ook de eerste elpee, ondanks dat Juttemis
de plaat niet echt aan de live concerten deed
denken, van NRC recensent Frans van
Leeuwen een goede recensie. In het blad
Jazz Nu schreef hij twee jaar nadat de plaat
uitkwam, in 1982: 'Het is schandelijk dat er
in Jazz Nu nooit een regel aan Sint Juttemis is
besteed, want dit orkest maakt pracht-
muziek, waar iedere jazzliefhebber en zeker
alle Breuker-fans kennis van zouden moeten
nemen. Dat laatste weet ik trouwens ook pas,
sinds ik de groep mei jongstleden in het
(Amsterdamse) Bimhuis aan het werk hoorde
en zag.'
Volgt een beschrijving van de nummers op
de elpee, de aanbeveling de plaat te kopen
of, beter nog, naar een concert te gaan. Hij
vond live kennelijk toch beter dan studio.
Van Leeuwen eindigt zo: 'Sint Juttemis is
wel geen fanfare, maar het is wel een hele
goede.' Wordt de distributie van de nieuwe
plaat geen probleem? 'Tja, dat moeten we
zelf doen', verklaart Nick. 'Bij de vorige twee
hebben we trouwens ook heel veel zelf
gedaan. Die platenmaatschappij doet zo
ongeveer niks aan promotie. Gelukkig zijn er
mensen die buiten het officiële circuit om
platen verspreiden. De B. V. Haast bijvoor
beeld. Die heeft de andere platen van ons
ook.' Dies verzucht dat de groep eigenlijk
iemand voor dat soort zakelijke dingen zou
moeten hebben. 'Het is een vak apart. Waar
't ons in eerste instantie om gaat, is dat de
muziek die we spelen op de plaat wordt
geregistreerd. Tophits hoeven we niet te
maken. Een plaat is voor ons een document en
Ron Konings heeft het knap gedaan.
Nummer drie is natuurlijk weer anders dan
twee en een. Er is een nieuwe muzikant bij,
een Belg. Daarmee is het aantal Belgen op
drie gekomen. Maar ook in klankkleur
verschilt deze van de andere twee. 'De
ontwikkeling gaat door', verzekert Dies.
ook weer contacten nodig. Ik zou veel meer
willen zien.'
Ad de Jong
Gereis
Na alle artikelen over Juttemis doorgeno
men te hebben, blijkt dat niemand de
muziek kan benoemen. Hoe noemen jullie
het zelf, jazz? 'Nou', zegt Dies peinzend, 'er
zitten wel veel jazz-invloeden in. Maar ik hou
er niet van het in een hokje te stoppen. Alles
wat ons aanspreekt, gebruiken we. Nu hebben
we er bijvoorbeeld ook een zangstem bij, dat
is Patricia. Dat is nieuw, staat ook nog niet op
de plaat.
Jullie geluid is uit duizenden herkenbaar.
Ben je nou nooit eens een groep tegengeko
men die soortgelijke muziek maakt? 'Nee',
zegt Dies beslist. 'In Duitsland zeggen
mensen wel eens: ah, Breuk er. Want die
kennen ze. Maar we hebben toch een ander
geluid.' Voordat dat ontstaat moet er
overigens flink wat afgereisd worden. Dies
schrijft de stukken. De Zeeuwse leden
nemen die met elkaar door. De partituren
worden naar de Belgen gestuurd, die ze daar
instuderen. Vervolgens repeteert de hele
groep een aantal malen.
Is het geen handicap in Zeeland te zitten?
'Het heeft zijn voor- en nadelen', vindt Dies.
'Componeren is voor mij een eenzame
bezigheid en dan is het een voordeel hier te
zitten. Je gaat niet zo snel componeren uit
irritatie, eerder uit inspiratie. En toch heb je
