De Mooie Moeite van Ad en Trudi
Heel langzaam loopt Zeeland iets
van z'n kulturele achterstand in.
Niet dankzij de aktiviteiten van de
overheid meestal, maar omdat er
hier en daar individuen zijn, die iets
bijzonders op poten zetten.
Op 26 november wacht Zeeland het
nieuwste initiatief. Dan wordt het
kunstmagazine 'mooie moeite' ge
lanceerd. Een blad waarin maan
delijks alles te vinden is, wat er in
Zeeland op het gebied van theater,
film, muziek, beeldende kunst en
literatuur te doen is.
De initiatiefnemers zijn twee
mensen, die toevallig (nee: niet
toevallig) ook aktief meewerken
aan Nieuw Zeeland: de journalist
Ad de Jong en Trudi Warns, die
tekent voor vormgeving en zetwerk.
Ad: 't Was een idee van Trudi. Ze begon er
'n jaar geleden over.
Trudi: Ik wou graag een mooi blad maken
en op welk gebied kan 't beter dan dat van
kunst en kuituur.
Ad: Ik zag het helemaal niet zitten, want ik
dacht: dat wordt liefdewerk oud papier, net
als met Nieuw Zeeland. Hard werken en
nog geld meebrengen om het blad rond te
krijgen
NZ: En toen lukte het toch!
Ad: Ja, ik liet het idee een keer vallen bij Jan
de la Mar van Uit in Zeeland. Die was
meteen enthousiast. Want daar droomde
hij al zo lang over, maar het was nooit van
de grond gekomen omdat het te duur was.
Wij doen het goedkoper. Dat was zijn kans.
Trudi: Toen is Henk Koch,dedirekteurvan
de Zeeuwse Culturele Raad erbij gehaald.
Ad: Want die was ook allang zoiets van
plan, maar had er ook geen geld voor. Nou,
wij maken het wel financieel haalbaar.
Want wij gaan dat blad heel goedkoop
maken.
NZ: Dus toch weer 'n beetje liefdewerk?
Trudi: Ja, want voorlopig doen we 't voor
niet meer dan twee weken minimumloon
per maand. En die twee weken zullen we
hard nodig hebben om 56 pagina's te
maken.
NZ: Waarom doen jullie het eigenlijk?
Ad: Tja, waarom zijn wij op aarde?
Trudi: Ik wil graag een mooi blad maken.
Daar moetje wat voor over hebben, vind ik.
Ad: 't Is natuurlijk leuk om met kunst bezig
te zijn. Dat is toch dichter bij de essentie van
het leven dan actuele journalistiek. Kunst
graaft dieper. Daarom wil ik ook dieper
gravende verhalen in Mooie Moeite. Over
wat kunstenaars bezielt, achtergronden van
voorstellingen, waarom ze van belang
zijn....
NZ: Je wil het kulturele klimaat verbeteren?
Ad: Dat kan het gevolg ervan zijn. Het gaat
om aandacht voor kunst en kunstenaars.
Want in de kunst gaat het om de meest
essentiële dingen. Tenminste als het goed is,
anders is het niet goed.
NZ: Maar niet alles wat op het podium
gebracht wordt is zulke kunst. Als het
Amsterdams Volkstheater hier komt. hoeven
ze niet op jouw warme belangstelling te
rekenen?
Trudi: Ik hoor dat die tegenwoordig veel
beter zijn geworden.
Ad: Wat mij betreft staat kwaliteit voorop.
Dat is natuurlijk subjektief. Maar als de
voorstelling een hoge kwaliteit heeft, dan
zullen we daar in de eerste plaats aandacht
aan besteden.
Trudi: 't gaat mij er toch ook om, dat er
meer mensen van gaan genieten. En dat
hoeft dan niet meteen kunst met de grootste
K te zijn. Kijk als ik alleen maar een zwak
stukkie in de krant lees over een voorstel
ling van een onbekende groep of over een
film, dan zal ik daar niet naar toe gaan.
Maar als ik daar een interessant interview of
verhaal over lees, dan misschien wel. Zo
inspireert het blad de mensen mischien de
moeite te nemen eens iets moois te gaan
zien.
NZ: Jullie gaan nauw samenwerken met Uit
in Zeeland en de Culturele Raad?
Trudi: Toen Henk Koch ook bij het
initiatief was betrokken, organiseerde die
binnen twee dagen een vergadering. Ad en
ik er naar toe. Nou, alles leek mogelijk.
Toen we na afloop buiten kwamen keken
we elkaar aan en we zeiden: 'Wat hebben we
nou gedaan?' Toen zaten we er eigenlijk aan
vast: we zouden elke maand een mooi en dik
kunstblad moeten maken voor een mini
mum-loontje. 't was niet meer dan een
impulsief idee van me geweest en nu werd
het plotseling gerealiseerd. We voelden ons
een beetje overdonderd.
De organisatie zit nu zo in elkaar, dat er een
Stichting Kunstpromotie Zeeland is ge
vormd. Daar zitten Koch en De la Mar
onder meer in.
Ad: Wij hebben samen een uitgeverij
gesticht. Die heet 'Het loon van de moeite'.
Die uitgeverij maakt voor de stichting het
blad en wij houden het geestelijk eigendom.
NZ: Maar wat doet die stichting dan?
Ad: Die probeert geld los te krijgen voor het
blad. Door abonnementen te werven, door
advertenties en door subsidies, kortom ze
nemen ons een heleboel werk uit handen op
organisatorisch gebied en dat is maar goed
ook, want als wij dat ook nog moesten doen
zou het blad niet van de grond komen.
Wat wij gaan doen, bestaat nergens in
Nederland. Je hebt overal uitkranten, die
zwaar gesubsidieerd worden of die stikken
van de advertenties. Daardoor kunnen ze
zo'n blad meestal gratis geven aan de
kultuur-konsumenten. Maar wij hebben
minstens 2500 abonnees van f. 30,- per jaar
nodig om te kunnen blijven draaien. Dat is
eigenlijk lullig, want het betekent, dat in
Zeeland de mensen nog eens moeten
betalen voor hun kuituur-informatie.
NZ: Waarom kan de overheid zo'n blad niet
forser subsidiëren?
Ad: Zeeland heeft niet zo'n geweldig
kunstklimaat. Er wordt hier altijd al veel
minder geld per hoofd van de bevolking
uitgegeven aan kuituur. Terwijl het hier
harder nodig is.
NZ: Dat geld is al uitgegeven aan het
promoten van het industrieel klimaat van
Zeeland.
Ad: Of het recreatief klimaat.
Trudi: Terwijl een goed kultureel klimaat
heel belangrijk is voor het bevordren van
de rekreatie.
NZ: Het ku/tuur-be/eid. gaan jullie dat ook
5
