Bart (drums) en Johan (bass) vormen de hechte ritmetan dem waarover Ray en Mare hun zware (7-snarige) gitaarriffs spelen. Zanger Lennard wisselt heftige schreeuwpartijen af met melodische zanglijnen. Forcefeed presteert het om met complexe basdrumpatronen, afwisselingen van maatsoort en melodische stukken een strakke groove te spelen. Het is te horen dat de kern van de band ook al voor Forcefeed samenspeelde. Veel recensisten vergelijken jullie stijl met Korn, Slipknot en American Head Charge. Wat vind je daarvan en wat is typisch Forcefeed? Mare vindt het niet erg om met deze bands vergeleken te worden: 'We zijn niet zo'n band die absoluut niet in een hokje geduwd wil worden. Het Nu-metal genre is breed genoeg om ons ei in kwijt te kunnen'. Ray beaamt dit en vult aan dat Forcefeed echt nummers met een kop en staart heeft die compositorisch sterk zijn. Taking back my mind was het eerste Forcefeed nummer ooit en is ook het eerste nummer op Choke on a mouthful. Alle bandleden vinden het nog steeds een oersterk nummer en luisteren er iedere keer weer met genoegen naar. Dat zegt wel iets over de compositie'. Daarnaast refereert Forcefeed ook aan de wat oudere voorlopers van Nu-metal, die ook de melodie benadrukken, denk aan Faith No More, aldus Bart. This life en Visual van Choke on a Mouthful herinneren qua structuur ook aan een grote Zeeuwse metal band, Gorefest. Hoe is jullie contact met de Zeeuwse metal scene? Forcefeed is niet echt Zeeuws georiënteerd en repeteert doorgaans in Tilburg waar de meeste bandleden ook wonen. Toch is het contact met de Zeeuws bands wel goed. Lennard: 'Backlash vroeg of we mee wilden doen aan hun CD-presentatie. Vanwege de opnames voor onze CD hebben we daar minder aan gedaan dan we wilden'. Zelf wil Forcefeed ook graag een Zeeuwse band meenemen wanneer ze binnenkort optreden in Bar American in Middelburg. This life van Choke on a Mouthful begint met een didegiri- doo. Bevat de nieuwe CD ook exotische instrumenten of invloeden? Forcefeed zoekt hier niet bewust naar. Ray: 'Het zit niet echt in de planning maar we sluiten het niet uit. Mare: 'Dat gaat allemaal spontaan. Die didgeridoo zagen we bij Lennard staan en die speelde er het intro van This life mee. Het leuke van in de studio werken is dat je kunt experimenteren en gebruik maken van wat aanwezig is'. Lennard: 'Zo hebben we een nummer bijvoorbeeld opgeleukt met een piano die daar stond. De band vindt het belangrijk dat ze de tijd hebben om aan de debuut CD te werken. Alle sterke Forcefeed elementen, ingezet op Choke on a Mouthful, komen er weer op terug. Ze kunnen nu op details letten en alles perfectioneren. Alle recensies van Choke on a Mouthful waren overwegend lovend. Als er kritiek was richtte die zich met name op de zang. Hoe ga je daarmee om? Voor de band kwam dat niet als een verrassing. Lennard: 'Voor ik bij Forcefeed kwam zong ik in hardcore bands. Dat hoorde je op de eerste CD. Ik heb me zeker iets van de kritiek aangetrokken en neem bijvoorbeeld zangles'. Johan benadrukt dat Forcefeed nu ook meer aandacht besteedt aan de zangpartijen. Om dit te onderstrepen worden tijdens het interview enkele ruwe mixen van de nieuwe CD gedraaid. Er klinken zelfverzekerde, gelaagde, soms snoeiharde maar ook melodieuze zangpartijen. En ja, ook Mare staat tegenwoordig wel eens achter de microfoon. De eerste CD namen jullie op met Willy Berrevoets (Nuff Said) in de Avalanche Studio. Ook voor When Grey Becomes werken jullie met hem. Wat is de voornaamste rol van Willy? Voor Forcefeed is Willy bijna een extra bandlid. Hij denkt mee. Dat geldt voor de arrangementen en voor de sound. Forcefeed werkt zelf aan sterke composities en de sound en zoekt bevestiging bij Willy. 'Maar', stelt Mare, 'klopt het qua compositie of sound niet dan kan Willy ook niet veel doen, een drol met een strikje blijft tenslotte een drol'. 'Willy is ook een echte geluidsfreak. Zo zijn we soms 1,5 dag bezig met het opstellen en richten van de microfoons voor het drumgeluid. Daar profiteer ik natuurlijk van', zegt Bart. Lennard benadrukt het belang van de studio zelf: 'Willy veranderde de studio flink. Wat tijdens de eerste CD nog puur een oefenruimte was is nu een volwaardige studio'. Gaan jullie de nieuwe CD presenteren tijdens een speciaal optreden? Het is nog niet duidelijk wanneer de CD uitkomt. De basis staat op tape en momenteel besteedt Forcefeed veel aandacht aan de zangpartijen. Daarna volgt de eindmix. De band gaat vanaf februari weer veel spelen. Bart: 'dat kwam er niet van tijdens de periode van intensief opnemen dus we gaan ons lekker opwarmen totdat de CD er is'. In de tussentijd verschijnen op de website regelmatig nummers van When Grey Becomes als voorproefje. Hoe verloopt de verkoop van de CD? Zit Forcefeed op een label? Avalanche is een bedrijf dat bestaat uit een studio, een label en een managementbureau. Forcefeed sloot daarmee een contract om When Grey becomes te maken. Ray: 'Forcefeed en Avalanche werken al vanaf het prille begin samen en daarom voelen we elkaar ook zo goed aan'. Wat is de ambitie van Forcefeed? Zoveel mogelijk spelen en een goede verkoop van de CD(s), ook internationaal. Avalanche doet natuurlijk promotie voor Forcefeed. De band heeft echter alle vrijheid zichzelf te verkopen en doet dat waar mogelijk. Bart: 'Alles wat we zelf kunnen regelen is meegenomen'. Of zoals de band het schetst in de biografie 'Met een debuutalbum dat hoge ogen zal gooien in de Nederlandse Nu-metal scene en met de knallende live shows waar de band inmiddels bekend om staat lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat Forcefeed zich bewijst als een Nederlandse topact binnen het genre'. http://www.forcefeed.nl i nf o f o reef eedn I Band: Pillars CD Pillars Opname: Avalanche Stu dio's (Willy Berrevoets) Info: www.pillars.nl Hessel- mans Entertainment Venio 077-4770843, 0655-842595 Als een kadootje aan het eind van 2003 was daar ineens zomaar de CD van het Wal- cherse Pillars. Vier nummers staan er op en het is een prachtig visitekaartje voor het kunnen van Tonny Hooft- man (zang), Rene Verschiere (drums), Laurent Kemeling (bas), Reinold Jansen (gitaar, zang) en John Peter Moens (gitaar, zang). Voor mij heeft Pillars een zeer nuttig stapje terug gedaan. Vroeger werd je bedolven onder een dosis energie die je als luisteraar nauwelijks bij kon houden en nu ineens klinkt er een volwas sen band uit de speakers. Een goeie opbouw (Tom en Jerry) en mooie composities waarin een stergitarist als JP kan vlammen (New Energie). Een afgewogen produkt. Ik ver moed dat het vooral door Willy Berrevoets komt dat Pillars op deze CD mischien wel iets heavier rockt dan op het po dium, maar het staat ze goed! Het markante enerzijds breek bare maar prima uitgebalan ceerde zang-geluid van Tonny geeft deze band een eigen signatuur. De band kennende was het misschien aardig ge weest om er een unplugged nummertje achteraan te zet ten, als bonus, want als je zoveel muzikaliteit bij elkaar hebt moet je dat bijna ook even laten horen. Maar dat komt bij de live optredens vast dik in orde. Gefeliciteerd met deze CD. (BvL) Diverse Vlissingse bands CD: Crazyland 2 Opname: Studio Ron Konings, Vrouwenpolder Rasela Sound Info: onbekend (eventueel via 0118 vier, zie het artikel elders in deze Noot) Voor het project 'Walcheren Mozaïek' is deze tweede CD verschenen. De stichtingen Paladium, Surant, en Rasela Sound hebben in samenwer king met de gemeente Vlis- singen jonge R&B en Rap acts de kans gegeven een CD op te nemen in de professionele studio van Ron Konings. Aan deze CD werkten mee: DT, Cri$us, Faja Clou, V2, SCWAR, DMS, 0118 en Ulti- matorz. De CD begint en eindigt met een nummer van DT en dat staat voor Duidelijke Taal. Raps afgewisseld met mier zoete zanglijntjes. Het is wel duidelijk waar de opener 'Zin loos Geweld' over gaat. 'Leven met je delen' gaat over een onbereikbare liefde. Grappig is het zinnetje 'als mannen aan je zitten, ga ik over de rooie'. Zou dat zinnig geweld zijn? Cri$us geeft de cd vaart met 'Alles is van mij'. Minder serieuze teksten, maar wat verwacht je bij zo'n titel. Mav, Keegan en DJ Dynamic hebben er in ieder geval zin in, en dat hoor je. Later komen ze nog een keer terug met 'X-tra Gas'. Faja Clou komt wellicht met het meest evenwichtige nummer op deze CD. 'Clean Clean' is een gedragen Reg gae Toast op knappe Hip Hop beats. De Neder-rhymes van V2 zijn samen met die van 0118-Vier de sterkste op deze CD. Zelfs al klinkt alles heel serieus, er zit veel humor in, met spits vondige taaispinsels. Plotseling word je als luiste raar aangenaam verrast door SCWAR die ook aan deze CD meedoet met de nummers 'Paradijs' en 'Nog Een Keer'. Knappe teksten voor deze jonge gasten. 'Real and Fake' van DMS vind ik persoonlijk wat zwak, zeker daar deze track wordt gevolgd door 'Om En Om' van 0118-Vier. Knappe beats en geweldige rhymes. Alleen de eerste zin al: 'Uit gezond heidsredenen moet ik minde ren met bier, maar gezond verstand zegt dat dit ten koste van plezier gaat...' Dit had de openingstrack moeten zijn. Ik vermoed dat we nog veel van deze act zullen horen. Westerzicht Reprazent! De Ultimatorz zijn met één track een beetje matig verte genwoordigd. 'Freak U Now' heeft bovendien een erg ver velend synth lijntje in het re frein. Het lijkt wel of je je boxen hebt opgeblazen. Overall springen 0118-Vier en Faya Clou er het meest uit. Wel heb ik het idee dat het geluid van de beats van veel rap direct vanuit een goed koop geluidskaartje van een computer worden gepompt. Zeker de tracks van DT en Cri$us missen helaas dyna miek. De CD wordt overigens schitterend opgesierd met een cover van Tattva en een logo van Grafitti-artiest Martijn Prins. (SK) Band: Tony van den Buuse CD Glorious Morning Opname: Avalanche Stu dio's (Willy Berrevoets) Info: 0628-228305 antbuu@zeelandnet.nl Fingerpicking, zo heet de tok- kel-techniek waarin Tony van den Buuse tien fraaie eigen werkjes op deze CD heeft gezet. In tegenstelling tot vergelijkbare CD's van andere gitaristen is deze CD niet een pronkstukje in de sfeer van 'kijk mij eens lekker allerlei techniekjes kennen', nee, dit is een zeer genietbaar werk dat lekker op de achtergrond aangezet kan worden en een positieve bijdrage levert aan de sfeer. Maar als je je ver sterker dan toch wat harder zet en er voor gaat zitten dan gaat er ineens een heel andere wereld voor je open. De sferen zijn breekbaar, rustgevend (Glorious morning) en soms zlef pittig (Fast Tender, Guitar Samourai). De techniek is niet eenvoudig en dat betekent af en toe flink zoeven met de linkerhand over de hals van de gitaar. In track 7 (Charles Bridge) hindert het wrijven van de vingers over snaren een beetje, maar dat is het enige kleine kritiek-puntje dat ik zou kunnen hebben. 'Sinds ik een tuinhuisje heb ben ik weer gaan spelen, dan kan ik op mijn manier de beslomme ringen van het gezinsleven relativeren', was een beetje de uitleg die Tony gaf voor het ontstaan van deze CD. En met deze CD geeft hij dat gevoel prachtig door. Kompliment ook voor Willy B. Ik ben blij dat hij is gaan opnemen want ook dit soort briljantjes registreert hij feilloos! (BvL) noot 10 noot 11

Tijdschriftenbank Zeeland

Noot | 2004 | | pagina 6