noot
noot
$^^ÖUWf?W
yr Vr' N_- lï e* iilan (Y T h 1 tn X
a.
pagina 6
pagina 7
door Peter Toussaint
4^
"n.y
ZÏ^-tfcfaSf JpjjiytfjjfiwrX"
t 1 J-r
rt UuivftSiurifl
,- iröt,(T^'rTKKmt^ene j ISUtanrfoitSifyi
1^. J *i rt .%.,- --T u T
"Ci
"f Walcheren
~-~lfe.vjk-sjtr<-
Zuicl-Bcv^lrtnd jHr%\
ft /""H
liKr^sfcc
Jjfa/tf
_.^NJ
w 1
De gemiddelde mening van de gemiddelde Zeeuwse pop
beoefenaar over de kwaliteit van de pop die hij beoefent is
gemiddeld zwaar overtrokken. Bijna professioneel is gemiddeld
het meest gehoorde omschrijving. Hebben ze het echter over
de kwaliteit van hun collega-bands, dan is die mening meestal
(genoeg gemiddeld) nogal negatief. Kortom, het beeld dat de
Zeeuwse popmuzikant van de kwaliteit van de Zeeuwse pop
muziek heeft is negatief, behalve als dat hem- of haarzelf be
treft natuurlijk.
Wij doen ons best, maar kunnen toch niet tippen aan wat er
uit de Randstad komt, hoor je dan. Al menig bovengemiddeld
muzikant met ambitie is om dezelfde reden naar die Randstad
toe verhuisd, Nu bestaat er gelukkig een fenomeen waar al dat
talent uit alle windstreken bij elkaar komt, en waar we die kwa
liteit dus kunnen vergelijken. Grote Prijs heet het fenomeen, en
het bestaat uit vier finales. Categorieën zijn: dance, bands, singer/
songwriter en r&b/hip-hop.
En ja, gedeeltelijk hebben de kankeraars gelijk. Op het gebied
van dance en r&b/hip-hop kan Zeeland zich (nog) niet echt
meten met de rest. Hoewel, de ontwikkelingen zijn hoopge
vend. Maar als je dan hoort dat er voor de singer/songwriter-
finale honderden aanmeldingen waren en er blijken van de tig
finalisten maar liefst twee uit onze provincie te komen, wil dat
toch wat zeggen.
Bij de band-finale was elke provincie (en Amsterdam) verte
genwoordigd door één band. De winnaar van de provinciale
popprijs. Aangezien ik beloofd had aan onze winnaars Scale
Models dat ik zou komen (en omdat ik toch wel zou gaan, want
het is errug leuk), toog ik met bestuursleden van de Stichting
Popmuziek Zeeland naar Amsterdam.
Eerst een pizzaatje scoren en dan snel naar de Melkweg, de
plaats van de optredens. Een rete-strak schema, dat er ook nog
gehandhaafd werd, zorgde voor dertien optredens in drie uur
en een kwartier, verdeeld over twee podia. Al snel was ik het
met de rest van onze afvaardiging over verschillende dingen
eens.
A: Wat hebben wij ongelofelijk goeie bands in Zeeland
B: Nummer drie, vier en vijf van de Zeeuwse Belofte zouden
hier ook nog wel scoren.
C: Dus Scale Models moet het helemaal goed doen.
en D: wat stond die muziek tijdens opbouwen ongelofelijk hard.
Gelukkig moesten de mannen van de Models al snel spelen,
want we hadden ze al even gesproken en ze waren behoorlijk
zenuwachtig. Voor degenen die al es een optreden van Scale
Models gezien hebben, ze
speelden op volle energie en
alles van de normale optre
dens zat er in met nét dat
beetje extra. Nog nooit de
Scale Models gezien? Gauw
gaan doen!
Naarmate de avond vor
derde bleven eerder ge
noemde punten A, B en D
staan. Van C raakten we
steeds meer overtuigd.
We kwamen Wilfred weer
tegen en die vertelde dat hij
een kwartier voor het spe
len nog naar het hotel was
geracet om het sleuteltje van
zijn koffer te halen. Vandaar
dat hij bij het opbouwen zo
liep te schutteren.
Toen precies op tijd de
bands klaar waren gingen we
naar Paradiso. Daar begon
ook al precies op tijd de win
naar van vorig jaar (Green
Lizzard) te spelen. Ik ben blij dat
ze niet uit Zeeland komen,
want wat was dat een zootje.
Flauw, voorspelbaar en eento
nig, kunstjes waar je zo door
heen kijkt. Het enige aardige
moment was toen de rappers
van de Osdorp Posse met de
band mee ging doen. Hoe dan
ook, we waren blij toen de
prijsuitreiking begon.
Daar werd eerst de publieks
prijs bekend gemaakt. Ik hoop
dat deze prijsvraag in het ver
volg geschrapt wordt. Wie krijgt
de meeste familieleden in een
bus mee naar Amsterdam?
Heeft naar mijn idee niets, nix,
rien de knots met muziek te maken. Dat bleek toen de winnaars van die prijs een toegift mochten geven. Hierna mocht de
sponsor Yamaha de prijzen weggeven voor de beste zanger, bassist, drummer, toetsenist (er waren er volgens mij in totaal maar
twee) en de beste gitarist. Verbazing alom (waarop werd er geoordeeld), Wilfred werd uitgeroepen tot beste gitarist. Toch niet
het prototype van een gitaarbeul dachten wij en hij zelf was dan
ook stomverbaasd.
Dan de echte prijzen: Band met meest commerciële potentie,
vierde plaats Scale Models. Meest vernieuwende band, derde
plaats Scale Models. Beste live act, Scale Models. En de overall
winnaar is: Suburbs, maar vlak daar achter (op de tweede plek)
Scale Models. Bovendien, de geschiedenis leert ons dat het met
de winnaars van de Grote Prijs nooit wat wordt, maar die tweede
plaatsen...!
Zeeland mag zich dan misschien lang enkel in bluesrock onder
gedompeld hebben. Er zijn misschien tijden geweest dat er uit
Zeeland niets behoorlijks kwam, maar ze zijn voorbij! Vorig jaar
werd er al verheugend positief gereageerd op onze afvaardiging
(Sure). Dit jaar is men er in het hele land van overtuigd dat er
hele mooie dingen op popgebied gebeuren in Zeeland. Nu de
Zeeuwen zelf nog.
De bijgaande foto 's zijn gemaakt tijdens de Zeeuwse
Popprijzen op 27 December 1997 De opnamen zijn ge
maakt door Hubert Leeman. Achtereenvolgens tonen
ze, van links naar rechts:
-De sessieband met Karin de Koek en Annemiek van
der Kraats;
-De sessieband met Jan-Chris de Koeijer en
-jan Verdoorn van Mindlink, met de hoofdprijs.
