'Weemoedig mooie moitui Vijf ontwerpen voor ee 'Dus maakt architectuur via de ruimte de tijd zichtbaar' Antwerpenaar Luc Deleu ziet een pier als een off-shore-constructie, vandaar de boortorenu_ Foto's Elsa West land 'In de knoop van het tracé is een wa van Vlissingen en de zee in zich op vissers. Het circus biedt plaats aai Tegen de achtergrond van de honderden Middelburgse monu menten uit het verleden een dis cussie op gang brengen over de monumenten van morgen, dat is het idee achter een tentoonstelling van moderne architectuur in de Vlees hal. Vij jonge architecten kregen de opdracht een pier voor de boulevard in Vlissingen te ont werpen. Uit de zeer uiteenlopende oplossingen valt op te maken dat de organisatoren aardig zijn geslaagd in hun opzet verschillende opvat tingen over architectuur aan de bezoekers te laten zien. Wat te denken van een boortoren op de grens van land en water? Wat van een 159 meter hoge stalen corridor, evenwijdig aan de boulevard, die het te verwezelijken einde vormt van een pier die in Noord-Brabant horizontaal op de grond begint en recht door loopt zonder rekening te houden met de kromming van de aarde? Iets gemakkelijker te verwezelijkten is het 'amfitheater' met duizend zitplaatsen. Op de speelvloer hebben eb en vloed vrij spel. 'Het is de belichaming van de verwachting dat in het theater plots de actie zal plaats grijpen, al zijn het slechts zonnebaadsters die zich komen beschutten (tonen, verber gen) voor de wind' schrijft de Belgische architectencombinatie Wim Cuyvers, Paul Robbrecht, Hilde van Daem en Christian Kieckens. Landingsbaan De Amsterdamse combinatie Jan Benthem en Mels Crouwel voerden een practisch idee strak uit. Onder een als 'n landingsbaan 12 ogend dek hangen twee kokers die bij vloed deels onder water komen te staan. Een van de kokers is doorzichtig, zodat je droog de golven kan inlopen. De gebroeders Frank en Paul Wintermans uit Eindhoven zitten nog 't dichtst bij een traditionele pier. Het is een gebouw in zee en zal ongetwijfeld het gemakkelijkste plan zijn om uit te voeren, maar het prikkelt de fantasie minder dan de andere vier. Vlissingen heeft ooit een pier gehad, in de oorlog werd hij verwoest, en mogelijk zet de tentoonstelling de Vlissingse autoriteiten aan het denken. Maar het is niet de opzet een van de plannen daadwerkelijk te laten uitvoeren. Zo abstract als het videofilmpje, De Muur, dat bij de opening werd vertoond, is de tentoonstelling echter niet geworden. Ter wijl de filosoof Fons Elders op het scherm een muurtje bouwde in het slik, sprak zijn stem van de voelbare spanning tussen land en water, tussen architectuur en ruimte. 'Ruimte is zichtbare tijd en architectuur is zichtbare ruimte. Dus maakt architectuur via de ruimte de tijd zichtbaar', praatte Elders. Ondertussen was zijn kale hoofd fel verlicht zichtbaar voor het filmdoek, zwijgend. Later zou Elders een forumdiscussie leiden en ontspannen alle architecten tegen zich in het harnas jagen door hun opvattingen verkeerd te interpreteren. De discussie ging over de huidige opvattingen in de architec tuur en over de ontwerpen in de Vleeshal. De ontwerpers voelden er weinig voor zich in een hokje te laten stoppen. Beter dan de forumdiscussie komen de ideeën van de architecten uit de verf in de cataloges bij de tentoonstelling. Evenals de tentoonstelling heeft de catalogus de titel: Architectuur voor een zee-land. Anton van Gemert van de Culturele Dienst Middel burg en Ruud Brouwers, directeur van de Stichting Wonen, tekenen voor de redactie van de verzorgde catalogus. Politiek De leverancier van het idee booreiland als pier, Luc Deleu uit Antwerpen, zet een hele serie vraagtekens bij het beroep architect. Hij is trouw aan de idealen van de jaren zestig: tegen de autoriteiten en de vakspe cialisten en vóór de verbeelding en een onbelemmerde individuele ontplooiing. Met de architectuur heeft hij niet veel op, omdat er een sterke link ligt naar politiek en macht. 'Er wordt een maatschappij-op vatting mee verkocht.' Deleu stelt zichzelf de vraag: 'Hoe kun je nu in de maatschappij als ambitieuze architect nog werken? Zonder je aan gevestigde politieke kringen te binden, krijg je geen opdrachten. En zelfs als je wel eens opdrachten zou krijgen, wat zou dan het antwoord moeten zijn?' Deleu vindt theorieën en ideeën minstens even sterk. Vandaar zijn booreiland. 'Het was me er

Tijdschriftenbank Zeeland

Nieuw Zeeland | 1985 | | pagina 12