Draften Bluesband ion aoniMf ij c: STILL GOT THE DRAFTEN BLUES.... De videoclips worden op een reuze- scherm voor het eerst getoond op ABDIJ POP, omstreeks 20.45 uur, als het donker begint te worden. De presentatie wordt ondersteund met een optreden van Till Dawn en UC. MET PAUL EN DE NOOIJER Videoclips van MENNO Eén van de toppers van deze editie van ABDIJPOP is ongetwijfeld de DRAFTEN BLUES BAND. De eigen interpretatie van de twaalf maten en drie accoorden, gecombineerd met een aanstekelijke live-act vestigde in de perio de van 1985 tot 1993 de reputatie van de band. Draften Blues startte in 1979 als 3-mans formatie: Peter de Maat (bas), Willem Rijn (slagwerk) en Charles Heiszier (gitaar) en groei de uit tot een succesvolle 5-mansformatie in 1982. Met Ronald Platjouw (sax en toetsen) en de zangpartijen van Cees van Hoof werd de band een graag geziene gast op popfestivals. Echte lief hebbers zullen zich de performances in de regio op bijv. Klomppop en in Brogum nog herinneren als de dag van gisteren. Zelfs tijdens de hoogtijdagen van de nederpop van Doe Maar en Toontje Lager wist de band zich met een aangepast nederlandsta lig bluesrepertoire een grote schare fans in Nederland en België te verwerven. Draften Blues nam deel aan Hit'm or Lose, de voorloper van De Zeeuwse Belofte. En niet zonder succes: als hoofdprijswinnaar van deze talentenjacht mochten de mannen een duik in de studio nemen, met als resultaat de in 1986 uitgebrachte single met de titel 'It's not my cross to bear'. In de jaren 1986 tot en met 1992 timmerde Draften Blues flink aan de weg met als hoogtepunt de CD 'Draften Blues' die in 1991 werd uitgebracht. Hierna werd het stil rond de zeeuwse bluesgiganten: het overlijden van bassist Peter de Maat in 1993 maakte het (te) moeilijk voor de jongens om verder te gaan. De voortzetting vond uiteindelijk plaats onder een andere naam: Pick Up The Pieces. De band werd aangevuld met bassist Jef Neve en toetsenist Pieter van Oosterhout (die in Draften Blues al regelmatig te horen was). Het repertoire onderging ook een wijzi ging. het accent werd van de 'pure blues' verlegd naar nummers met soul-invloeden en songs met een wat meer funky basis. Gitarist Charles Heiszier heeft zich daarna als professional niet onverdienstelijk gemanifesteerd als begeleider van onder meer Peter Koelewijn (in The Rockets!) en Lee Towers. Maar: echte blues is tijdloos... De oude tijden herleven en de man nen hebben het nog steeds.. Na het inventariseren van het materiaal van toen ging spontaan het bloed weer kriebelen. Inmiddels grijzend en kalend maar met nog meer levenservaring, en die is essentieel voor het op de juiste wijze vertolken van blues nummers, hebben Charles, Willem, Ronald, Cees en Jef besloten het oude repertoire onder handen te nemen en op het Abdijpodium als vanouds weer hun beste beentje voor te zetten. Wat kunnen we anno 2001 verwachten? De gouwe ouwen van de Draften Blues Band (met volgens Charles een nu al memorabele uitvoering van de hitsingle 'It's not my cross..' en een meeslepen de versie van de slow-blues-plakker-op-enen-tegel 'It's All Because') en verder een bloemlezing uit het heden ten dage nog steeds actuele werk van The Allman Brothers Band PD STUDIO studio.ron@worldonline.nl Tel. 0 1 1 8-59281 8 fax 593232 meerd van 'die' wereld. Het is hard, lelijk en veel te commercieel allemaal. Deze opdracht is veel leuker en we zijn er hartstikke blij mee: We kunnen er van maken wat we willen en dat maakt het voor ons interessant'. Jammer vinden ze het wel dat er voor het maken van de clip voor Till Dawn minder tijd is dan voor de clip van UC. Die van Till Dawn wordt namelijk pas in augustus opgenomen. Daarom moet ook jammergenoeg van het oorspronkelijke plan afgeweken worden. Maar de clip wordt wel bijzonder, zo heeft het artiesten-duo spe ciaal hiervoor een oude caravan aangeschaft. Die helemaal uit elkaar gehaald en hem daarna in de studio weer opgebouwd, maar wel anders. 'Je moet het op de clip maar gaan zien..' Wat gaat er met het eindresultaat gebeuren? 'Daar ben ik eerlijk gezegd ook erg benieuwd naar..', zegt Menno, '..het is een mooi initiatief en het zou zeer spijtig zijn als die clips uiteindelijk achter in een stoffige dossierkast terecht zouden komen'. EdV In de zomer van 2000 ontstond er vanuit 't Getij (een werkgroep die de amateurkunst in Zeeland wil stimuleren) het idee geld vrij te maken om amateurgezelschappen in aanraking te laten komen met profes sionals. Cor de Jonge, de consulent voor de popmuziek in Zeeland, hoorde hiervan en het leek hem te gek om te kijken of dit potje gebruikt kon worden om Zeeuwse amateur popgroepen eens een heuse videoclip te laten opnemen. En hij kreeg groen licht! Al spoedig was de keuze van de professionals bepaald: het wer den Paul en Menno de Nooijer (vader en zoon) uit Middelburg, twee wereldberoemde visuele artiesten. Hen werd ook gevraagd twee Zeeuwse bands te selecteren. Ik ben eens langsgeweest in de werkruimte van Paul en Menno. Ze hebben het druk: 'Kunnen we het kort houden?' is het verzoek, '...want we zitten midden in de montage van de videoclip voor UC'. Als ik aanbel zijn ze bezig in hun studio in een on-ge-lo-fe-lijk groot pand aan de Vlissingsestraat. Het is een soort 'Apple-Walhalla' met een heleboel apparatuur waarvan ik de functie van mijn leven nooit zou kunnen bevatten, denk ik. De sfeer die er heerst is gezellig: een beetje een georganiseerde chaos. Paul en Menno zijn vriendelijke en vooral rustige mensen die met heel hun hart in hun beroep zitten. Ik word voor een van de com puters geplant en krijg een voorproefje van de video van UC. Het ziet er prachtig uit: Er is gebruik gemaakt van mooie kleuren en het is echt UC: heel fris met zangeres Elise Wauters als stra lend middelpunt. Paul en Menno hebben trouwens al behoorlijk wat ervaring met het maken van clips, zo heben zij in het verleden video's opgenomen voor Golden Earring en Toni Scott. Verder zijn ze ooit eens ge vraagd clips te maken voor Duran Duran en U2, maar die onder handelingen zijn op niets uitgelopen. Paul: 'Om eerlijk te zijn ben ik eigenlijk ook niet zo erg gechar- Till Lwn

Tijdschriftenbank Zeeland

Noot | 2001 | | pagina 5