DREAMS DIE FIRST?
Swlngtime!
Een bekroonde popgroep
Old Folks Boogie...
Haas (toetsen), Martin Koster (drums) en Peter Wessel (gitaren)
kenden elkaar al uit de jaren dat ze samen speelden in The Serial:
een ambitieuze, toonaangevende groep die van 1978 tot 1984
bestond. Dat The Serial op doorbreken stond blijkt wel uit optre
dens op de nationale podia en op Radio 3 (bij Henk
Westbroek/Vara). Maar helaas, door persoonlijke perikelen vond
die band in 1984 zijn Waterloo.
Daarop volgt een ingewikkelde geschiedenis van wisselende
gezelschappen. Van belang is dat voornoemd gezelschap uitein
delijk in 1987 toch weer bij elkaar kwam. Aangevuld met de toen
nog piepjonge Han Dasselaar op basgitaar en de naam werd ver
anderd in: Dreams Die First?
Wat we niet uit dit sympathieke briefje kunnen lezen is, dat het de
eerst keer was dat deze prijs aan een popgroep werd uitgereikt. Tot
dan toe waren alleen andersoortige muziek-gezelschappen in aan
merking gekomen. De Provincie Zeeland stelde hier een daad. Pas
vele vele jaren later ontving een andere Zeeuwse band die prijs:
BL0F. Voor hen pakte de prijs inderdaad uit zoals zij bedoeld was:
als een stimuleringsmaatregel. Na Zeeland veroverden zij heel
Nederland.
Het moet worden gezegd, de groepsleden van Dreams Die First?
speelden niet in hun eerste bandje. Karin de Koek (zang), Herman
Op 4 augustus 1987 ontving de Walcherse groep Dreams Die
First? een brief van Gedeputeerde Staten van Zeeland. Daarin
schreef de waarnemend Commissaris der Koningin, W. Don:
Hierbij wens ik u van harte geluk met de Aanmoedigingsprijs
Jong Zeeuws Talent 1987. Ik hoop dat de prijs, met het daar
aan verbonden bedrag, een stimulans zal zijn voor de verdere
muzikale ontwikkeling van Dreams Die First? en voor een ver
dere doorbraak in de popwereld.
Misschien kan uw motto daarbij zijn: Hit'm ter voorkoming van
lose, of, zoals wij in Zeeland doorgaans zeggen: Luctor et
Emergo.
In korte tijd bereikte Dreams de top in Zeeland. Tijdens het debuut
optreden in 1987 presenteerden ze tevens de eerste LP: dat was
nog eens wat anders dan een 'demootje'! Daaraan had een bont
gezelschap van collega- muzikanten aan meegewerkt. Onder
andere Cor de Jonge (sax), Hans Notebaart (trompet), Rudy
Lockefeer (zang), Peter Pruyssers (bassist en in feite de oprichter
van de band), Wim Reynierse (eerste drummer) en André Siegers
(percussie). Zowat elk podium in Nederland ontving een pakketje
met daarin die LP.
Peter Wessel: 'Stomverbaasd waren we toen de eerste verzoeken
uit het land kwamen of we toch niet een cassettetje wilden sturen
met wat fragmenten van een live-optreden. Dan kon men zich een
beter beeld vormen van wat we werkelijk presteerden. Ze geloof
den niet dat we het geluid ook live konden waarmaken!'.
De groep evolueerde snel: het repertoire werd aardser en basaler.
Allerlei versierselen werden weggelaten ten gunste van een een
voudiger geluid. Dat geluid sloeg aan bij het Zeeuwse publiek en
resulteerde in de Aanmoedigingsprijs voor Jong Zeeuws Talent.
Peter: 'Paradoxaal genoeg konden we er geen aanmoediging
meer in vinden. Te veel personeelswisselingen lieten hun sporen
na in de hechtheid van de band. Na enkele maanden viel de band
uiteen. Met een enorm schuldgevoel tegenover iedereen die zijn
nek voor ons had uitgestoken: eindelijk erkenning, een vette geld
prijs en wij? Wij lieten het erbij zitten.... Gelukkig heeft BL0F deze
schande alsnog volledig goedgemaakt. Dank je mannen!'.
BvL
ZAPATA
Zapata, een begrip voor veel mensen uit het tijdperk van voor
de uitvinding van de CD en de MP3, werd opgericht in 1977 als
achtmansformatie. Het latin-rock gezelschap speelde onder
jazz-, funk- en salsainvloeden en bestond uit zes Molukkers en
twee Nederlanders. Door deze overwegend Molukse samen
stelling van de band is een vergelijking met Massada gemak
kelijk gemaakt. Niet alleen het muziekgenre op zich, maar ook
de swingende uitvoering van de nummers door het getalen
teerde gezelschap bracht met zich mee dat stilstaan of stilzit
ten tijdens een optreden niet tot de mogelijkheden behoorde.
De groep, die in hoofdzaak eigen nummers speelde, bracht het
eigen repertoire begin jaren tachtig niet alleen op diverse podia in
Zeeland, maar ook ver daarbuiten: Paradiso, Het Popfestival in
Deurne, in de Bijlmerbajes en was de uitschieter van het Klomppop
festival (toen nog) in Heinkenszand.
Van dit spektakel verscheen een elpee waarover het dagblad De
Stem ooit schreef: 'De achtmansformatie Zapata springt eruit met
zeer zonnige latinklanken, waaruit duidelijk blijkt dat de wieg van
de meeste bandleden ver buiten Zeeland heeft gestaan'.
De formatie die op Abdijpop speelt heeft nagenoeg dezelfde bezet
ting als in 1981 en bestaat uit:
Richard Leiwakabessy (gitaar/zang); Vanny Patty (basgitaar/zang);
Ojo Picasouw (gitaar); Henk Tahitu (zang/percussie); Marcel
Leiwakabessy (percussie); Jan Dirk van Scheijen (drums) en Cor
de Jonge (saxofoon).
Toenmalig drummer van Zapata, Jan Dirk, natuurlijk ook van de
partij bij het reünieoptreden, heeft de afgelopen maanden druk
geoefend op de 'two-hand hi-hatstijl', die frequent werd toegepast
in de muziek van Zapata. 'Daarnaast ben ik onlangs ook vader
geworden van een blakende zoon, Bing, dus ik ben dubbel geïn
spireerd', aldus Jan Dirk. Hij herinnert zich Zapata als een exoti
sche band met de voeten in de Zeeuwse klei. 'De meeste leden
hadden Molukse roots, maar ze woonden wel in het koude en zilti
ge Zeeland. De muziek van Zapata had een bepaalde warmte.'
Wat was er zo speciaal aan Zapata? Jan Dirk: 'Voor mij persoon
lijk was het spannend en verrijkend om wat mee te pikken van de
Molukse cultuur en de Molukse manier van leven. Maak je niet te
druk, voor alles is een tijd, dat is ongeveer de mentaliteit. Daardoor
kon het ook gebeuren dat jongens veel later op een repetitie ver
schenen dan afgesproken. Maar waarom zou je je daar druk om
maken? Het is een kwestie van instelling.
Ons hoogtepunt was, en dat zal je misschien verbazen, NIET ons
optreden in de Amsterdamse poptempel Paradiso, in het kader van
muziekproject Moluccan Moods, maar een optreden in de Molukse
wijk van Moordrecht. Ik was toen super geïnspireerd, herinner ik
me nog. In Paradiso gingen de zenuwen met me op de loop. Het
enige wat ik me kan herinneren is dat een van de jongens uit de
Middelburgse Molukse wijk, die bij het concert waren, na afloop
vertelde dat Herman Brood in het publiek stond en mij als drummer
wilde inhuren: Nooit iets van gekomen natuurlijk, ha ha'.
Jan Dirk heeft sinds twee jaar weer drumles. 'Ik oefen als een gek
en ik vind dat er op dit moment overal waanzinnig goeie muziek
wordt gemaakt. Alle stijlen lopen zo'n beetje door elkaar. Het drum
men is nog altijd in ontwikkeling. Het is een instrument met einde
loze mogelijkheden.'
Hij kan nog niet zeggen welke nummers Zapata gaat spelen op
ABDIJPOP. "Waiting' was een van mijn favorieten, een mambo-
achtig nummertje. We zien het wel. Djam karet, de tijd is elastisch.'
PD
