VERBANDJES SBfdNVBUBA VERBANDJES VERBANDJES SarONVBBBA noot noot pagina 4 pagina 5 NOOT NOOTI Band: Mamilla Paradise Demo: Consideration info: Ritthemsestraat 25, 4388 JM Oost Souburg Opname en techniek: Wolfert Jumelet Studio: Studio 2, Ouwerkerk (Zld) Om eens wat meningen te horen over de nieuwe CD van Mamilla deze on langs op een feestje ge draaid. Reacties: 'Niet slecht, wel leuk eigenlijk en 'ze werken wel steeds naar een soort climax toe en 'voegt niet echt iets toe aan bestaande muziek En dat is het niveau van deze CD. Laat ik er dui delijk over zijn: De man nen van Mamilla Paradise zijn duidelijk met hun hobby bezig. Even nuan ceren...: Ik denk dat we in het algemeen beter af zijn met een pro- dukt dat met zorg en toe wijding gemaakt is door amateurs, zoals deze CD, dan een half-af en slecht afgewerkt produkt va professionals. Het polycarbonaat plaatje be vat een aantal composi ties die muzikaal absoluut aangenaam in het gehoor liggen, al valt mij de wijze waarop Ruud zingt in ne gatieve zin op. Ruud heeft een hele mooie stem, maar waarom is hij zich de hele tijd aan het overschreeuwen? Ik denk dat de composities een stuk beter zouden klinken als Ruud echt zou zingen. En dan die teksten..., bij voorbeeld in Show me your love: 'My father was an alcoholic, he drunk to much. He drunk my mot her outside the door dit is echt géén engels, maar de compositie is prachtig. En in Where s My Baby Tonight: 'I told her I drunk to much en vervolgens is er werkelijk geen bal van te verstaan. Jammer, weer die uit spraak die het min of meer belachelijk maakt. De muziek is best wel af, en absoluut aangenaam om te beluisteren, eh... nou ja, laat ik zeggen dat het mij niet stoort als achter grondmuziek of zo. Totaalindruk: muzikaal aardig, tekstueel te pre tentieus, zang overdone. Aanschaftip? Toch maar wel doen, want het swingt namelijk. Samenge vat: Blues-rock, een sprankje Van Morrison, up-tempo, voor een breed luisterpubliek. PF Band: Table-for-Two Demo: idem Opname: november 1997, Studio Ron Konings, Vrouwen polder Info: 0118-612068 Aan één tafel voor twee heeft Table-for-Two niet genoeg; de band bestaat uit twee heren en drie dames. Ze hebben een demo opgenomen met zeven songs waarvan tekst en muziek zijn ge schreven door Jan Francois die tevens mee doet op gitaar en zang. De naam van de band suggereerd al een sfeer van romantiek, intimiteit. En het klopt met de mu ziek, akoestisch gespeeld op gitaar, viool en cello, met een warme mannen stem als lead en aange vuld met da-meskoortjes. Folk-achtige nummers met raakvlakken aan blues en wereldmuziek, rustige songs afgewisseld met iets snellere num mers. Met titels als: Carousel, Do that love, Mystery land en Fly like Icarus to the sun, en bij passende teksten, doet deze demo me denken aan de muziek zoals die in de late jaren zestig werd gemaakt door mensen als Leonard Cohen. Er word niet geïmiteerd, meer te ruggegrepen op een be paalde traditie, en als dat op deze wijze gebeurd is daar weinig mis mee. De composities kloppen, de teksten zijn redelijk cor rect engels, instrumenten en zang zijn op een leuke manier gearrangeerd, de opnames en de produktie zijn goed gedaan (hoewel iets minder echo hier en daar wel wat beter was geweest). Wat is er dan mis mee? Wel, de muziek is nergens verrassend of spannend, 't Is inderdaad leuke muziek als je met iemand aan een tafel voor twee zit, lekker op de achtergrond en niet sto rend bij wat een span nende avond kan worden. Maar misschien hoeft deze muziek niet span nend te zijn. Gemaakt vanuit een bepaalde stijl en traditie, kun je het ook beschouwen als am bachtelijk geproduceerd werk. En dan klopt 't alle maal wel. SN I NOOT NOOTI band: No Profile vs. One Ear Bass CDR: idem opname: The Bass Dungeon info: Geen idee, maar probeer De Vrijbuiter in Goes eens... Een alleraardigst staaltje huisvlijt, ik kan niet anders zeggen. No Profile vs. One Ear Bass wordt aangeleverd op CD-recordable, en dat is over het algemeen toch wel een stuk beter van geluidskwaliteit dan de al oude demo-cassette. Daar komt nog bij dat deze op name behoorlijk goed ge produceerd is. Het schijfje bevat 4 num mers van een type waar ik eigenlijk geen naam voor heb, zware rock met een veel te grote techno-jas aan. Soms denk je: zijn het nou instrumenten of is het een computer die dit alles voortbrengt? Ik zou het eerlijk gezegd niet weten, maar hoe het ook zij, het hoesje vermeldt bas, drums, gitaar en zelfs stem, maar ook die is zwaar door de digitale mangel gehaald (met een zeer Zeeuws ge volg: van de tekst is weer eens geen reet te verstaan). Toch heeft de muziek van No Profile vs. One Ear Bass (bassist doof aan één oor, of met Van Gogh-obsessie?) onmiskenbaar een heel aparte sfeer, een beetje naargeestig en duister vind ik zelf. Ik krijg er een beetje een 'Hurry down doomsday'-gevoel bij, en aangezien één van de num mers Apocalyps alterna tieve mix) heet kan dat wel kloppen. Alles bij elkaar hebben de nummers toch te weinig kop en/of staart om lang te kunnen boeien. Maar het blijft al met al een zeer interessant project dat, met wat meer structu rering, best nog wel eens tot iets meer zou kunnen uitgroeien. PS band: Dynamic Joy CDR: idem opname:??? info: Poortershove 8, 4336 CR Middelburg, tel/fax 0118 612301 Glibber... slipper... flubber... 't Is net een stuk zeep on der de douche, zo glad dat je het niet vast kunt hou den. Maar Dynamic Joy legt zich dan ook toe op een hypercommerciële soort dansmuziek. Bij alle drie de nummers heb ik het gevoel dat ik het gisteren nog op TMF voorbij hoorde ko men. Of was het toch iets anders? Dynamic Joy zetelt in Middelburg, en heeft be halve zangeressen, een producer en een compu ter-toetsenman ook een stel dansers binnen de ge lederen. Goed idee, want er kan flink geswingd wor den. In het eerste nummer, Get party, wordt er nogal drif tig geciteerd uit, hoe heet dat liedje ook alweer, I love your smile (plieng plieng plieng plieng). Jam mer is dat in dit nummer de bas nogal wollig klinkt, terwijl deze muziek vraagt om een type LAAG dat te gelijkertijd erg diep gaat maar ook duidelijk is. Beetje lachen moest ik om Come With Me: daar zit die winderige rrrrrrroffel in, die zo'n beetje hét stijlcliché in het genre is geworden. En het vocale duo Petra Tahapary en Martha Tapilaha is niet overal even overtui gend, en dus gaat er een stoot galmpjes overheen. Maar toch een compliment voor producer Ernesto Koch, die het geheel wel heel gelikt laat klinken. En bovendien lijkt het mij een goede zaak dat deze soort muziek ook in Zeeland ge maakt wordt. Dansen kun je in ieder geval op de mu ziek van Dynamic Joy. PS sarciNvauBA

Tijdschriftenbank Zeeland

Noot | 1997 | | pagina 3