DE METHODE VAN HECKE 'Hoe laat ik op kosten van de staat een zeilboot restaureren' Welzijnswerkers blijken soms erg veelzijdige mensen te zijn, die veel meer kunnen dan alleen maar vergaderen en methodes bedenken om problemen van anderen mee op te lossen. Ook in het oplossen van hun eigen problemen zijn ze soms erg inventief. Dankzij twee van hen, Guus van Hecke en Rien van Boven, weten we nu ook een paar handige methodes om een karwei door vrijwilligers te laten opknappen. Methodes die bovendien een aardig belastingvoordeel kunnen opleveren. I De heer Van Hecke, bij leven en welzijn coördinator bij het Sociaal Centrum in Goes, richtte samen met collega Rien van Boven in het najaar van 1982 de Stichting Zeilvaart Goes op. In het stichtingsbestuur zit verder onder andere de eega van Van Hecke, het Goese PvdA-raadslid Marjolein Ehrens. Niet lang na de oprichting besloot de stichting tot de aankoop van de oude Zeeuwse klipper de 'Avontuur' voor de sloopprijs van 15.000 gulden. Het uit 1914 stammende schip moest nodig opgeknapt worden. De begroting daarvoor was niet mis: alleen al aan materiaal zou dat ruim twee ton gaan kosten. Een subsidie-aan vraag voor een bedrag met vijf nullen bij het Koningin Julianafonds leverde niets op, omdat de stichting niet in haar doelstelling had staan dat ze een vrijwilligersproject was. De volgende stap, een aanvraag bij de gemeente Goes om als vrijwilligers-project in aanmerking te komen, was meteen raak. Dankzij de medewerking van de direkteur van het Gewestelijk Arbeidsbureau in Goes, de heer J.J.C. Vermeulen, kwamen er zelfs nog drie arbeidsplaatsen van 32 uur bij in het kader van de werkverruimende maatregel. Daarnaast mochten maximaal zeven 'bijstandsjongeren' uit de gemeente Goes met behoud van uitkering aan de slag op het schip. Een aantal daarvan is inmiddels aan het werk gegaan op de 'Avontuur', die ligt afgemeerd in één van de Goese binnenhavens. Natuurlijk krijgt niet iedereen die er om vraagt zomaar een vrijwilligers-project toegekend. Daarvoor is een toetsingscom missie in het leven geroepen, die een advies moet uitbrengen aan het college van B en W van de plaats waar het project betrekking op heeft, in dit geval dus Goes. In de toetsingscommissie zit een zeer gemêleerd gezelschap. Zo vinden we daarin naast vertegenwoordigers van gemeenten en vakbonden, werkgevers en de ministeries van WVC, Sociale Zaken en Economische Zaken, ook de directeur van het arbeids bureau, een projectleider van 'mensen zonder baan' en tenslotte iemand uit de doelgroep, oftewel een werkloze. De commissie vergadert achter gesloten deuren onder voorzitterschap van de Borselse PvdA-wethouder Pieter Vollaard. Het is de bedoeling dat ze unamieme beslissingen neemt. Voorafgaand aan deze vergadering, houdt de commissie wel eerst een hoorzitting waarin de indieners hun project kunnen toelichten. De commissie leden kunnen dan ook ter plekke vragen stellen aan de indiener. In het geval van de Stichting Zeilvaart ging dat allemaal niet zonder slag of stoot. Na kennisneming van alle gegevens hadden sommige commissieleden namelijk het gevoel dat het allemaal niet zo volgens de regels ging. Zo kwam de term 'concurrentie vervalsing' bijvoorbeeld uitvoerig ter spra ke. Een stichting die oude zelboten exploiteert is namelijk niet uniek in ons land. Zo bestaat er onder andere de in Zierikzee gevestigde zeilvloot 'De Zeeuwse Stromen', die voor een forse vergoeding belangstellen den over de Zeeuwse wateren en eventueel verder vervoert. En ook in andere plaatsen van ons land verhuren tientallen schippers hun zorgvuldig gerestaureerde schuit om uit de kosten te komen. Aan de tarieven zijn geen grenzen gesteld, dus de concurrentie is moordend. Logisch dat de 'zeilwereld' niet zo ingenomen was met het bericht van Van Hecke (oftewel de stichting) met overheids geld een schip kon opknappen. De overige schippers hadden dat allemaal uit eigen zak moeten betalen. Maar ja, die schippers kenden dan ook de 'Methode Van Hecke' niet. Belangrijkste stelregel daarbij is: je karwei of 'project' of hoe je het ook wilt noemen, onderbrengen in een stichting. En let daarbij ook speciaal op de doelstelling van die stichting. Want dat kan de doorslag geven als je voor een vrijwilligers-project in aanmerking wilt komen. Uit die doelstellingen moet vooral blijken dat je met je stichting iets moois wilt doen; in het algemeen belang van het Volk of de Samenleving. Als voorbeeld geven we even de doelstelling van de Stichting Zeilvaart: 'Het herstellen en/of in de vaart houden van oude (binnenvaart) schepen en daarvoor ook een breder 'publiek' zien te interesseren en te informeren. Cultuurgoed Dat het er daarbij in de praktijk op neer komt dat de Stichting Zeilvaart gewoon tegen vergoedingen groepen mensen gaat vervoeren, is dus niet het belangrijkste. De nadruk dient te worden gelegd op het feit dat men hier 'één brok varend cultuurgoed' (citaat uit de Bevelander) in stand probeert te houden. Het argument van concurrentie vervalsing is hiermee dus voor een deel omzeild, door de nadruk te leggen op iets veel belangrijkers. 'Bovendien'zegt Van Hecke zelf, 'ken ik geen één schipper die er helemaal van moet leven. Of misschien dat er in Brouwershaven iemand zit. maar die ken ik niet. Verreweg de meesten die hun zeilschip aan groepen verhuren hebben er ook nog een andere bron van inkomsten bij. Dus dat argument van vervolg op pag. 18

Tijdschriftenbank Zeeland

Nieuw Zeeland | 1984 | | pagina 47