Terneuzen dreigt JAC
nek om te draaien
Berichten uit de welzijnswereld
G.S. van Zeeland hebben besloten 45.000 gulden beschikbaar te stellen aan de enige club die in Zeeland
aan alternatieve hulpverlening voor jongeren doet, het JAC in Terneuzen.
Het is allereerst een erkenning van het nut van het JAC. Het is ook een lesje aan het gemeentebestuur van
Terneuzen dat niet zoveel met die club op heeft.
B. en W. staan op het standpunt dat het een vrijwilligersclub moet blijven. Omdat de provinciale
subsidie slechts 90 procent van het salaris is, zal het Terneuzense gemeentebestuur nog moeten
debatteren over een gemeentelijke bijdrage van tien procent, ofwel 5000 gulden.
En het ziet er naar uit dat die er niet komt, waarmee de hele subsidie aan het JAC zou voorbij gaan.
Ton Besselink, tot voor kort actief in de jongerenhulpverlening en nu op Walcheren bezig met
het opzetten van een JAC, verdiepte zich in de kwestie, en passant een serie uitwassen noterend in de
gevestigde welzij nswereld.
De Terneuzense gemeenteraad staat be
paald niet te trappelen om met een krediet
van 5000 gulden een vaste kracht bij het
JAC mogelijk te maken. Eerder dit jaar
wees de raad een verzoek van het JAC, om
een hogere onkostenvergoeding voor de
vrijwilligers, af. De financiële positie van
het JAC is verre van rooskleurig. Het
gevolg is dan ook dat een stagière geen cent
vergoed krijgt voor de dagelijkse busreis
van huis naar werk, terwijl ze door
omstandigheden ook niet over een uitke
ring beschikt.
Dat werkt ontmoedigend. Het volgende
ook. In het populaire familieblad Panora
ma verscheen deze zomer een artikel over
jeugdhulpverlening. De schrijver sprak
over ronselpraktijken van de Zeeuwse
Stichting Jeugd Zonder gezin (cynisch) en
over JAC's die kinderen aan het ouderlijk
gezag onttrekken. Medio juni kon in de
Stem de volgende oproep worden gelezen,
mij toegestuurd door een attent en oprecht
Zeeuwsvlaming die mijn interesse op dit
gebied kent:
Wij zijn op zoek naar mensen die de
laatste tijd bepaalde ervaringen hebben
opgedaan met de werkwijze van het JAC in
Terneuzen. In goed overleg zouden wij
willen bekijken op welke wijze wij in actie
zouden kunnen komen tegen die werkwijze.
Wie zich door deze advertentie
aangesproken voelt, kan contact opnemen
met...' en dan volgt het telefoonnummer.
Gezin
Altijd nieuwsgierig naar de menselijke
beweegredenen draai ik het. Een moeder,
wier dochter is weggelopen, blijkt zich
bezorgd te maken over de hulp van een
bepaald medewerkster:
'Zo'/7 kind staat zwaar onder invloed van
ouderen en het neemt de makkelijkste weg.
Het JAC moet zo'n kind terug naar huis
brengen. Het JA C vertelt verhaaltjes en daar
sta je als ouder machteloos tegenover. Heeft
u zelf ook kinderen? Ze hebben daar een
vooroordeel tegen het gezin. Begrijp me goed.
mijn eerste kind is goed geholpen, maar deze
vrijwilligster, 't is niks, die vertrouw ik niet
bij m'n kind. Ze zouden ook veel meer
aandacht moeten hebben voor de problema
tiek van de ouders.... Misschien kunnen we
met een aantal het beleid bij het JAC
veranderen....'
Aldus.
Van mijn werk ken ik de hopeloze onmacht
die ouders soms tot agressie daden verleidt
als hun kind is weggelopen. Vermeend
falend ouderschap, onbegrip in de buurt.
Ook weet ik uit ervaring dat het weglopen
van een kind een zeer persoonlijke daad is
en een traumatische bovendien. Het kind
komt vaak in een kwetsbare en eenzame
situatie te verkeren. Miskenning of niet
serieus nemen van deze daad kan voor zo'n
kind vérstrekkende gevolgen hebben.
Van ouders mag verwacht worden dat zij
hun eigen belangen kunnen behartigen. Ze
worden daarin gesteund door de heersende
moraal en een wetgeving die niet is
afgestemd op minderjarigen (het gebeurt
nog steeds dat weggelopen kinderen via de
politie worden terugbezorgd). Bij een JAC
kan een wegloper rekenen op hulpen steun.
Recht
Als belangrijkste uitgangspunt van een
JAC geldt het recht van de jeugd om
zelfstandig hulp te vragen en te ontvangen.
Ze worden kortom serieus genomen.
Verwonderlijk is het dan ook niet dat die
houding felle reacties kan opleveren, zeker
in het gezagsgetrouwe en traditionele
Zeeuwse land, overdadig behept met het
christelijke eert uw vader en moeder.
Voor veel jongeren is de huidige maat
schappij kennelijke een zeer teleurstellende,
gezien het toenemen van het zwerfgedrag,
de groei van randgroepvorming, zelfdo
ding. alcoholgebruik en drugverslaving.
Een wereld, opgebouwd door ouderen met
een op hen afgestemde orde en rangschik
king, waarin jeugdige rebellie geen plaats
heeft of wordt misbruikt als consumptie
artikel, zoals in de muziek- en reklame-
wereld.
Bidden en danken
Eén gelukkig aspect heeft het wel: door hun
gedrag dwingen zij de ouderen na te denken
over hun eigen situatie. Veel traditionele
welzijnsinstellingen houden intussen vast
aan de vertrouwde conservatieve en discri
minerende rol. De christelijke stichting
voor internaten voor schipperskinderen
bijvoorbeeld stelt dat kinderen, ongeacht de
levensovertuiging van hun ouders, in het
internaat geplaatst kunnen worden.
Wel moet men voldoen aan drie dingen....
juist ja, zei de moslim, bidden en danken
17
