Men naar eei stiil is inze muziekstijl'
Bram van houte en
dens de
presentatie in
in Vlissingen
Anchor viel de afgelopen maanden regelmatig in de prijzen met hun website: www.anchormusic.nl
Bij de Zeeuwse popprijzen vorig jaar bijvoorbeeld, kregen ze de prijs voor beste website. Bat is het voordeel van
een student grafische vormgeving als bandlid. Toch gaat het de jongens van Achor; Bram van Houte (zang en
basgitaar], Coen Hamelink (zang en gitaar] en Marco van Boven (drums) natuurlijk om de muziek. Baarom een
interview over de muziek van Anchor, met Bram van Houte.
noot
noot
door: Sonja de Best
Het lijkt in interviews met Anchor de afgelopen tijd alleen om de
website te gaan, hoe gaat het met de muziek?
Bram: 'Heel goed, we gaan in de zomermaanden nieuwe nummers
opnemen. Daar hebben we echt veel zin in. De vorige demo 'Don't
miss this one' is alweer van vorig jaar april.'
Is jullie muziekstijl in de tussenliggende periode veel veran
derd?
Bram: 'Nou, we zijn nog op zoek naar één stijl. Ik denk eigenlijk dat
juist dat 'zoeken' onze stijl is. Kijk, als je het stempel 'hardcore-band'
krijgt, en je gaat als band ook eens een beetje de pop-kant op of
de punk-kant, dan blijf je toch een hardcoreband. Het probleem is
dat onze muziek niet te definiëren is. Maar dat is juist leuk, dat je
niet in een hokje te stoppen bent. Het heeft ook nadelen hoor. Bij
concertzalen in Rotterdam zoeken ze voor een optreden bijvoorbeeld
graag een popband of hele harde band. Als je daar tussenin zit blijf je
gewoon op de demostapel liggen.'
Anchor doet dit jaar ook mee met de voorrondes van de Zeeuwse
Belofte, waarom?
Bram: 'Het is leuk om weer eens in the picture te staan en om in de
buurt te spelen. Het is ook spannend, er zit natuurlijk een wedstrijd
element in. Niet dat ik vind dat muziek zo moet zijn, trouwens.
Maar het zijn gewoon muzikanten onder elkaar en dat is altijd heel
erg gezellig.'
Deelnemen aan Zeeuwse Belofte, dan lijkt het alsof Anchor nog
maar pas bestaat, toch vormen jullie drieeën al bijna zeven jaar
een band. Eerst onder de naam Wolfshead met Edwin Moleveld
erbij, nu al sinds 2000 met de naam Anchor, is jullie muziek in die
zeven jaar veel veranderd?
Bram: 'In het begin was de muziek heel basic en ging het één kant
op: hardcore. Lekker raggen. Nu proberen we wat meer sfeer in de
muziek te krijgen, ook met teksten die ergens over gaan. Ik denk dat
onze muziek nu veel gebalanceerder is, er is meer over nagedacht.
We willen met onze muziek bij mensen wat losmaken. Met de muziek
en met de tekst. De teksten gaan nu ook ergens over, daar besteden
we veel meer aandacht aan.'
Het viel me op dat bij de eerste demo van Anchor, 'Breathing' uit
2000, de teksten en de muziek door Anchor werden geschreven.
Bij de demo daarna sta jij apart genoemd bij de teksten.
Bram: 'Ja, dat was een idee van de anderen. Vooral omdat er
tegenwoordig zo'n stuk van mezelf in zit. Ideeën voor een tekst komen
komen voor mij toch uit je directe omgeving. Je vriendenkring, wat
je zelf meemaakt.'
Hoe ontstaan de nummers bij jullie? is er eerst de tekst, of
eer3t muziek?
Bram: 'Meestal begint het bij ons met de muziek. Dan pingelt Coen wat
weg en ik haak daarop in. En de teksten komen daarna. De muziek
zelf is ook een inspiratiebron. Dan heeft een nummer een bepaalde
sfeer, en dan vind ik daar een bepaalde tekst bij passen. De anderen
hebben me daarin een beetje een vrijbrief gegeven, maar er gaat ook
vee! tijd in zitten. Je moet het ook de tijd geven. Ik was van de week
bijvoorbeeld met een nummer bezig, dat is instumentaal al een heel
eind klaar. Dat nummer roept dan een bepaalde sfeer bij me op, en
dan krijg je ideeën. Vaak zijn dat dingen waar je op dat moment mee
bezig bent. De oorlog in Irak is natuurlijk op het ogenblik een grote
inspiratiebron. Niet zozeer de oorlog zelf, maar achterliggende ideeën:
wat drijft iemand ertoe?
Een tekst begint bij mij meestal met een regel. Waar ik op dat moment
dan ook mee bezig ben, ik moet die regel opschrijven. Ik heb ook altijd
wel een stuk papier en een pen bij me. Soms komt zo'n regel ineens,
als je met het deuntje van een nummer in je hoofd zit. Dan weet
je alleen nog niet hoe je die zin gaat gebruiken, of het juist het
begin van een tekst is of misschien de ontknoping. Op een gegeven
moment haal ik dan al die stukjes papier uit m'n broekzak en leg
ik ze op één stapel.'
Dat is wel een grote verschuiving in de muziek van Anchor, dat er
ook veel nadruk op de tekst is komen te liggen?
Bram: 'We oefenen de laatste tijd ook veel op het akoestisch spelen
van onze nummers. Dat heb ik eigenlijk geleerd bij 'Dedication', een
rockband waar ik ook bij speel. Als je nummers akoestisch speelt, krijg
je ruimte in de muziek. Eerst dacht ik dat onze nummers maar een
slap zooitje zouden worden, maar je gaat anders naar de nummers
luisteren. Je zingt ze ook anders. Je kan je niet meer verschuilen achter
een muur van geluid. Je moet het subtiel houden en netjes spelen.
Vooral veel naar elkaar luisteren. Eerst schrik je je rot, maar dan ga je
dingen verbeteren. De tweede stem bijvoorbeeld.'
nchor
