Bomiiii»
elke dinsdagjivemuaek
De 12e Internationale Vintage Gitaarshow
Drukker, groter en succesvoller dan ooit...
noot
noot
Vintage
(vanaf f. 35,- per uur!)
studio.ron@worldonline.nl
tel 0118-592818 fax 593232
pagina 12
pagina 13
door Dennis Vinkoert
^\jweer voor de twaalfde keer in successie werd zaterdag 20
maart jongstleden in theater De Lampegiet in Veenendaal de
grootste, zo niet de gezelligste Vintage Gitaarshow van Europa ge
houden. Dat de beurs nog steeds in toenemende mate waarde
ring geniet blijkt wel uit de vele positieve reacties, die na afloop
van elke editie verschijnen in diverse toonaangevende gitaar
magazines in binnen- en buitenland. Lovende recensies in bijvoor
beeld het grootste Amerikaanse vintage gitaarmagazine VGM, het
Amerikaanse Jazz Magazine 'Just Jazz Guitar' en het enige Euro
pese vintage gitaarblad uit Duitsland (VGN) zijn het overtuigende
bewijs hoe belangrijk deze gitaarbeurs wel niet (aan het worden)
is. Ook de afgelopen editie in maart werd weer heel druk be
zocht. Wat betreft deelnemersaantal, september vorig jaar was de
beurs reeds geheel uitverkocht. Deze voor Europese begrippen
unieke gitaarshow blijft dus nog steeds groeien, zowel in bezoe-
kers- als in deelnemersaantal. Een korte impressie van een unieke
gitaarshow met zowaar Zeeuwse inbreng.
Acte de Presénce
J Traditiegetrouw geven elk jaar weer, behalve talloze al dan niet be
I kende gitaristen, vooral handelaars, verzamelaars en gitaar- en
versterkerbouwers en -restaurateurs uit Engeland, Duitsland, Bel
gië, Zweden, Finland, Luxemburg, Australië, Japan, Nederland en
zelfs uit de Verenigde Staten acte de presénce. Zo heeft onder an
dere de bekende gitarist Steve Howe van de Engelse groep Yes
i verschillende keren aan deze gitaarshow deelgenomen. Een beetje
oplettende bezoeker zal al gauw bekende gitaristen in de drukte
ontwaren. Kortom, waar in Amerika al jaren lang dergelijke grote
I shows worden gegeven en heel gewoon zijn, is de Veenendaalse
gitaarshow eenvoudigweg uniek in Europa. Vooral ook omdat par
ticuliere bezoekers hun eigen vintage instrument mogen meebren
gen voor verkoop, inruil of taxatie.
Waar staat 'vintage' voor? Over het algemeen kun je stellen dat
de aanduiding wordt gebruikt voor oud, evenwel nog niet oud ge-
noeg om antiek genoemd te worden, maar voor verzamelaars al
(advertentie)
STUDIO
mom
wel een speciale waarde heeft. Het begrip vintage kom je ook te
gen in de wijnwereld en in de autoindustrie, zij het dat het daar
een andere betekenis heeft. In de muziekwereld betreft het -in dit
geval- muziekinstrumenten als gitaren (zowel akoestisch als elek
trisch), bassen, versterkers en effectapparatuur.
Vintage gitaren zijn instrumenten die om verschillende redenen in
teressant voor gitaristen en verzamelaars zijn geworden. Vaak wor
den ze ook niet meer geproduceerd. Een invloedrijke factor is ui
teraard wie op een bepaald merk heeft gespeeld. Hoe beroemder
de artiest(en), hoe duurder het instrument waarop hij/zij heeft/
hebben gespeeld. Denk bijvoorbeeld aan de Martin gitaar waarop
Elvis speelde, de Fender Stratocaster van Jimi Hendrix of de
'Lucille' van BB King enz. Zeer recent is op een internationale vei
ling van vintage gitaren nog eens gebleken dat gitaren met een
productieoplage van minder dan honderd exemplaren, van een be
hoorlijke kwaliteit en compleet uitgerust, en ook nog eens van
voor 1960, een heel goede kans maken om voor meer dan
100.000 gulden te worden verkocht.
Beleggingsobject
Voor de echte verzamelaars zijn vooral de Amerikaanse merken
het meest in trek, vooral bij Japanners die hele musea hebben inge
richt. Doodzonde natuurlijk, want die gitaren komen pas tot hun
recht als je er mee doet waar ze voor gebouwd zijn en dat is er
mee spelen. Geliefde merken zijn: D'Angelico, Stromberg,
D'Aquisto, en wat moderner, Gretsch, Fender, Rickenbacker,
Gibson, Epiphone en Martin. Voor Europese gitaarmerken is aan
zienlijk minder animo. Dit heeft niets te maken met de kwaliteit,
de vraag is gewoonweg minder.
Voor de meeste amateurgitaristen zal de aanschaf van een hand-
gebouwde vintage gitaar, zoals een D'Angelico, wel altijd een
droom blijven. Dergelijke vintage gitaren zijn gewild omdat ze vaak
een beter geluid produceren. Dat komt omdat de instrumenten
nog grotendeels met de hand gemaakt en/of gecontroleerd wer
den. Daarnaast beschikte men toen nog over de betere houtsoor
ten die vandaag de dag vaak niet meer gebruikt mogen worden.
Bovendien, een instrument dat na zo'n dertig jaar nog in goede
staat verkeert, kan natuurlijk niet anders dan technisch gesproken
wel een goed instrument zijn.
Versterkers
Wat betreft vintage versterkers en effectapparatuur is het vooral
de oude vertrouwde warme buizenklank die zo node gemist wordt
bij hedendaagse apparatuur. Oude buizenkasten van Fender, Vox
en Marshall vinden dan ook nog steeds gretig aftrek voor hoge be
dragen. De vraagprijs is (gelukkig) wel minder dan voor gitaren.
Veel beroemde gitaarcollecties en verzamelingen van vintage ver
sterkers zijn over vele jaren opgebouwd. Vaak door muzikanten,
die nu van middelbare leeftijd zijn of door liefhebbers met gouden
handen, maar in toenemende mate ook door beleggers die brood
in deze hobby zien. Logisch, want de lichte prijsstijgingen aan het
begin van de jaren zeventig duiden er toen al op dat er een explo
sieve beleggersmarkt zou volgen. En dat is uitgekomen ook.
Collectors Show
Zoals gebruikelijk staat elke show in het teken van een speciaal
gitaarmerk. Zo werden bezoekers de afgelopen edities verrast met
een tentoonstelling van fraaie Levin en Hofner gitaren en vorig jaar
keer met de 'doldwaze' collectie Wandré modellen van Jan Maar
ten Hafkamp. Ditmaal kon er opnieuw een bijzondere verzameling
museumstukken bekeken worden en wel van het enige merk uit de
zestiger jaren dat ooit in Nederland geproduceerd werd en redelijk
succesvol was, namelijk Egmond. Een complete verzameling
Egmond gitaren, versterkers, maar ook lectuur over dit merk was
te zien op de beurs en werd persoonlijk toegelicht door de zoon
van deze fabrikant, Joep Egmond. Ongetwijfeld moet bij menig
oudere gitarist nostalgische gevoelens zijn komen bovendrijven bij
het aanschouwen van deze unieke collectie van eigen bodem.
D'Angelico
Uiteraard komen de liefhebbers van 'oldies' op deze beurs ruim
aan hun trekken. Iedere gitarist jong of oud, die zijn hobby serieus
neemt, krijgt op dit evenement een gratis reis in de tijd. Prachtige
Gibsons en Fenders uit de jaren dertig, veertig, vijftig en zestig
stonden gebroederlijk (geprijsd) naast glimmende Rickenbackers.
Klassieke mandolines van Boetskes werden afgewisseld door nostal
gische modellen van Danelectro en Burns.
Een onbetwiste eye catcher van de gitaarshow was een New
Yorker van John D'Angelico, tentoongesteld en te koop aangebo
den door de welbekende Ali Claudi uit Düsseldorf, Duitsland.
Claudi bracht slechts twee gitaren mee voor de handel. Samen wel
goed voor een marktprijs van bijna 30.000 Duitse marken. De
zeldzaam mooie New Yorker van D'Angelico stamt uit begin vijfti
ger jaren en voor 22.500 Duitse marken mocht je het je eigendom
noemen. Maar dan weet je ook zeker dat je een uniek stukje vak
manschap in huis hebt, want de gitaren van D'Angelico behoren
tot de hoogst gewaardeerde archtop jazzgitaren ter wereld. John
D'Angelico begon in de jaren '30 in New York. Tegen de jaren '50
hadden veel Amerikaanse top jazzgitaristen als Johnny Smith de
prachtige klank van D'Angelico's gitaren ontdekt. In die periode
bracht John twee cutaway modellen op de markt, de Excel en de
New Yorker. De New Yorker is groter dan de Excel en verschilt in
inlegwerk op toets en staartstukken. De archtop heeft een kop
met een barokke vorm en is voorzien van een
brede plectrum-plaat, afgevlakte f-gaten en een
two-bar metalen staartstuk.
Burns
Een van de trouwe standhouders op de vintage
beurs is Alfons Lahay (Funs voor intimi) uit het
Limburgse Puth. Hij is zo'n typisch voorbeeld van
een merkverzamelaar. Al zestien jaar bestudeert,
verzamelt en restaureert hij met bezieling En
gelse Burns en Baldwin gitaarmodellen. Het re
sultaat is dat hij vandaag de dag een.erkend ex
pert op dit gebied is geworden. Het totale aantal
geproduceerde Burns gitaren en bassen wordt
door hem op zo'n 15.000 exemplaren geschat,
waarmee meteen de zeldzaamheid van deze gi
taar is verklaard. Ondanks continu speurwerk is
zijn indrukwekkende collectie nog steeds niet he
lemaal compleet, dus wie ergens nog wat weet
staan...
Blikvangers op zijn stand waren onder andere
een Burns Bison uit november 1964 en een
Burns Baldwin Marvin Guitar uit '67. Laatstge
noemde model is nog steeds een van de popu
lairste, waarschijnlijk doordat de Shadows erop
speelden, maar vooral ook omdat er slechts 350
van gemaakt zijn. Andere modellen op zijn stand
waren een Burns Bison Bass uit '64, een Burns
Baldwin Baby Bison uit '96 en een Burns Nu-
Sonic uit '61.
Zeeuwse inbreng
Ook Zeeuwse gitaarbouwers en vak
restaurateurs doen op de beurs hun opwachting.
Dit keer eens niet de inmiddels zeer gerespec
teerde en alom erkende Meester Gitaarbouwer
Sjak Zwier maar zowaar een particuliere gitaar
bouwer uit het Walcherse Zoutelande, Louw
Lievense. Hij liet zien waar amateurs met 'gou
den handen' toe in staat zijn. Zijn hand-
gebouwde collectie snaarinstrumenten omvat be
halve klassieke Spaanse gitaren ook zelf
gebouwde replica's van de beroemde Selmer
Maccaferri. Een ontwerp uit de jaren dertig door
de Italiaan Mario Maccaferri ontworpen. Deze
gitaar kreeg door Mario's ongewone ideeën, zo
als een resonantiekamer in de klankkast, een ka
rakteristieke, heldere klank. Daardoor, gecombi
neerd met het feit dat er weinig van zijn gemaakt
en hij door Django Reinhardt werd bespeeld, is
het een zeldzame en felbegeerde gitaar gewor
den. Louw Lievense nam voor de tweede keer
deel aan deze beurs en heeft een hoop nuttige
contacten overgehouden voor zijn 'roeping', dat
?r ten tie)