TILL DAWN:
GEEN MOEILIJK GEDOE
noot
noot
pagina 10
Till Dawn bestaat i
j it:
Danny Polfliet
gitaar Sc zang
Remy Lissenburg
leadgitaar
Almer Kaasschieter
basgitaar
Marcel Mi net
drums
Fred van Morden
trompet
"Theo van den Elshout
trombone
pagina II
Door Bert Hoogerheijde
A Is een beginnende band 'de Zeeuwse Belofte' wordt genoemd,
de zanger-gitarist van dit gezelschap een Rolling Stones nummer
schrijft, hij er niets van bakt bij het' toelatingsexamen van de
Rock Academie maar daar tóch terechtkomt, en het publiek luid
keels meezingt met zijn compositie 'Sick of it all', terwijl dat
over de verkeersproblematiek van Middelburg gaat, kijk, dan is
het tijd voor een interview...
Zeeuwse Belofte
Zaterdag 26 augustus is ongemerkt overgegaan in zondag de
27e. De winnaar van de Zeeuwse Belofte is bekend en de band
Till Dawn heeft de nodige aandacht te verwerken gehad. We
zitten backstage waar zanger/gitarist/componist Danny Polfliet
het allemaal laconiek over zich laat komen. Hoe ziet hij de vol
gende voorronde? Danny: 'Het maakt mij niet zoveel uit, ge
woon lekker spelen is het belangrijkste, als het publiek het leuk
vindt en wij het leuk vinden, dan is er niks aan de hand'. Ja, dit
hebben we vaker gehoord, maar hij wil toch verder met zijn
band en met zijn muziek? Danny legt uit: 'Oh jawel, maar dat
komt vanzelf wel. Ik ben van mening als je voor 150 achter
iets staat en je iets graag wilt, je het ook voor elkaar krijgt.'
hij moeiteloos de aandacht vast van het publiek dat al na een
paar tonen de voeten niet meer aan de grond kan houden. Ter
wijl de muziek niet echt heftig of vernieuwend genoemd kan
worden. Een muziekkeuze die een mix is van de sound van oude
rockers zoals Roy Orbison en recentere 'good old days' roek
muzikanten waarvan Chris Isaak nog wel het meest doorklinkt.
Danny beaamt deze invloeden en voegt er namen aan toe zoals
die van Elvis, Willy Deville en The Mavericks. Maar ook moder
nere muziek van Radiohead kan hij waarderen. Opgegroeid in
een gezin waar veel muziek werd gedraaid waaronder country
(hoe kan het ook anders, zijn pa was de beroemde Louis Polfliet,
zie de vorige Noot) vatte Danny het plan op om te gaan zingen.
Op smeuïge manier vertelt hij hierover: 'Ja, ik wilde altijd zingen
maar ik had het idee dat ik er het goede gehoor niet voor had.
Ik kreeg ook wel te horen van mijn pa en ma 'nou ja, dat is wel
leuk maarre, it needs some practise'. Gelukkig kreeg ik via mijn
tante zo'n soundmixapparaat, die je vroeger bij de Soundmix-
show kon winnen. Je weet wel, zo'n prehistorisch ding waar twee
cassettebandjes ingingen. Op die ene kant had ik dan Elvis op
staan en op de andere kant mijn eigen nummer. Ik ben toen dus
gewoon net zo lang blijven zingen totdat het enigszins in de buurt
kwam van Elvis.
De invloeden
Performen lijkt Danny op het
lijf te zijn geschreven. Met bra
voure maar ook de nodige
humor en zelfspot houdt
Covers
Eerder speelde Danny in een aantal andere bandjes maar dat
was toch niet echt wat hij wilde. Er moesten namelijk, vermeldt
hij met enigszins vies gezicht, covers gespeeld worden. Is daar
iets mis mee dan? Danny: 'Nou, er is niks mis met een cover,
maar ik had altijd in mijn gedachten van, ik kan nu gitaar spelen
en zingen dus waarom zou ik het zelf niet pro
beren? Dus dat heb ik gedaan. Ik schreef
lijn eerste liedje en liet het enthousiast
aan een vriend horen. Ik zei nog, kijk
eens mooi hé, maar mijn vriend rea
geerde meteen dat de Rolling Stones
het al gemaakt hadden.'
En vervolgens met sta
len gezicht: 'Dus ja,
da's dan jammer
maar (ironisch nu) ik heb dus wel kwaliteit in huis. Dat eerste
liedje spelen we trouwens nu nog met de band. Het is niet echt
heel goed, maar ook niet heel slecht.'
Na de cd een platendeal?
Eerder dit jaar kwam dan de eerste cd van Till Dawn uit, simpel
weg getiteld 'Till Dawn'. Het schijfje telt vier composities, alle
geschreven door Danny. Komt hij met een kant-en-klaar num
mer de oefenruimte in? 'Ik kom met de akoestische versie en die
werken we dan uit, vaak met de drummer en de bassist. Verder
wordt er door de band nog aan gesleuteld. Er volgen dan tips
van, hé dit moet je anders doen en zo, maar ja, dan ben ik ook
weer zo eigenwijs dat ik dat dan weer niet doe. Maarre (lachend)
het is best een democratische band, ik regeer niet met ijzeren
hand'. De cd is inmiddels naar tal van zalen gestuurd en ook
naar een aantal platenmaatschappijen. Naar verluidt zou één la
bel al belangstelling hebben getoond voor Till Dawn. Bescheiden
reageert Danny echter op onze sensatiezucht: 'Nou, er is héél
misschien kans op een platendeal'.
Rock-Academie
De Zeeuwen zijn momenteel erg goed vertegenwoordigd op de
Tilburgse Rock Academie. Naast Danny zit ook Till Dawn gitarist
Remy Lissenburg in deze muzikale schoolbanken. Hoe kom je
daar nu terecht? Danny's antwoord: 'Ik zou het niet weten'. Jaja,
daar worden we echt wijzer van... 'Oké.', vervolgt hij, 'ik had
erover gehoord en wilde proberen of ik er werd toegelaten maar
de open dagen waren al geweest. Toch werd ik nog uitgenodigd.
Je moet je dan voorstellen dat je in je eentje in een kamertje
wordt gestopt en dan komen er op een gegeven moment zes
man voor je neus staan en dan moet je je liedje spelen. Dus ik
ging spelen maar bakte er geen hout van, het was gewoon bag
ger. Ik wist op een gegeven moment de tekst niet meer, het
akkoordenschema niet meer, het zweet brak me uit en de rest
van dat 'optreden' heb ik lopen verprutsen. Het verbaasde me
dus wel dat ik later toch ben uitgenodigd, misschien zagen ze
wat in me, ik weet het niet.'
Sick of it all
Het publiek dat Till Dawn heeft zien spelen herinnert zich dit
nummer vast en zeker. Danny vraagt het publiek tegen het einde
van het liedje mee te zingen, iets wat driekwart van de zaal dan
prompt doet, en dan gaat het ongeveer als volgt: Because I'm
sick of it ahhohhhoooollllll (met een beetje een Isaak-snik erin).
Waar gaat de compositie eigenlijk over?
Danny vervolgt nuchter zijn relaas: 'Ik had een hele dag in de
auto gezeten en was eigenlijk die hele dag bezig om van de ene
kant van de stad (Middelburg) naar de andere te komen en dat
is echt niet te trekken. De ene keer pleuren ze de bfug voor je
neus open, de andere keer gooien ze een trein voor'je gezicht
en dan staat er weer één of andere eikel die niet staat op te
letten als het groen wordt en sta je weer een uur voor het stop
licht te wachten en dat is erg vervelend. En toen was ik een
beetje opgefokt. Maar ik dacht, ach, ik schrijf een vrolijk liedje
over hoe het in de auto is en hoe je jezelf irriteert. Want dan zie
je mensen naast je zittenje ziet bijvoorbeeld een meisje met
een snor en dat is erg afzichtelijk. Ja, dat vind ik jammer. Kerels
met een snor, o.k., maar vrouwen, nee, daar heb ik echt mijn
bedenkingen bij. ledereen in zijn waarde hoor maar voor mij
hoeft dat dus niet.'
Dus het liedje gaat eigenlijk over de verkeersproblematiek van
Middelburg? Danny: 'Ja, inderdaad'. Dat had ik er zo niet uitge
haald. Danny, verklarend: 'Nee, het is ook in het Engels'. Maar
het moet dus wel vrolijk gezongen worden? Danny, met pret
oogjes nu: 'Ja, tuurlijk want het is toch lachwekkend die hele
situatie? Dus, aan de ene kant vreet ik me op en aan de andere
kant lach ik me dood.'
Geen moeilijk gedoe
Is het showaspect belangrijk voor Till Dawn? Danny knikt. 'Ja,
da's het belangrijkste wat er is. Bij een live-band kom je voor 75
om te kijken. Luisteren is natuurlijk ook fijn maar heel veel
mensen willen ook iets leuks zien. Dat vind ik zelf ook belang
rijk, als ik voor een band zou betalen en ze doen niks leuks dan
denk ik, ik zet je cd wel op. Verder hebben we gewoon pop
liedjes met een hoog meezinggehalte. Gewoon omdat ik van
muziek hou die lekker in het gehoor ligt. Voor mij hoeft het
allemaal niet zo moeilijk. Al dat moeilijke gedoe eromheen. We
willen gewoon lekker met z'n allen muziek maken en dan komt
het allemaal wel goed'.
