nieuw zeeland
nummer 3
het volgend nummer
Inhoud
Riooljournalistiek
AKB en BMD
nummer 3, maart 1985
kleur omslag: nummerbord-geel
oplage: 2100 exemplaren
uitgave: Stichting Nieuw Zeeland
postbus 276, 4330 AG Middelburg
telefonisch bereikbaar via tel. 01180-
27701, 01180-26043, 01105-2478 of 01182-
2741
postgiro: 54 85 269
aan dit nummer werkten mee: Marrit van
der heijden, dick anbeek, elsa westland,
ton besselink, silvia wielemaker, jo jobse,
bert gerestein, frans van dixhoorn (dix),
hein verwer, engel reinhoudt, theo raats,
ko de jonge, joop dam, pierre vlamings,
bert altena, frans boogaard, andré van
himme, peter steutel, ad de jong, trudi
warns, kees slager, jan zwemer, ma
samarpan vanita, jan koole.
het volgend nummer van nieuw zeeland
verschijnt op 3 april.
ingezonden brieven, advertenties en ande
re bijdragen moeten uiterlijk donderdag 21
maart binnen zijn op postbus 276, 4330
AG Middelburg.
Een stalen gevaarte donderde uit een kraan op een ammoniak-leiding bij de NSM.
Een bijna-ramp. De NSM zwijgt erover, pagina 3.
Nooit boos zijn, nooit genieten, altijd gehoorzamen, altijd schuld.
Beschadigingen door een autoritair geloof, pagina 4.
'Geen radio-aktief afval in Zeeland'
CDA-kamerlid Eversdijk als spits van de anti-kernenergiebeweging, pagina 7.
Burgemeester Van den Heuvel meende voor de t.v. dat de inwoners van Borsele geen
problemen hadden met kernenergie. Hij had 't ze niet gevraagd: in acht dorpen zijn al
comité's tegen kernenergie, pagina 8.
Noordzeevis ziek door gif. Wetenschappers zien het nu ook. pagina 9.
Ook de Duitsers hadden 'Gott mit uns' op hun riem geschreven. Interview met pacifist jan
Blanken, pagina 10.
Kantinekunst. De keus van Otto Visser van het sporttheater: Le Grand Jump, pagina 12.
'Bezuinig op al wat ge wilt, maar zorg dat de partij in stand blijft.' De socialistische pers in
Zeeland, pagina 14.
'De liefde zal verkoelen en het onrecht zal heersen.' Journalist Rudie Kagie interviewde
jongeren, onder meer uit Middelburg. Een fragment uit zijn boek. pagina 17.
De afvalverwerking door Kringloopwinkel Pudding en Gisteren in Goes. Het ideaal en de
praktijk, pagina 19.
En ook nog: Raats, Sienkel, Ko de Jonge, Kryptogram en eervolle vermeldingen.
Dat kan er toch wel weer mee door voor maar f. 2,50.
Ik heb me, en doe het nog, grenzeloos
geërgerd aan uw benadering van de
kernenergie i.v.m. een eventuele tweede
kernenergiecentrale te Borssele.
U schreeuwt alle nadelen van de daken
zonder stil te staan bij de voordelen of
vergelijkingen met bijvoorbeeld kolencen
trales. Ik krijg de indruk dat u een
stemming wenst te kweken door o.a. het
oproepen van angstpsychoses zoals oorlog
en het fraaie fantasieverhaal over 'Een
ongelukje'. Ik vind dit riooljournalistiek.
Ik begrijp niet dat u zulke artikelen
opneemt. Nog minder begrijp ik dat de
schrijvers hier in de regio willen wonen,
werken en recreëren. Dit betekent dat zij
door dit fraaie proza alleen anderen de
schrik op het lijf willen jagen.
Op de inhoud van uw blad kan ik in detail
nog verder ingaarn, maar dat heeft toch
geen nut.
Nog een enkel punt. Vlissingen is een stad
die in het verleden tijdens alle oorlogen
altijd vele klappen te verduren heeft
gekregen. Lees er de geschiedenis maar op
na. Bij een volgende oorlog zal het weer
gebeuren - ook als er één, twee, zes of geen
kernenergiecentrales staan. De haven
monding en havens waren, zijn en blijven
het doelwit. Daarnaast veronderstel ik dat
andere reeds bestaande industriën in geval
van oorlog niet zonder gevaar zullen zijn
voor de regio.
J.C.M. van Segeren
Arnemuiden
2
In N.Z. nr. 2 (februari) stelt Toine
Huysmans (voorzitter van de werkgroep
Kernenergie Zws-Vl), dat de BMD de
angel uit de anti-kernenergie beweging
(AKB) heeft gehaald. Persoonlijk ben ik
het daar niet zo mee eens. De BMD is
effektief geweest, net omdat de angel er bij
de AKB niet in zat. De AKB is verzwakt,
omdat ze als geheel nooit in staat is geweest
de strijd daar te leggen waar deze behoorde
gevoerd te worden.
Opnieuw moet er gemobiliseerd worden
tegen de plannen van Lubbers en Co, die
het Nederlandse kernenergiepark willen
uitbreiden. De AKB zit nog op zijn gat en
moet recht krabbelen, tegen het heersende
defaitisme in. Dit defaitisme bij de
Nederlandse bevolking is begrijpelijk.
Ondanks alle verzet, demonstraties e.d.
gaat de regering stijf door.
De konklusie zou nu moeten zijn, dat de
tot op heden gehanteerde aktievormen
blijkbaar niet voldoende zijn geweest om
de machthebbers te bewegen van hun
plannen af te zien. Terug zomaar de oude
AKB-weg bewandelen, zal de slagkracht
van de AKB niet zodanig kunnen maken,
dat het doel bereikt kan worden.
Wat dan wel? Duizenden mensen zijn
betrokken geweest bij de AKB-akties. Zij
beseffen nog onvoldoende dat 'vragen
alleen' de machthebbers niet zal bewegen
om van hun plannen af te zien, maar ook
beseffen zij nog onvoldoende, dat zij
beschikken over de middelen om de bouw
van kerncentrales onmogelijk te maken. In
Den Haag kunnen ze veel bepalen, maar
telkens is de medewerking vereist van
duizenden. Onder deze duizenden bevin
den er zich vele tegenstanders van
kernenergie. Een dreiging van een boykot
of zelfs een werkstaking zal de regering
heel wat minder zelfverzekerd maken. De
organisatie hiervan is echter vlugger
gezegd dan gedaan om diverse redenen, die
ieder wel bekend zijn. Een boykot of
werkstaking moet kollektief gedragen
worden, wat een sterke motivatie vereist
voor de opzet en het verloop.
Een aktieve en massale boykot werk
staking heeft de meeste kans van slagen
indien de vakbonden zich achter het
initiatief stellen. De bondsleiding, hoewel
deze zich uitsprak tegen de verdere bouw
van kerncentrales, zal op dit ogenblik nog
zover niet willen gaan. Hooguit zal de
bondsleiding het individuele recht voorde
werknemers in betrokken bedrijven op
eisen, om het betreffende werk te weigeren.
Deze houding maakt de strijd binnen de
bedrijven (en daar zit dus het zwaartepunt)
tot een morele, individuele en weinig
effektieve strijd. Ondanks enkele lastige
werkweigeraars zal alles doorgaan, de
weigeraars worden de gebeten honden.
De AKB krijgt dus de taak zich te gaan
richten op zgn. 'bedrijvenwerk'. Er moet
systematisch gaan gewerkt worden aan
zoveel mogelijk (belangrijke) bedrijven.
Dat vereist een langdurige en een inspan
nende inzet.
Het is veel eenvoudiger om demonstratieve
optochten te organiseren dan de werk
nemers van een bedrijf tot een werkstaking
te bewegen. Het is dus zeker niet voldoende
om als AKB enkel op te roepen tot staking
of boykot! Sukses is enkel te verwachten na
langdurig werk direkt onder de betrokken
mensen in de bedrijven. Dus aan de
poorten, kantines, vakbondsvergaderin
gen, enz
Luk Brusselaers
Sekretaris werkgroep kernenergie Zws. VI.
