Zeeland geen reservaat NAAKTLOPERS GEEN BON AAN DE BROEK DE BURGER VAN NERGENSHUIZEN 3 NIEUW ZEELAND y p I Het is waar dat ik, in het jaar 1899, ben geboren in Brouwershaven Mijn geboortehuis staat nog aan de haven, met de cijfers van de bouw er van: 1726. Toen mijn vader het kocht heette het hotel-Schraveren hij zette dat voortMaar door zijn dood in het najaar van 1904 moest mijn moeder, met vijf kinderen, het bedrijf blijven leiden en dat gelukte haar niet. Na drie jaar verlieten we Zee land. Ik was ongeveer acht jaar, en ik heb sindsdien in Den Haag en Haar lem gewoond en Zeeland slechts be zocht als toerist of als gast van de steeds schaarser wordende familie leden, die nog in de provincie woon den. Mijn oudste broer is, weduwnaar geworden, daarheen teruggekeerd om er zijn laatste jaren (in Wemeldinge rustig door te brengen en er in het begin van dit jaar (in Goes) te ster ven. Ik heb enkele jeugdherinneringen aan Brouwershaven beschreven in het maand blad De Gids (nrs 6-7 van 1979) dat gewijd was aan mijn tachtigste ver jaardag. Ik heb eigenlijk heel intense indrukken bewaard aan dit stadje van Jacob Cats. Ik was er erg vertrouwd mee, evenals met ZierikzeeGoes, Mid delburg, Domburg enzals ik er eens terugkeerde Maar ik ben geen Zeeuw, ik ben eigen lijk ook geen Hollanderen nauwe lijks een Nederlanderal had ik toch nergens anders blijvend willen wonen en werken dan in ons land. Ik zou een cosmopoliet willen wezen, een wereld burger, of een burger van Nergenshui- zen. Ontelbaar is het aantal Zeeuwen, dat geëmigreerd is uit de provincie En wat is een ronde Zeeuw"? Iemand die er gebleven is of iemand die er uitgerold is? Degenen die muurvast waren (soms ook muurbloempjes?heb ben lange tijd aan de provincie de re putatie gegeven van conservatisme ortodoxe vroomheidvan de aantrek kelijkheid van het oude (woningen meubelen, kerken, folklore, kledij, babbelaars en palingbroodjes afgezien van het prachtigeboeiende en soms verraderlijke water, een eeuwenoude metgezel. Maar het beeld van een behoudend Zee land is natuurlijk reeds lang achter haald door de feitelijke werkelijk heid. De Westerschelde is een (helaas vervuildeinternationale zeevaart route de provincie heeft een kerncen trale, ze wordt overstroomd door bui tenlandse toeristenze kent festivals gewijd aan de modernste componisten maar ook lawaaïge popmuziekde sexuele zeden en gewoonten zijn er evenzeer als elders onderhevig aan een crisis. Wat doen gereformeerden met hun statenbijbel als ze geconfronteerd worden met naakt en heidendomals het niet in hun eigen provincie is (men denke bijv. aan de stranden) maar in het zeer naburige Antwerpen of Brus sel waar ze toch ook wel eens komen? Zeeland is geen reservaat, verre van dien. Maar het is te weinig gewend aan de toepassing van hedendaagse kritische denkbeelden op verouderde denkwijzen in het openbarepolitieke kerkelijke en geestelijke leven. Een eeuw geleden was in Middelburg F.M.Wibautmet zijn vrouw Mathilde Berdenis van Berlekomaanhanger ge worden van de vrije ideeën van Multa- tuli, later van het socialismeen hij had de moed zeer moderne en tenslotte zelfs "schokkende" denkbeelden te ver kondigen over het huwelijk. Maar hoe wel in Vlissingen geboren, ontwikkelde hij zich tot een indrukwekkende fi guur in AmsterdamMen kan waarschijn lijk tientallen andere voorbeelden noemen van geboren Zeeuwen die buiten de provincie tot evolutie kwamen, die sterk contrasteerde met hun uitgangs punt. Wat mij zelf betreft heb ik een gro te belangstelling gekregen voor radi cale sociale hervormingen, democrati sche omgangsvormeneen lustlievende en anti-sombere moraal, anti-milita- risme, afwijzing van autoritaire godsdienstige taboes (steeds huichel- achtiger geworden) en van opgedwong- en gezag dat zich niet kan rechtvaar digen. Ik ben dus zeer benieuwd naar de aard van elke poging tot robuuster emancipatie. Een orgaan daaraan gewijd moge in Zeeland verschijnenhet zal de aandacht trekken in heel Neder land en in Vlaanderen. Veel succes ANTON CONSTANDSE Zeeland blijft zedeloos Jn maart van dit jaar nam de gemeenteraad van Veere een kloek besluit: het naaktlopen op het strand zou streng wor den aangepakt. Niet alleen via verbodsborden bij elke duin overgang, maar ook door het aanstellen van een speciale •naaktgluurderDat alles was het gevolg van een uit de SGP- hoek aangewakkerde aktie tegen de zedenverwildering. De Veerse badman zou verbaliserende be voegdheid krijgen en blote bad gasten onverwijld op de bon moeten slingeren. Dat beloofde een spannend zo- mertje te worden. Diverse re- daktieleden van Nieuw Zeeland spoedden zich naar het be dreigde stuk strand bij Vrouwen polder, stapten er manmoedig uit hun kleren en wachtten de ge volgen af. Er gebeurde niets. Geen naakt gluurder te zien. In juli niet, in augustus niet, in september niet. De hele lange zomer van '83 kon iedereen aan het Wal- cherse strand prachtig bruin worden; van top tot teen. Toch even met het gemeente huis van Veere gebeld. De heer van Leerdam aan de lijn. Vr: Hoeveel bekeuringen zijn er nou uitgedeeld, deze zomer? Van L: "Nou, daar kunt u beter de politie over bellen, want volgens mij is er geen speur der geweestDat is in feite wel gezegd, maar er is niemand aangesteld om de naaktrekreatie in al z'n hoedanigheden te bekijken We bellen de politie. Adjudant Brasser: "Wij hebben niet an ders opgetreden dan in andere jaren. We hebben alleen mensen, die naakt liepen op de drukke stranden verzocht om iets aan te trekken, als we ze bij een controle tegenkwamenMaar dat brede stuk tussen Oranjezon en de Zandput, dat is heel stil en dat is zo breed en groot, daar gaan we echt niet achter naakte mensen aanlopen. Kijk, dat heb je langs het Veerse Meer ook. Als die mensen daar een stil plekje vinden en ze trekken alles uit, nou dan maalt daar niemand om. En wij gaan dat niet af lopen stropen." Vr: Maar hoeveel bekeuringen zijn er door u deze zomer uit gedeeld? Adj: "Geen één. We hebben al leen een paar keer mensen ge vraagd op een druk strand iets aan te trekken Vr: En de badman? Adj"Die zou onbezoldigd ambtenaar van politie worden, maar dat is nog altijd niet gebeurd. Dus die kan helemaal geen bekeuring geven."

Tijdschriftenbank Zeeland

Nieuw Zeeland | 1983 | | pagina 3