inhoud:
nieuw zeeland
nummer 4
het volgend nummer:
God
Rectificatie
kleur omslag: nummerbordblauw
foto-omslag: elsa westland
nummer 4, april 1985
uitgave: stichting nieuw zeeland
postbus 276, 4330 AG Middelburg
redactie en administratie:
telefonisch bereikbaar op tel. 01180-26043,
01105-2478, 01182-2741.
postgiro: 548 52 69
aan dit nummer werkten mee: bert
gerestein, peter steutel, middelburg foto
grafen kollektief, ad de jong, trudi warns,
kees slager, andré van himme, bert altena,
ko de jonge, theo raats, engel reinhoudt,
elsa westland, jo jobse, silvis wielemaker,
hein verwer, ton besselink.
het volgend nummer van nieuw zeeland
verschijnt op 1 mei.
advertenties, ingezonden brieven en ande
re bijdragen moeten uiterlijk vrijdag 19
april bij de redactie binnen zijn.
Een waddenkust ontwikkelt zich voor de Zeeuwse en Zuidhollandse stranden,
compleet met nieuwe eilanden. Nieuw Zeeland pag.3
Het aantal ongelukken steeg van 32 in 1981 tot 58 in 1984. Westkapelle bleef er
onkundig van op één centimeter aan een ramp ontsnapt te zijn. De valse
echo's en vluchtige dampen. Een onthutsende speurtocht over de Zeeuwse waterenpag. 5
De Zeeuwse zuinigheid. Een wetenschappelijke afrekening.
'Je moet de tering naar de nering zetten'.
pag.8
Weinig bescherming tegen gevaarlijke stoffen, handig gebruik van sociale voorzieningen,
een twijfelachtig personeelsbeleid en de rol van de heftruck.
August de Meijer in Terneuzen doorgelicht. pag. 10
De Russische Revolutie wordt eerst doodgezwegen, maar zorgt later voor een
opleving van De Baanbreker en De Toekomst. Voor even. De ondergang van de
Socialistische Pers in Zeeland (slot) pag. 12
Van der Braak exposeert schilderwerk bij Galerie Marquis in Vlissingen.
'Als de mensen Rembrandt, en Chateau la Tour 1948 hadden begrepen, had de
wereld er al lang veel beter uit gezien. Een portret. pag. 16
En ook nog: De demonstratie, Peter Steutel, Ko de Jonge, Sienkel, Raats,
Kryptogram, brieven.
alle vreugde, die van levensbelang is. Al
spelen nu door mijn geest de woorden van
Dit is een reaktie op het verhaal van
Marianne in het maart-nummer, 'God was
degene die altijd op de loer stond'.
Ik ben kwaad om wat Marianne is
aangedaan èn om wat God is aangedaan.
De laatste zin: 'Ik vertrouw Hem niet met
m'n kinderen. Mij kan-ie dan wel inpikken,
want met mij wordt het toch niets meer,
maar m'n kinderen, daar blijft die God af,
heeft er voor gezorgd dat ik deze brief
schrijf.
Helaas proberen veel mensen de vrijheid
die God ons geeft, te verdoezelen. Ze
leggen in zijn naam anderen allerlei
beperkingen op. Dat kunnen ze doen,
omdat ze zich sterker, machtiger willen
voelen. Daarbij ontnemen ze die anderen
alle vreugde, die van levensbelang is. Al
spelen nu door mijn geest de woorden van
Jezus van Nazareth: 'Vader, vergeef het
hun, want ze weten niet wat ze doen' dan
word ik toch kwaad. Het is intens triest dat
vooral kinderen het slachtoffer zijn/ge
worden van dit verkeerde gebruik van
macht. Zij zijn het meest weerloos. Na hun
geboorte hebben zij nog geen stern-recht en
zijn volkomen afhankelijk.
Hen te dreigen met straffen hoort bij
onmacht, het hoort niet bij God, die in zijn
goedheid zijn mooie schepping aan ons
toevertrouwt. Hij verlangt van ons dat we
daarvan met anderen genieten èn dat we er
zorgvuldig mee omgaan.
Zelf ben ik zo gezegend, dat ik, net als
Marianne, drie kinderen mocht baren. Ze
zijn nu zelfstandig. Ik weet nog heel goed
dat ik zowel hun geboorte als hun eerste
aarzelende lachje als geschenken van God
kreeg. Hij was erbij. We vierden vaak feest
ter ere van alles en nog wat, waarbij Hij als
'eregast' de hoofdpersoon was.
Als er verdriet was konden we bij Hem
uithuilen, door alleen maar te zeggen wat
er aan de hand was.
We doen God groot onrecht als we
(bewust) zijn aangeboden liefde, ontfer
ming, trouw en vergevingsgezindheid
negeren door bang voor Hem te zijn. Jezus,
zijn menselijke vertegenwoordiger, zou
voor niets geleefd hebben als we zijn
woorden niet serieus nemen. De macht
hebbers probeerden hem destijds ook klein
te krijgen, maar dat ging gelukkig niet
door, want hij stond op.
Ik ben er heilig van overtuigd dat hij het
meende toen hij zei dat we moeten worden
als kinderen met vreugde als er plezier is,
met woede als er iets slechts gebeurt, niet
achterdochtig maar met vertrouwen, niet
berekenend maar eenvoudig, maar onbe
vooroordeeld naar de ander toegaan. Die
kan echter niet komen in een wereld van
ikke-ikke-en-de-rest-kan-stikken.
Die toekomst wordt zichtbaar in een
wereld van samen-delen-en-spelen. Doen
we wat Hij zo graag wil dan zijn we,
inplaats van angstige wegkruipers zijn
vrienden èn die van elkaar.
Met deze brief wil ik de goede naam van
God en de geschenken die Hij ons geeft, in
ere houden. Ik hoop dat Marianne er ook
van leert genieten. Ze zijn haar van harte
gegund. En ook alle bangmakers die het zo
anders zien.
Sonja Hemelaar-Kalmijn
West-Souburg
In het vorige nummer was de Socialis
tische pers de tijd een maand vooruit. Bij
het artikel stond (14) vermeld. De
veertiende en laatste aflevering verschijnt
echter deze maand. Er had vorige maand
gewoon Socialistische Pers in Zeeland
(13) behoren te staan. Niemand mist dus
een aflevering. U krijgt wel onze excuses.
2
