Graaf van Buren in één klap verdwenen
zijn. Plus nog.een groot stuk van het dorp.
Maar het is gelukkig niet gebeurd. Om half
vier steeg het water niet meer, het begon te
zakken. Toen ben ik naar binnen gegaan.
Maar in ons huis stond het water ook tot
m'n nek. Er zater 53 mensen op de
bovenverdieping. De meesten waren in hun
nachtkleding naar binnen gebracht. Ze
kregen van ons kleren en lakens. Sommigen
waren gewond en die probeerden we te
verbinden. Ja, dat deden we met repen van
lakens. Er was één man, die er heel slecht
aan toe was. Die bloedde zo, dat de andere
morgen het bloed dwars door de matras op
de grond was gelopen. Maar hij heeft het
gered.'
Leider
Toen het licht werd en het water was gezakt
toonde Jan de Looff zich opnieuw een echte
'situationele' leider'. Hij ontdekte dat het
vrachtwagentje van een van z'n zoons het
nog deed. Daarmee begonnen ze een tocht
over dijkjes naar Wissenkerke. Onderweg
organiseerden ze een tank om drinkwater in
te doen. In Wissenkerke aangekomen werd
meteen de dokter gevraagd om naar de
gewonden in Kortgene te gaan. De Looff
schoot de plaatselijke bakkers aan en vroeg
of ze die zondag brood wilden bakken. Dat
zou hij 's middags op komen halen.
Verder vroeg hij iedereen, die een auto had
om naar Kortgene te gaan om mensen te
evacueren. Want behalve de mensen, die bij
hem en z'n broer in huis zaten, moesten er
nog velen op hun eigen zolder zitten. Dat
bleek wel, toen hij terugkwam. Z'n zoons en
andere helpers hadden een roeiboot te
pakken gekregen en waren druk doende om
mensen uit hun huizen te redden. Hoewel de
hele dag ook mensen werden afgevoerd
naar andere dorpen, had Jan de Looff
omstreeks vijf uur (toen het water weer heel
hoog was gekomen en het kontakt met
andere dorpen weer verbroken) 103 mensen
in zijn huis. Maar De Looff had in elk geval
voor allen brood en koffie.' Plus een
borreltje', voegt hij er aan toe: 'Toen op
maandagmorgen er weer auto's kwamen
voor de evacuatie, heb ik ze allemaal eerst
nog boterhammen met koffie en een
cognacje uit de theepot gegeven.'
Dropping
Nu had De Looff het geluk, dat de telefoon
in De Graaf van Buren het nog deed.
Daarmee zocht hij kontakt met Goes en
vertelde wat er allemaal gebeurd was.
Resultaat: op maandagavond kwam het
bericht, dat er op dinsdag eten gedropt zou
worden. Maar toen dat gebeurde, kwam het
voedsel op bijna onbereikbare plaatsen
terecht. De Looff belde het vliegveld en zei,
dat ze langs de zeedijk moesten droppen.
Hij zou er met een vlag lopen zwaaien
De Looff: 'Nou, dat gebeurde hoor! Ik liep
op de dijk met die vlag te zwaaien en ze
dropten het spul prec'ies op de goede plaats.
Dat hebben we allemaal opgehaald en bij
mij in de voorkamer opgestapeld. Want het
café was intussen droog en we hadden
overal tafels van schragen gezet, zodat de
mensen konden eten.'
Intussen had op maandagavond ook het
gemeentebestuur zich voor het eerst gema
nifesteerd. De Looff: 'Die zaten in een café
met z'n zoon slaagde hij erin om de vrouw
op het droge te halen. Toen ze terug bij De
Graaf van Buren kwamen, hoorden ze dat
intussen aan de andere kant van het dorp de
Willempolder was volgelopen. En in die
polder, vlakbij de Torendijk stonden
huisjes.
De Looff: 'M'n jongens zijn daar naar toe
gegaan en ze hebben zoveel mogelijk
mensen uit die huisjes gehaald. Die mensen
werden naar De Graaf van Buren gebracht.
Maar intussen was ook mijn broer Marien,
die recht tegenover mij het café Havenzicht
had, al bezig om mensen onder te brengen.'
Maar intussen begon het water ook door de
straten van het dorp te stromen en dus óók
in de Korenbeurs. Die feestgangers daar
waren helemaal verrast. Er zijn er nog over
de dijk naar Colijnsplaat weten te komen.
De rest is de zolders opgevlucht. De oude
havenmeester is nog naar huis gelopen,
maar in de gang van z'n huisje is hij omver
gevallen en verdronken. Zijn vrouw ver
dronk in de bedstee.
Ikzelfstond helemaal alleen op de zandzak
ken achter de coupure te stampen. Want er
kwam steeds water door die vloedplanken
en die zakken zouden weggespoeld zijn als
ik ze niet terughaalde en vaststampte. Dat
was een toestand daar! Storm, overslaand
water, bijna donker. En dan dacht ik steeds
dat die stenen beer, waar de vloedplanken
in vast zaten, dat die begon te bewegen.
Nou, als dat zou gebeuren, zou heel De
jjiaarmee klaar. Toen heb ik tegen één van
n tel1 11 Jonëcns gezegd, dat hij bij de smid de
£)eBeutel moest gaan halen van de kerktoren
llel cp de klok gaan luiden. En hij moest
Jpnieuw langs De Korenbeurs gaan om nog
ter #ns tc waarschuwen. Nou, dat heeft-ie
le iedaan en toen kwam die havenmeester
te!ccr dijken- Het water stond toen al tegen
|e plunken. Ik heb toen tegen die man
j_ljj ae/.egd, dat hij maar beter naar h'uis kon
i de■aan om z n vrouw tc wekken, want anders
la u zc no^ vcr(Jr'nken in de bedstee. Maar
netlat heeft hij dus niet gedaan, hij is weer naar
)est ïlt 'ecsl teruggegaan. En daar vertrouwden
ad c*'c ouc*c man kennelijk meer dan mij.
terwijl ik toen toch al 21 jaar op de
„Xerpont naar Wolphaartsdijk werkte en
te ïas echt wel wat van water wist.'
Hulpgeroep
flotseling realiseerde De Looff zich, dat er
t ian de andere kant van de haven ook nog
,C|1 if-'n kleine coupure was. Door de storm en
>tj„ iuisternis liep hij er heen. Het bleek, dat de
wjj flensen van de daar aanwezige loods van
|et Centraal Bureau (landbouwcoöperatie)
cjc Jie coupure al hadden gesloten.
)m flaar terwijl hij er stond, hoorde hij
cel iu'PgeroeP- Toen ontdekte hij dat de
,ns anallegangepolder was ingelopen en dat
•en water over een dijkje stroomde. De
tlc .wouw van de schaapherder was met fiets en
,tj ai van de dijk gespoeld. Hij rende terug naar
wc |u's' haalde touw en een plank en samen
mm de Looff bij 'zijn' coupure.
15
