Een grote adder onder
het zeeuwsvlaamse gras
kritisch volgen in je blad?
Ad: Dat is wel de bedoeling. We willen ook
het nieuws brengen over kunst en kuituur;
nieuwe initiatieven, maar dus ook: het
beleid.
NZ: Hoe moet ik me het blad eigenlijk
voorstellen?
Trudi: We gaan dus 56 pagina's maken.
Daarvan bestaat een flink deel uit de
volledige agenda van wat er in de provincie
te doen is. Dat is niet niks hoor. Ik krijg nu
al die spullen in de brievenbus. Daar sta je
van te kijken. Volgens De la Mar zijn er in
Zeeland gemiddeld honderd kulturele
evenementen per maand. Nou, in Mooie
Moeite kun je straks in één oogopslag zien
wat er te doen is op 't gebied van theater,
film, muziek, beeldende kunst en eventueel
literatuur. Dan gaat een groot deel van het
blad gevuld worden met korte beschrijvin
gen, recensies en foto's van diezelfde
evenementen. Maar dan per rubriek
gerangschikt. En tenslotte hebben we volop
ruimte voor een aantal achtergrond verha
len, die dan ook weer gaan over evenemen
ten, die die maand in zeeland te zien zijn.
Evenementen, die wij zelf uitkiezen, omdat
wij ze belangrijk vinden.
Ad: 't Gaat er dus niet louter en alleen om
dat de zalen vol komen, het gaat er vooral
om, dat dat wat goed is naar boven gehaald
wordt. Wantje hebt er niks aan om mensen
naar een slechte voorstelling te schrijven.
Dan krijgen ze een kater en komen niet
meer terug.
Trudi: We zijn geen propagandablad voor
'die zaal moet vol', we zijn een propaganda
blad voor kuituur.
NZ: Je gaat dus ook recenseren. Maar dat
lukt natuurlijk nooit met zo'n bezetting.
Ad: We hebben een budget om mensen van
buiten af verhalen te laten schrijven. Zeker
als het gaat om voorstellingen, die elders in
het land al geweest zijn, moetje terugvallen
op losse medewerkers. Maar ik ben zelf ook
van plan om premières in Amsterdam of
waar dan ook te gaan bekijken.
NZ: Die naam. Mooie Moeite, hoe kom je
daaraan?
Trudi: Die heeft Cor van Dixhoorn voor
ons bedacht. Eerst zaten we met van die rare
namen, zoals 'Agenda' en 'Uitkrant'...
AD: En 'Kunststof en 'Eskapio', maar die
bevredigden geen van allen. Maar Mooie
Moeite vond ik meteen heel aardig.
NZ: Hoezo? Wat heeft het met kunst of
kuituur te maken?
Ad: Nou, je moet dus de moeite doen om de
deur uit te gaan om te ontdekken dat kunst
de moeite waard is, dat het mooi is....
Trudi: Mooi en Moeite, die twee woorden
hebben toch alles met kunst te maken....
Ad: Ik vind, Mooie Moeite mooi klinken.
Verder is die naam niet zo heel belangrijk.
Je kunt die twee woorden ook mooi vorm
geven. Het is trouwens al mooi vorm
gegeven!
NZ: Hoe groot schat je de kans, dat jullie het
gaan redden?
Ad: We denken dat het mogelijk moet zijn.
En als we het niet halen, als over een jaar
blijkt dat we te weinig abonnees hebben?
Tja, dan is Zeeland het gewoon niet waard.
Dan ga ik iets ariders doen. Of niets anders
doen, ook leuk.
Kees Slager
6
Dat waren pas stoere woorden die de
voorzitter van de Zeeuwsvlaamse Werk
geversvereniging, de heer Ruules, uitsprak.
Bij de opening van het emancipatiebureau
Vrouw en Werk in Middelburg zei hij 'Elke
betutteling die een volwaardige plaats voor
vrouwen in de weg staat moet verdwijnen.'
Ook sprak hij zich uit over de dienstplicht
vervulling. De vrouwen moeten van hem
onder de wapenen.
Bij zo'n gelegenheid klinken dergelijke
woorden prima, vooral als ze uit de mond
van zo'n welbespraakte man komen, die
nog wel de voorzitter is van de werkgevers
vereniging.
Maar wat zijn die nobele woorden waard?
Ik denk dat er een heel grote adder onder
het Zeeuwvlaamse gras zit. Ik denk dat de
voorzitter nog veel, veel verder wil gaan als
hij de gevoelens van zijn achterban
helemaal in de openbaarheid zou mogen
gooien. Ik denk dat de uitspraak dan zou
luiden: 'Elke wettelijke betutteling die in de
weg staat moet verdwijnen'. En onder
betutteling wordt dan bedoeld dat de
werkgevers moeten worden vrijgelaten in de
aantallen uren dat ze de arbeiders willen
laten werken. Dat ze zelf uitmaken of er 's
nachts, zaterdags en zondags gewerkt
wordt. Welke werkgever zou de arbeidsom
standighedenwet niet de nek om willen
draaien? Plegen ze uit sociale overwegingen
keer op keer een aanval op het wettelijk
minimumloon? Nee, het is volstrekt duide
lijk; de werkgevers willen van 'de wettelijke
betutteling' af. Niet alleen voor de vrouwen,
nee als het even kan voor het hele
werkersvolk. Ze willen hun eigen macht
versterken. De vrouwen krijgen het binnen
de kortste keren ongelooflijk veel slechter
als de betutteling -wat ik overigens als
wettelijke minimumbescherming zou willen
karakteriseren- wordt afgeschaft.
Als een voorzitter van een werkgeversvere
niging het afschaffen van 'de betutteling'
gaat verdedigen door te zeggen dat het de
vrije wil is om al dan niet 's nachts te werken
is hij op een zeer glibberige manier bezig de
waarheid geweld aan te doen. Het werken
uit de door hem zo genoemde vrije wil is
weggelegd aan een heel klein groepje
mensen. Bij het overgrote gedeelte van de
mensen is er sprake van moeten.
De afgelopen periode heb ik gesprekken
gehad met een fors aantal vrouwen die elke
avond om vijf uur de fabriek van één van de
Zeeuwsvlaamse werkgevers ingaan en er
om tien uur uitkomen. Doen die dat uit
weelde? Nou vergeet het maar! Ja de
enkeling, waarvan de man de hele week van
huis is en die geen kinderen heeft. Maar het
overgrote gedeelte doet het uit pure
noodzaak.
Stelt u zich eens voor: elke dag om half vijf
het huis verlaten om er om half elf weer in te
komen. Nou als u zich dat goed heeft
voorgesteld zult u tot de ontdekking komen
dat zo'n situatie enorme maatschappelijke
problemen oplevert (waarvan de kosten
niet door de gloeilampenfabriek wordt
gedragen, maar op de gemeenschap wordt
afgewenteld). Doen de vrouwen dat uit vrije
wil? Nou vergeet dat maar voorzitter van de
werkgeversvereniging!
Als het aan de werkgevers ligt gaat er steeds
meer 's nachts en 's avonds gewerkt worden.
Dat scheelt hen in de kosten (en winst).
Levert dat meer werkgelegenheid (voor
vrouwen) op? Nee, daar is geen sprake van.
Immers er worden net zoveel 'broodjes'
gebakken als er worden opgegeten en het
maakt niet uit of het brood in de
volkontinudienst wordt gebakken of in de
dagdienst.
Voor de werkgeversvereniging heb ik een
beter voorstel als het ze echt ernst is om de
vrouwen een volwaardige plaats in het
bedrijfsleven te geven. De vicieuze cirkel
moet worden doorbroken en daarbij
kunnen zij heel goed helpen.
Op de voor als mannenberoepen betitelde
opleidingen komen veel te weinig vrouwen
af. Dat heeft niet in de laatste plaats te
maken met het feit dat mensen, voordat ze
aan een meer gerichtere opleiding beginnen,
zich afvragen hoe groot de kans is dat ze een
job zullen vinden. Als vrouw zijnde weeg je
dan ook af dat 'ze je niet willen hebben voor
mannenberoepen'.
Als werkgevers bereid zijn om 'vroegtijdig'
afspraken te maken om een vrouw aan te
nemen als ze de opleiding heeft afgemaakt
zullen er veel meer vrouwelijke bankwer
kers, automonteurs, isolatiewerkers en
ketelhuismachinisten komen. Met zo'n
opstelling wordt de vicieuze cirkel doorbro
ken. Er zijn gegarandeerd veel meisjes die
voor automonteur willen gaan leren als er
maar een redelijke kans op plaatsing in een
garage is.
Als de werkgeversvereniging op zo'n
manier aan betutteling zou doen is dat van
harte toe te juichen en de Industriebond
F.N.V. zou alle registers open trekken om
het plannetje te laten slagen. Immers dan
wordt er echt iets gedaan aan de achter
stand die de vrouwen in het bedrijfsleven
hebben. Maar ja, wil de werkgeversver
eniging die achterstand wel wegwerken of
heeft ze meer belang bij meer werkvolk in de
nachtdienst?
P. Vegting,
(distriktsbestuurder Industriebond F.N.V.)
