Twintigduizend hectare Zeeuwse bouwgrond, een vijfde van het hele areaal, staat elk jaar weer vol met het meest
nutteloze gewas dat ooit werd uitgevonden: de suikerbiet:
De hele cyclus van plant op het land tot en met de consumptie van suiker gaat bovendien gepaard met een reeks
rampen. Als je gewassen politiek zou willen indelen en je hecht waarde aan de begrippen links en rechts, dan is de
suikerbiet een rechts gewas. De biet zou namelijk al lang verdwenen zijn als er niet enorme tolmuren werden
opgetrokken tegen de import van rietsuiker. Het gevolg is dat we voor de suiker drie maal zoveel betalen als
volgens de prijzen op de wereldmarkt nodig zou zijn.
om achter een bak met graan te rijden. Er zit
altijd een goudgele kop op. Het geeft een
idee over de enorme rijkdom van het land.
Bieten donderen van de wagens, voor je
wielen. En bietenwagens brengen een hoop
klei op de weg. Een klein beetje regen erbij
en je hebt het slib, waarop al menig
automobilist is geslipt. Ik heb in de bieten
tijd mijn auto eens tegen een boom aan zijn
einde geholpen, maar kwam er zelf zonder
noemenswaardige verwondingen vanaf.
Anderen waren minder gelukkig.
Medelijden
De biet moet weg, daar worden we 't wel
over eens.
Want dan krijgen we de bewerking, met z'n
stank, z'n verontreiniging en z'n vernieti
ging van wat de biet aan voedingwaarde
heeft. Het is het enige moment dat ik
medelijden met dg biet heb.
de grond in en onwillekeurig neem je dat
streven over.
Gewassen als graan of vlas hebben niets te
verbergen. Ze groeien omhoog en schamen
zich niet om kleur te bekennen. Het hele
lichte blauw van een bloeiend vlasveld of
het rijke geel van een landje graan, daar kan
zelfs de cynicus niet tegenop. Het wordt tijd
dat een schoonheidscommissie zich ook
eens gaat bekommeren om het soort
gewassen dat de boer op het land zaait of
plant.
Ban de biet
Maar, de ellende van de biet is nog lang niet
voorbij, want dan volgt de oogst. Vanaf
begin oktober houden boeren op hun
tractoren het verkeer op. De bieten moeten
naar de suikerfabriek. Natuurlijk, dat
gebeurt ook met graan of vlas of
peulvruchten, maar het is nog iets anders
De ellende begint al als de suikerbieten op
het land staan. Een lelijker gewas is niet
denkbaar. Of 't moest de aardappel zijn.
Maar die zorgt altijd nog even voor wat
bloemetjes en het eindproduct, die blanke
knolletjes, kan er mee door.
De suikerbiet oogt troosteloos. Het zijn
altijd eindeloze vlaktes vol met die
vaalgroene blaren, die op dikke, boven de
grond uitstekende knollen staan. Hoe warm
en mooi het weer ook is, een veld laag-bij-
de-grondse bieten weet een sfeertje te
scheppen van wind met regen en tijdelijk
heid.
Tijdelijkheid
Als je neiging hebt tot depressiviteit moetje
nooit tussen de bietenvelden gaan wonen,
want dan loopt het nog eens verkeerd af. Al
die honderdduizenden bieten willen, nog
niet eens met rooie koppen van schaamte,
