Opvanghuis
k -
zeekraal nu al te giftig
n te eten
3ooooo.ooo
-roN
tMAR Ly K
Af VAL.
r&o
bassins, die voorzien zijn van een folie-laag,
Jidat de stoffen zich niet met het
>nd water kunnen vermengen,
t is zeer begrijpelijk,want het gaat om
ffen als cadmium en gechloreerde kool-
terstoffen, waarvan bekend is dat ze
oeilijk of niet afbreekbaar zijn en zich aan
t eind van de voedselketen (dus bij mens
dier) ophopen en daar concentraties
nnen bereiken die de dood tot gevolg
bben.
rigens is er niet alleen in het Belgische
:el van de Schelde klasse 4-materiaal
vonden, maar ook op vele plaatsen in de
uien van het Nederlandse deel. Dat zou
s ook in Nederland op de wal opgeslagen
Deten worden, zoals dat ook in de
Rjnmond gebeurt. Maar wat verklaarde
R jkswaterstaat op de hoorzitting? Dat er
en mogelijkheden zijn! En toen er werd
/raagd of er dan gezocht is naar
slagmogelijkheden, moest erkend wor-
dat er geen onderzoek is gedaan,
kswaterstaat was dan ook helemaal niet
lukkig met het besluit van de gemeenten
Drsele, Oostburg en Vlissingen om - net als
VIF en Links Perspektief - bezwaar te
aken tegen de plannen om de viezigheid
rug in de Westerschelde te storten,
jkswaterstaat wil, dat de Belgen een
rgunning krijgen, omdat ze anders wel
ns gewoon met storten zouden kunnen
ginnen...
Jet alleen het zwaarst vervuilde slib vomt
Ihter een probleem. Na vragen van Hans
■nnink van de ZMF moest worden
■eend, dat op'alle plaatsen waar moet
Irden gebaggerd, slib wordt aangetroffen
stoffen die in de categorie 2 of 3
lorkomen.
[recht wordt er op gewezen, dat in het
Ijnmondgebied slib van dezelfde categorie
kt meer in het oppervlaktewater gestort
ïnnenffg worden dat in open verbinding staat
oordftt de zee. Dat slib moet in speciale
i geenlpots, zogenaamde slufters, worden opge
er,»gen.
aail A. Vos van Rijkswaterstaat erkende dat
I, maar zei dat het graven van dergelijke
jpots tijd kost. En in de tussentijd zou dan
:h een tijdelijke vergunning moeten
>rden afgegeven voor het dumpen in de
ïsterschelde. Een opmerkelijke houding
Ii Rijkswaterstaat, die toch al sinds jaar
dag monsters neemt in de Westerschelde
dus ook al lang moet weten dat het slib te
tig is om in het water te laten storten,
'liswaar is het opslaan van slib aan de wal
urder dan meteen weer overboord zetten,
lar volgens het Schelde-verdrag moeten
Belgen zelf het uitbaggeren betalen. Dus
d Rijkswaterstaat de minister al veel
"der kunnen adviseren om de Belgen te
zingen tot - dure - specie-opslag aan de
ruikt 1- Wellicht dat dat een uitstekend
iet 4. Jkmiddel op de Belgische regering was
^eest om eindelijk eens iets aan de
in lering van de Schelde te doen.
gens
ib in
aftinge
vertegenwoordiger van Borsele pleitte
voor een Milieu Effect Rapportage, temeer
omdat het de bedoeling is om de uit België
afkomstige baggerspecie vlakbij het land
van saaftinge te gaan storten.
Nu heeft de Nederlandse onderzoeker
Willem Beeftink al in 1984 gekonstateerd
dat de zeekraal en de lamsoor, die op de
schorren van Saaftinge groeien, concen
traties aan cadmium bevatten, die 2 tot 5
keer hoger zijn dan de door het ministerie
aangegeven grenswaarden. Dat leidde er
toen toe dat de Inspektie Volksgezondheid
in Zeeland het advies gaf om geen zeekraal
en lamsoor uit de Westerschelde meer te
eten.
Als er nu dus nog extra hoeveelheden giftig
slib vlakbij de schorren worden gestort, dan
mag men zich afvragen in hoeverre
bijvoorbeeld schaapherder Jan Boom er
zijn kudde nog veilig kan laten grazen.
Daarnaast dreigen sommige plant- en
diersoorten, die in het schorrengebied leven
of fourageren, uit te sterven.
Toezegging
Aan het einde van de hoorzitting beloofde
Rijkswaterstaat om alsnog aan alle belang
hebbende gemeenten de analyse-resultaten
toe te zenden. Dat betekent dat ook de
gemeenten, die op de hoorzitting uit
blonken door afwezigheid (Terneuzen,
Hontenisse en Hulst) en organisaties als
Zevibel alsnog kunnen protesteren tegen
het verlenen van de vergunning. Tot 7
februari hebben ze de gelegenheid om
schriftelijk bezwaren in te dienen.
Intussen hebben ook kamerleden vragen
gesteld over deze affaire.
André van Himme
Ei/ropa
PfHJAAK
Nee, zei ik toen hij vroeg of ik een kind
van god was. Nou, zei hij blij
verkondigend, wij geloven van kaft tot
kaft en HET is een gruwel in Gods oog!
Hij was heer Steenbeek, voorganger
van de Volle Evangelische Gemeente
en bestuurslid van de Stichting Nieuw
Leven, beide te Arnemuiden. Wij
spraken over HET omdat ik ontdekt
had dat de bouwaktiviteiten bij het
opvanghuis voor homofiele mannen te
Arnemuiden stil ligt.
Nieuwsgierig had ik al eerder mevrouw
Cremer gevraagd wat er aan de hand
was. Inderdaad, de financiering is nog
niet helemaal rond en ook de bouw
plannen zijn nog niet goedgekeurd, zei
ze. Nee, mijn man is niet alleen voor
het geld naar Amerika. Hij gaat daar
ook ervaring opdoen in een huis, zoals
wij dat hier ook willen stichten.
Maar, vroeg ik, is de noodzaak voor
een dergelijk huis wel écht aanwezig?
Zeker, riep mevrouw, we krijgen hier
mensen uit Groningen en Friesland.
De nood is erg hoog. Laatst hadden we
zelfs een onderwijzer. Die is de hele
kerst gebleven. Op het ogenblik is er
alleen in Amsterdam een opvanghuis,
zoals we hier willen bouwen.
Zou het, zo vroeg ik, niet voorde hand
liggen om met een organisatie als het
COC in zee te gaan?
Mevrouw zag dat niet zo: de mensen
die bij ons komen zijn christenen
Die hebben een conflict met de Bijbel.
En het COC zegt dat mensen hun hele
leven homofiel blijven. Wij dus niet,
hè, wij geloven in hun genezing.
Hoeveel kunt u er straks opvangen,
vroeg ik.
Een stuk of vier, zei mevrouw.
Bent u niet bang, dat die HET doen in
uw opvanghuis?
Nee hoor! Het zijn christenen en ze
weten waarom ze komen. Bovendien
zal de bouw HET onmogelijk maken,
antwoordde mevrouw.
Ik was zo verbaasd, dat ik niets meer
wist te vragen. En nu loop ik al dagen
te fantaseren, hoe straks de bouw in
Arnemuiden HET onmogelijk moet
maken.
Ton
19
