marcheeren r op' j| c Z-V - <>-• Müi v -eaniMK rechterhand van Mullié zit mevr. Riemens. Wie namen weet van de andere leden van het gezelschap, wordt vriendelijk verzocht dat te melden via 'n brief aan de redaktie van Nieuw Zeeland. redaktie voorde inhoud: Mullié, Bimmelen Wolders. De laatste was de eigenaar van een goed lopende rijwielhandel. Later had bij een funkfie in de SDAP-koöperatie 'De Vooruit'. Bimmel zijn we al tegengekomen, toen hij nog vrije socialist was. Hij moet tegen 1900 naar de SDAP zijn overgegaan. Hij was sinds 1884 zetter op de drukkerij van Kröber, waar de Middelburgsche Courant gedrukt werd (nu is dat de drukkerij van Den Boer), en oprichter van de Middel burgse afdeling van de typografenbond (nu de grafische bond van het FNV). Een wat emotionele man, maar met een helder verstand. Zoals zo velen in de vroege arbeidersbeweging wilde hij met grote bezieling kennis vergaren. Twee jaren spaarde hij om 'De Socialisten' van H.P.G. Quack te kunnen kopen, met zijn zes delen toendertijd de bijbel van het socialisme. Hij was slechthorend en nogal ziekelijk, vooral door de loodvergiftigingen die hij telkens weer op zijn werk opliep. Behalve dat hij aktief was in de SDAP, speelde hij ook een belangrijke rol in de Middelburgse Bestuur- dersbond, een samenwerkingsverband van plaatselijke arbeidersverenigingen, waar hij jaren voorzitter van was. Toen Ter Meulen in maart 1902 ophield als provinciaal vertegenwoordiger volgde Bimmel hem op. De centrale figuur van het trio was evenwel Mullié. Hij werkte op de meelfabriek van Kakebeeke. Wibaut schrijft in zijn herinne ringen dat Mullié er niets te doen had, zodat hij veel kon lezen. Belezen was hij zeker, maar een paar jaar later moest hij zo hard (17 a 19 uur per dag) werken, dat hij in 1906 opzei. De Baanbreker zou eerst drie maanden op proef verschijnen. Hij werd gedrukt bij Kröber (waarschijnlijk). Daar had Bimmel voor gezorgd, om als socialist zijn baan wat te rekken op die drukkerij. Pompeus Het blad had een duidelijke funktie voorde partij: mensen kennis laten maken met de SDAP, de weg bereiden voor partijlidmaat schap en abonnement op Het Volk, dat met grote tekorten kampte. Je kunt de Baanbre ker een propagandablad noemen, maar schreeuwerig was hij niet, al werd soms pompeus over de steeds voortschrijdende zegetocht van de sociaal demokratie geschreven: 'De S.D.A.P. behoort tot de partijen met het meest nauwkeurig omschre ven program en wij sociaal-demokraten marcheeren als een welgeordend leger op, onafgebroken in de richting van ons ideaal; op onze congressen stellen we onzen weg vast en dan rukken we moedig langs dezen op in de blijde zekerheid, dat ons de overwinning wenkt', heet het op 12 juli 1902. De krant bekende maar zelden kleur in de vele konflikten die de SDAP verdeelden. De Baanbreker was dan ook niet zo kleurrijk als De Toekomst die wél een eigen geluid liet horen onder de vrije socialisten. Er stonden soms zeer simpele artikelen in het blad, opdat zoveel mogelijk mensen de krant konden lezen. Ene Gijs schreef parlementaire overzichten, want net als de SDAP als geheel, richtte de Baanbreker zich sterk op het parlementaire werk: verkiezingen, Tweede Kamer, gemeente raad. Algemeen Kiesrecht, voor man en vrouw, was een van de belangrijkste aandachtsgebieden. Vanaf 13 september 1902 schreef de bekende propagandist L.M. Hermans, bijzonder gehaat bij de vrijen (Louis Maximiliaan Barrikade noemde Van Emmenes hem), de kameroverzichten; vanaf juli 1903 de journalist Jan de Roode. Ook de Baanbreker keurde het koningshuis af. Als koningin Wilhelmina in november 1901 een miskraam heeft, heet het: 'Voor jonggehuwden is dat te betreuren, maar als socialisten, die in het koningschap een ornament zien, waarachter het kapitalisme zich verschuilt, heffen wij daarover geen jeremiades aan.' In 1902 kwam er een rubriek voor de drankbestrijding, gevuld door de onderwijzer P.K. Peerlkamp; vanaf 1903 ook een vrouwenrubriek. In januari 1902 werd een (al vlug weer gestopt) projekt begonnen om lonen en werkomstandighe den op het platteland te beschrijven. Er zat dus ontwikkeling in de krant. Helaas klonk deze in het abonnementenbestand niet door. Begonnen met 100 abonnees, had het blad twee weken later het dubbele. Al vond de redaktie dit bevredigend, het was niet voldoende. Op 7 december beliep het tekort al 50 gulden. Velen vonden de Baanbreker te duur voor zijn formaat. Drukker was Littooij. De kommissie van redaktie werd flink veranderd: Bimmel werd vervangen door Krijgsman uit Goes en Wolders door Ter Meulen. Krijgsman werd in april overgeplaatst naar Leeuwar den en weer vervangen door Wolders. Een administrateur werd nu ook aangesteld: C. v.d. Weel, al administrateur van de koöperatie De Broederband. Net als Bimmel was hij zetter van beroep. Geweldig met de verkoop ging het nog steeds niet. In september 1902 had het blad nog geen eigen kolporteurs, want de kolportage had weinig te betekenen. Baijens deed in Middelburg zijn best, maar het zal hem wel net zo vergaan zijn als de kolporteur in Vlissingen, die door de oU f. J A f./p .0' (h Tfff- tsi. f/ 0CO> 13

Tijdschriftenbank Zeeland

Nieuw Zeeland | 1984 | | pagina 49