Bomiiii» elke dinsdagjivemuaek De 12e Internationale Vintage Gitaarshow Drukker, groter en succesvoller dan ooit... noot noot Vintage (vanaf f. 35,- per uur!) studio.ron@worldonline.nl tel 0118-592818 fax 593232 pagina 12 pagina 13 door Dennis Vinkoert ^\jweer voor de twaalfde keer in successie werd zaterdag 20 maart jongstleden in theater De Lampegiet in Veenendaal de grootste, zo niet de gezelligste Vintage Gitaarshow van Europa ge houden. Dat de beurs nog steeds in toenemende mate waarde ring geniet blijkt wel uit de vele positieve reacties, die na afloop van elke editie verschijnen in diverse toonaangevende gitaar magazines in binnen- en buitenland. Lovende recensies in bijvoor beeld het grootste Amerikaanse vintage gitaarmagazine VGM, het Amerikaanse Jazz Magazine 'Just Jazz Guitar' en het enige Euro pese vintage gitaarblad uit Duitsland (VGN) zijn het overtuigende bewijs hoe belangrijk deze gitaarbeurs wel niet (aan het worden) is. Ook de afgelopen editie in maart werd weer heel druk be zocht. Wat betreft deelnemersaantal, september vorig jaar was de beurs reeds geheel uitverkocht. Deze voor Europese begrippen unieke gitaarshow blijft dus nog steeds groeien, zowel in bezoe- kers- als in deelnemersaantal. Een korte impressie van een unieke gitaarshow met zowaar Zeeuwse inbreng. Acte de Presénce J Traditiegetrouw geven elk jaar weer, behalve talloze al dan niet be I kende gitaristen, vooral handelaars, verzamelaars en gitaar- en versterkerbouwers en -restaurateurs uit Engeland, Duitsland, Bel gië, Zweden, Finland, Luxemburg, Australië, Japan, Nederland en zelfs uit de Verenigde Staten acte de presénce. Zo heeft onder an dere de bekende gitarist Steve Howe van de Engelse groep Yes i verschillende keren aan deze gitaarshow deelgenomen. Een beetje oplettende bezoeker zal al gauw bekende gitaristen in de drukte ontwaren. Kortom, waar in Amerika al jaren lang dergelijke grote I shows worden gegeven en heel gewoon zijn, is de Veenendaalse gitaarshow eenvoudigweg uniek in Europa. Vooral ook omdat par ticuliere bezoekers hun eigen vintage instrument mogen meebren gen voor verkoop, inruil of taxatie. Waar staat 'vintage' voor? Over het algemeen kun je stellen dat de aanduiding wordt gebruikt voor oud, evenwel nog niet oud ge- noeg om antiek genoemd te worden, maar voor verzamelaars al (advertentie) STUDIO mom wel een speciale waarde heeft. Het begrip vintage kom je ook te gen in de wijnwereld en in de autoindustrie, zij het dat het daar een andere betekenis heeft. In de muziekwereld betreft het -in dit geval- muziekinstrumenten als gitaren (zowel akoestisch als elek trisch), bassen, versterkers en effectapparatuur. Vintage gitaren zijn instrumenten die om verschillende redenen in teressant voor gitaristen en verzamelaars zijn geworden. Vaak wor den ze ook niet meer geproduceerd. Een invloedrijke factor is ui teraard wie op een bepaald merk heeft gespeeld. Hoe beroemder de artiest(en), hoe duurder het instrument waarop hij/zij heeft/ hebben gespeeld. Denk bijvoorbeeld aan de Martin gitaar waarop Elvis speelde, de Fender Stratocaster van Jimi Hendrix of de 'Lucille' van BB King enz. Zeer recent is op een internationale vei ling van vintage gitaren nog eens gebleken dat gitaren met een productieoplage van minder dan honderd exemplaren, van een be hoorlijke kwaliteit en compleet uitgerust, en ook nog eens van voor 1960, een heel goede kans maken om voor meer dan 100.000 gulden te worden verkocht. Beleggingsobject Voor de echte verzamelaars zijn vooral de Amerikaanse merken het meest in trek, vooral bij Japanners die hele musea hebben inge richt. Doodzonde natuurlijk, want die gitaren komen pas tot hun recht als je er mee doet waar ze voor gebouwd zijn en dat is er mee spelen. Geliefde merken zijn: D'Angelico, Stromberg, D'Aquisto, en wat moderner, Gretsch, Fender, Rickenbacker, Gibson, Epiphone en Martin. Voor Europese gitaarmerken is aan zienlijk minder animo. Dit heeft niets te maken met de kwaliteit, de vraag is gewoonweg minder. Voor de meeste amateurgitaristen zal de aanschaf van een hand- gebouwde vintage gitaar, zoals een D'Angelico, wel altijd een droom blijven. Dergelijke vintage gitaren zijn gewild omdat ze vaak een beter geluid produceren. Dat komt omdat de instrumenten nog grotendeels met de hand gemaakt en/of gecontroleerd wer den. Daarnaast beschikte men toen nog over de betere houtsoor ten die vandaag de dag vaak niet meer gebruikt mogen worden. Bovendien, een instrument dat na zo'n dertig jaar nog in goede staat verkeert, kan natuurlijk niet anders dan technisch gesproken wel een goed instrument zijn. Versterkers Wat betreft vintage versterkers en effectapparatuur is het vooral de oude vertrouwde warme buizenklank die zo node gemist wordt bij hedendaagse apparatuur. Oude buizenkasten van Fender, Vox en Marshall vinden dan ook nog steeds gretig aftrek voor hoge be dragen. De vraagprijs is (gelukkig) wel minder dan voor gitaren. Veel beroemde gitaarcollecties en verzamelingen van vintage ver sterkers zijn over vele jaren opgebouwd. Vaak door muzikanten, die nu van middelbare leeftijd zijn of door liefhebbers met gouden handen, maar in toenemende mate ook door beleggers die brood in deze hobby zien. Logisch, want de lichte prijsstijgingen aan het begin van de jaren zeventig duiden er toen al op dat er een explo sieve beleggersmarkt zou volgen. En dat is uitgekomen ook. Collectors Show Zoals gebruikelijk staat elke show in het teken van een speciaal gitaarmerk. Zo werden bezoekers de afgelopen edities verrast met een tentoonstelling van fraaie Levin en Hofner gitaren en vorig jaar keer met de 'doldwaze' collectie Wandré modellen van Jan Maar ten Hafkamp. Ditmaal kon er opnieuw een bijzondere verzameling museumstukken bekeken worden en wel van het enige merk uit de zestiger jaren dat ooit in Nederland geproduceerd werd en redelijk succesvol was, namelijk Egmond. Een complete verzameling Egmond gitaren, versterkers, maar ook lectuur over dit merk was te zien op de beurs en werd persoonlijk toegelicht door de zoon van deze fabrikant, Joep Egmond. Ongetwijfeld moet bij menig oudere gitarist nostalgische gevoelens zijn komen bovendrijven bij het aanschouwen van deze unieke collectie van eigen bodem. D'Angelico Uiteraard komen de liefhebbers van 'oldies' op deze beurs ruim aan hun trekken. Iedere gitarist jong of oud, die zijn hobby serieus neemt, krijgt op dit evenement een gratis reis in de tijd. Prachtige Gibsons en Fenders uit de jaren dertig, veertig, vijftig en zestig stonden gebroederlijk (geprijsd) naast glimmende Rickenbackers. Klassieke mandolines van Boetskes werden afgewisseld door nostal gische modellen van Danelectro en Burns. Een onbetwiste eye catcher van de gitaarshow was een New Yorker van John D'Angelico, tentoongesteld en te koop aangebo den door de welbekende Ali Claudi uit Düsseldorf, Duitsland. Claudi bracht slechts twee gitaren mee voor de handel. Samen wel goed voor een marktprijs van bijna 30.000 Duitse marken. De zeldzaam mooie New Yorker van D'Angelico stamt uit begin vijfti ger jaren en voor 22.500 Duitse marken mocht je het je eigendom noemen. Maar dan weet je ook zeker dat je een uniek stukje vak manschap in huis hebt, want de gitaren van D'Angelico behoren tot de hoogst gewaardeerde archtop jazzgitaren ter wereld. John D'Angelico begon in de jaren '30 in New York. Tegen de jaren '50 hadden veel Amerikaanse top jazzgitaristen als Johnny Smith de prachtige klank van D'Angelico's gitaren ontdekt. In die periode bracht John twee cutaway modellen op de markt, de Excel en de New Yorker. De New Yorker is groter dan de Excel en verschilt in inlegwerk op toets en staartstukken. De archtop heeft een kop met een barokke vorm en is voorzien van een brede plectrum-plaat, afgevlakte f-gaten en een two-bar metalen staartstuk. Burns Een van de trouwe standhouders op de vintage beurs is Alfons Lahay (Funs voor intimi) uit het Limburgse Puth. Hij is zo'n typisch voorbeeld van een merkverzamelaar. Al zestien jaar bestudeert, verzamelt en restaureert hij met bezieling En gelse Burns en Baldwin gitaarmodellen. Het re sultaat is dat hij vandaag de dag een.erkend ex pert op dit gebied is geworden. Het totale aantal geproduceerde Burns gitaren en bassen wordt door hem op zo'n 15.000 exemplaren geschat, waarmee meteen de zeldzaamheid van deze gi taar is verklaard. Ondanks continu speurwerk is zijn indrukwekkende collectie nog steeds niet he lemaal compleet, dus wie ergens nog wat weet staan... Blikvangers op zijn stand waren onder andere een Burns Bison uit november 1964 en een Burns Baldwin Marvin Guitar uit '67. Laatstge noemde model is nog steeds een van de popu lairste, waarschijnlijk doordat de Shadows erop speelden, maar vooral ook omdat er slechts 350 van gemaakt zijn. Andere modellen op zijn stand waren een Burns Bison Bass uit '64, een Burns Baldwin Baby Bison uit '96 en een Burns Nu- Sonic uit '61. Zeeuwse inbreng Ook Zeeuwse gitaarbouwers en vak restaurateurs doen op de beurs hun opwachting. Dit keer eens niet de inmiddels zeer gerespec teerde en alom erkende Meester Gitaarbouwer Sjak Zwier maar zowaar een particuliere gitaar bouwer uit het Walcherse Zoutelande, Louw Lievense. Hij liet zien waar amateurs met 'gou den handen' toe in staat zijn. Zijn hand- gebouwde collectie snaarinstrumenten omvat be halve klassieke Spaanse gitaren ook zelf gebouwde replica's van de beroemde Selmer Maccaferri. Een ontwerp uit de jaren dertig door de Italiaan Mario Maccaferri ontworpen. Deze gitaar kreeg door Mario's ongewone ideeën, zo als een resonantiekamer in de klankkast, een ka rakteristieke, heldere klank. Daardoor, gecombi neerd met het feit dat er weinig van zijn gemaakt en hij door Django Reinhardt werd bespeeld, is het een zeldzame en felbegeerde gitaar gewor den. Louw Lievense nam voor de tweede keer deel aan deze beurs en heeft een hoop nuttige contacten overgehouden voor zijn 'roeping', dat ?r ten tie)

Tijdschriftenbank Zeeland

Noot | 1999 | | pagina 7