De Vrij
Uit het sportj
Otto Visser Sporttheater pres
Wat vooraf ging
1
Titel: De Vrije Markt.
Datum: zondag 16 december, aanvang 16.40 uur.
Spelers: Piet de Koster en zijn vrouw, A.J.P. Simon Thomas
(eigenaar de Huifkar en voorzitter van de Vereniging
Marktbelangen), Wim Jagt, supporters.
Regie: Han van de Kop, Siem de Schaatser, Dick Snippe.
Geluid: Grieg: Piano Concerto in A minor, op. 16. 1st movement:
allegro molto moderato; 2nd movement: adagio; 3rd movement:
allegro molto moderato e marcato-andante maestoso.
De sceptici, die zich 16 december wensten te baden in
leedvermaak, zijn niet aan hun trekken gekomen. De
competitiewedstrijd Vlissingen-Boeimeer werd afgelast en
de tropische verrassing bleef daarom uit. De regen spoelde
voor Vlissingen de dreigende naweeën van de Liberiaanse
trip weg. Vierentwintig uur, nadat de ploeg met reisleider Piet
Koster weer op de thuisbasis was gearriveerd, werd het
Vlissingse veld als enige in die klasse onbespeelbaar geacht!
Toneelbeeld: De Middelburgse Markt volgens Herinrich
tingsplan S 225-17. Markt-westzijde.
De promenade wordt ingericht, zoals die aan de oostzijde
reeds aanwezig is. Rekening houdend met de stand van de
zon is een strook voor zomerterrassen aan de overzijde van
de promenade geprojekteerd.
Markt-zuidzijde.
Een promenade, waarbij aan terassen geen behoefte is,
gezien het gebruik van de panden aan die zijde. Wel is een
bomengroep geprojekteerd; onder deze bomen kunnen
vaste elementen, zoals friteskraam en de halteplaats voor de
paardetram een plaats vinden.
Voorplein stadhuis.
De ruimte voor het stadhuis (de gele steentjes) is vergroot;
op informele wijze kan dit plein door bussen en fietsers
gekruist worden.
(Piet de Koster komt over de Markt aanlopen. Hij heeft de
kerk schoongemaakt en is op weg naar café-restaurant de
Huifkar. Hij draagt een dikke winterjas en heeft een warme
hoed over zijn oren getrokken. Hij loopt een beetje te
dromen. Uit de Huifkar komt A.J.P. Simon Thomas naar hem
toe gesneld).
Piet de Koster: Dit maak je nooit meer mee in je leven, geloof
me maar, nooit meer. Ik ben moe van het praten. Altijd
maar praten over mezelf, altijd maar de klokken horen
luiden, zonder iets te zeggen. Maar laten we een hapje
gaan eten, dat praat gemakkelijker.
(Piet de Koster en A.J.P. Simon Thomas lopen langs de
provinciale kracht, waar een groep mannen staat te wachten
op de uitslagen. Zwijgend werken ze het eten uit de plactic
bakjes van de belendende automatiek naar binnen. Ze
vervelen zich. Ze hebben zin in sneeuwballen gooien, maar
er ligt geen sneeuw).
Mannen in koor: (richting Piet de Koster): Boe!!
Piet de Koster: Kunst. Mij een hoedje laten schrikken.
20
