje bevat 4 num
mers van een type waar ik
eigenlijk geen naam voor
heb, zware rock met een
veel te grote techno-jas
aan. Soms denk je: zijn het
nou instrumenten of is het
een computer die dit alles
voortbrengt? Ik zou het
eerlijk gezegd niet weten,
maar hoe het ook zij, het
hoesje vermeldt bas, drums,
gitaar en zelfs stem, maar
ook die is zwaar door de
digitale mangel gehaald
(met een zeer Zeeuws ge
volg: van de tekst is weer
eens geen reet te verstaan).
Toch heeft de muziek van
No Profile vs. One Ear Bass
(bassist doof aan één oor,
of met Van Gogh-obsessie?)
onmiskenbaar een heel
aparte sfeer, een beetje
naargeestig en duister vind
ik zelf. Ik krijg er een beetje
een 'Hurry down
doomsday'-gevoel bij, en
aangezien één van de num
mers Apocalyps alterna
tieve mix) heet kan dat wel
kloppen.
Alles bij elkaar hebben de
nummers toch te weinig
kop en/of staart om lang te
kunnen boeien.
Maar het blijft al met al een
zeer interessant project
dat, met wat meer structu
rering, best nog wel eens
tot iets meer zou kunnen
uitgroeien.
PS
band: Dynamic Joy
CDR: idem
opname:???
info: Poortershove 8,
4336 CR Middelburg,
tel/fax 0118 612301
Glibber... slipper... flubber...
't Is net een stuk zeep on
der de douche, zo glad dat
je het niet vast kunt hou
den.
Maar Dynamic Joy legt zich
dan ook toe op een
hypercommerciële soort
dansmuziek. Bij alle drie de
nummers heb ik het gevoel
dat ik het gisteren nog op
TMF voorbij hoorde ko
men. Of was het toch iets
anders?
Dynamic Joy zetelt in
Middelburg, en heeft be
halve zangeressen, een
producer en een compu
ter-toetsenman ook een
stel dansers binnen de ge
lederen. Goed idee, want
er kan flink geswingd wor
den.
In het eerste nummer, Get
party, wordt er nogal drif
tig geciteerd uit, hoe heet
dat liedje ook alweer, I
love your smile (plieng
plieng plieng plieng). Jam
mer is dat in dit nummer
de bas nogal wollig klinkt,
terwijl deze muziek vraagt
om een type LAAG dat te
gelijkertijd erg diep gaat
maar ook duidelijk is.
Beetje lachen moest ik om
Come With Me: daar zit die
winderige rrrrrrroffel in, die
zo'n beetje hét stijlcliché in
het genre is geworden. En
het vocale duo Petra
Tahapary en Martha Tapilaha
is niet overal even overtui
gend, en dus gaat er een
stoot galmpjes overheen.
Maar toch een compliment
voor producer Ernesto
Koch, die het geheel wel
heel gelikt laat klinken. En
bovendien lijkt het mij een
goede zaak dat deze soort
muziek ook in Zeeland ge
maakt wordt. Dansen kun
je in ieder geval op de mu
ziek van Dynamic Joy.
PS
sarciNvauBA