Dorpscomité's schieten als
paddestoelen uit de grond
Hoe de burgemeester van Borsele de
anti-kernenergiebeweging opstartte
Zonder dat hij het zelf wist of wilde, is
burgemeester Van den Heuvel van Borsele
de man, die de stoot heeft gegeven voor het
oprichten van een hele rij dorpscomité's
tegen de tweede kerncentrale in zijn
gemeente.
'Ja', zegt Jan Bruijns, in wiens huis het
comité Ovezande ontstond, 'toen de
burgemeester voor de televisie uitspraken
ging doen alsof de hele bevolking van
Borssele geen enkel probleem heeft met de
kerncentrales, hebben we hier met een paar
man tegen elkaar gezegd: dat kunnen we
toch niet zomaar over ons heen laten
gaan.... We zijn toen met een stel mensen
om de tafel gaan zitten en we hebben
besloten, dat we duidelijk moesten laten
horen, dat er in Borsele mensen wonen, die
wél ongerust zijn. Daarom hebben we dat
comité opgericht en die brief gestuurd naar
het gemeentebestuur en de provincie.'
Na die spontane' start in Ovezande
ontstond er in de Borselse dorpen een soort
sneeuwbal-effekt. Binnen een paar weken
schoten in allerlei dorpen comité's als
paddestoelen uit de grond. Ellewoutsdijk
was nummer twee, daarna volgde Nisse en
even later Heinkenszand. Intussen zijn er
ook al comité's in Oudelande, in 's
Gravenpolder en in Nieuwdorp opgericht.
In 's Heerenhoek volgt op 13 maart de start
van het achtste comité, terwijl in drie
andere dorpen de voorbereidingen worden
getroffen.
Handtekeningen
Het eerste comité dat verder ging dan
8
vergaderen en informatie uitwisselen was
dat van Ellewoutsdijk. Dat kleinste dorp
van de Zak van Zuid-Beveland heeft een
eigen dorpskrant. En daarin schreven een
paar initiatiefnemers een artikel tegen de
dreigende komst van de tweede kerncen
trale. Meteen daarna gingen ze met z'n
achten het dorp in om handtekeningen op
te halen.
Een van die acht is Petra Kerkhof. Ze
vertelt: 'Er wonen in ons dorp 308 mensen
en we hebben 163 handtekeningen opge
haald. Als je dan bedenkt, dat er mensen
zijn die niet thuis waren, dat er mensen
waren die wel tegen zijn maar liever hun
naam niet op zo'n lijst zetten, dan
overdrijven we niet als we zeggen, dat een
behoorlijke meerderheid hier onze onge
rustheid deelt. En weet je, wat ons zo
opviel, toen we langs de deur gingen? Dat
juist de oudere mensen grif hun handteke
ning zetten. Die hadden reakties in de sfeer
van 'er is hier al rotzooi genoeg en al is het
niet meer voor mezelf, het is belangrijk
voor ons nageslacht'. Die mensen zijn
inderdaad echt bezorgd.'
Petra heeft voor het raam van haar huis een
raam-krant gemaakt, waarop de dorps
bewoners het nieuws over de strijd tegen de
kerncentrale kunnen lezen. En dat gebeurt:
regelmatig staat er iemand de krant te lezen
voor haar raam.
Wat er met de handtekeningen gaat
gebeuren, is nog niet zeker. Petra: 'Voor
ons was het een middel om er zeker van te
zijn, dat we niet alleen staan in onze
bezorgdheid. We weten nu, dat de
meerderheid van het dorp net zo denkt als
wijOf we nu al die namen en adressen aan
de gemeente moeten gaan brengen, weet ik
niet. Vooral omdat sommige mensen dat
niet zo leuk vinden. En omdat het
gemeentebestuur kennelijk heel graag wil
weten wie er allemaal tegen is.'
Brief terug
Bij de gemeente Borsele zijn ze inderdaad
een beetje geschrokken van al die comité's.
Zo meende de gemeente-voorlichter dat
het tot zijn taak behoorde om een van de
leden van het comité Heinkenszand op te
bellen om inlichtingen te vragen over de
samenstelling én de grootte van het comité.
Nóg spastischer deden B. en W. toen ze
ontdekten, dat vragen van de PvdA over de
uitlatingen van burgemeester Van den
Heuvel gewoontegetrouw op het raadhuis
gekopieerd waren en naar de pers
gestuurd. Een ijlbode moest de brief met de
-lastige- vragen terughalen bij de PTT. De
man kwam inderdaad met enkele envelop
pen terug, maar daarin bleek heel andere
post te zitten....
Dat resulteerde dan weer tot de zotte aktie,
dat een gemeente-bode zich de daarop
volgende morgen op de stoep van de PZC
posteerde om daar de postbode op te
vangen om die alsnog de enveloppe met de
gewraakte vragen afhandig te maken....
Desalniettemin kwamen de vragen natuur
lijk toch in de krant.
vervolg op pag. 18
