foto Elsa Westland
zoekend om zich heen kijkt in een (alweer)
rose wereld. Het is een hommage aan z'n
dochter, zoals hij ook een schilderij aan
zijn zoon heeft opgedragen. Hij wil de titel
verklaren omdat dat ook belangrijk is voor
zijn dochter.
'Dat hondje blijkt ons eigen hondje te zijn.
Ze is er erg op gesteld. Het schijnt in de
kamer te mogen piesen. Ik mag dat beest
niet buiten zetten, moet vragen of het
asjeblieft niet ergens ander kan piesen, zö
ongeveer. Dogscape wilde ik 't eerst
noemen; dat vond ik niet goed genoeg, 'n
Keer was ik met m'n dochter en de hond in
een pub. Een man vraagt: 'Meneer wat is
dat voor ras?' Anais is overgevoelig op het
punt van honden. Ik denk: razendsnel 'n
antwoord verzinnen, want het is 'n
vuilnisbakkenraskan ik niet zeggen
waar ze bij zit. 'Een Mexicaanse slangen-
doder, uiterst zeldzame hond.' Goh
meneer, nog nooit van gehoord, prachtig
ras zo te zien. Kijk naar het schilderij: een
lege woestijn, geen slang te bekennen.'
Een van de drie grote doeken draagt de
mooie titel: 'Nefertete and her diseased
husband'.
'Dat kleine bruine dingetje doet me denken
aan een Egyptische koningin, dat daar aan
een vermolmde man: zo ontstond de titel.
Ik weet niet waarom. Ik wil 't opschrijven,
maar hoe schrijf je Nefertete? Ik zoek 't op
in de encyclopedie en wat staat er?
Echtgenote van Achnaton etc., en de
enige Egyptische koningin, die zich wel
eens liet afbeelden in huiselijke tafereeltjes.
De titel van dat schilderij is 'Thinking of
our great ancestors', denkend aan onze
grote voorvaderen.
'Kijk er 'ns goed naar. Dat schilderij is
gevaarlijk. Als mensen dat goed lezen, dan
kunnen ze niet zómaar doorleven, dan
zullen ze iets 1-an-g-e-r- moeten praten met
hun eigen vrouw of partner, zónder al te
gauw legitiem ruzie te gaan maken. Ze
zullen iets méér moeten, op straffe van
eeuwige verdoemenis.'
Van drie grote doeken, die een hele wand in
de galerie vullen, trekt het middelste de
meeste aandacht. Twee figuren, die zich op
enige afstand van elkaar bevinden, zijn in
verhouding tot het doek heel klein. Toch
vullen ze de enorme roze ruimte. Titel:
Lesbian love is here to stay.
'Dat heb ik in twintig minuten geschil
derd. 't Is verkocht, meteen, aan een mij
onbekende. Dat vind ik prachtig. Heb je
dat rose puntje gezien? Rosebud? Schitte
rend hé? Mijn schilderijen zijn mooi, zeer
beduidend. Maar ik ben met andere dingen
bezig.'
Zijn dochtertje, Anaïs (13), die net
binnenkomt vult aan: 'met de kunst van
het levenen het Overleven'
'Kijk', gaat hij onverstoorbaar verder,
'waar ik mee bezig ben, dat mag ik niet
onthullen. Maar alle stukjes vallen als een
legpuzzel in elkaar: dat ik nu een
tentoonstelling heb, dat moet zo zijn. En
dat jij hier komt, dat moet zo zijn. Het
plaatje wordt duidelijker.'
Als ik zeg, dat hij praat als een schilderij en
18
dat ik dat mythisch vindt: 'Dat is goed, jij
moet het niet weten, de lezers moeten het
eruit halen.'
Hij herhaalt, dat hij soms als een dorpsgek
wordt ervaren. Ik zeg, dat hij door een
aantal mensen wel degelijk wordt geres
pecteerd.
'Ja, dat is één laag, maar verder zijn ze
afwerend, ze zijn bang voor me.'
Hij begint te vertellen over een jongen, die
hij in de Piek (jongerencentrum in
Vlissingen) ontmoette. Jongen zat flink in
de problemen, vooral door herrie met zijn
ouders, vader slaat moeder, etc. Gustaaf
kon hem niet zomaar aan z'n lot overlaten
en slaat, aan de bar, zijn armen om hem
heen en drukt zelfs zijn hoofd tegen de
krullebol van de jongen. Dan zegt hij: we
moeten er eens even over praten, draait
zich om, loopt naar een tafeltje en gaat
zitten. Vóór hij er erg in heeft, is de jongen
op zijn rug gesprongen en begint deuken in
zijn hoofd te slaan. Bril kapot, kunstgebit
in splinters in bovenkaak, horloge kapot.
Achteraf blijkt dat de jongen dacht met een
homosexueel van doen te hebben.
Gustaafs enige verweer is met zijn armen
zijn hoofd te beschermen. Terugvechten
kan en wil hij niet. Heeft moeite met die
bekentenis.
'Ik kan niet echt boos worden, maar ik
wèèt ook waarom mensen niet boos
behóren te worden.'
No Mexican snake in sight no more.
Het is de titel van een merkwaardig
schilderij, waarin een blauw hondje
